VRT NWS volgde twee kankerpatiënten een jaar lang: "Je kan met heel veel miserie gelukkig zijn"
"Je kan in een heel gelukkig leven ongelukkig zijn. En je kan met heel veel miserie gelukkig zijn. Dus, ik ben wel gelukkig." Deze woorden komen van Olivier, een 46-jarige kankerpatiënt die mogelijk nog enkele maanden of jaren te leven heeft. Samen met Valerie, een andere jonge kankerpatiënte, getuigt hij vanavond op één in "Mijn kanker", een documentaire die Machteld Libert gemaakt heeft naar aanleiding van de Dag tegen Kanker (15 oktober).
Machteld Libert heeft Valerie en Olivier een jaar lang gevolgd: tijdens hun behandelingen en operaties, maar ook in de intimiteit van hun leven en gezin. Het resultaat is een portret van twee veerkrachtige mensen, die dat ook blijven wanneer het leven plots gebroken wordt. Bekijk hieronder de volledige reportage:
Deze video is niet meer beschikbaar. We beschikken momenteel niet over de rechten om deze video aan te bieden.
"Ik heb aan Nick gevraagd om mijn haar af te scheren"
Valerie is 29 wanneer ze in september vorig jaar te horen krijgt dat ze een agressieve borstkanker heeft. "Na een tijd had ik twee cupmaten groter aan de ene kant dan aan de andere kant. Ik deed op dat moment stage bij de lokale politie van Antwerpen en ik kon op een gegeven moment het gewicht van mijn kogelwerende vest niet meer verdragen."
Valerie weet dat haar rechterborst moet geamputeerd worden, maar omdat de tumor zo groot is, krijgt ze eerst twaalf weken lang chemotherapie. Na een paar weken beginnen de bijwerkingen van de chemo. Ook haar lange blonde haar moet eraf.
Bekijk hieronder het fragment uit de documentaire waarin Valerie haar blonde lokken verliest.
"Geen kanker is geen optie"
Olivier is een ambitieuze zakenman, al komt zijn gezin op de eerste plaats. Uitstapjes met zijn vrouw Frauke en met hun kinderen Elise (10) en Tristan (8) staan voorop. Zeker nu hij weet dat hij ongeneeslijk ziek is.
Olivier heeft een zeldzame kanker: oorspeekselklierkanker. Door de vele operaties van de afgelopen jaren, is zijn gezichtszenuw doorgeknipt en is zijn aangezicht voor de helft verlamd: "Men ziet dat, men kan het niet meer wegdenken. Maar ik voel het ook. Mijn hals trekt."
Men ziet dat, men kan het niet meer wegdenken. Maar ik voel het ook. Mijn hals trekt.
Maar de kanker heeft zich ondertussen uitgezaaid naar de longen. In oktober vorig jaar ondergaat hij nog maar eens een reeks onderzoeken die moeten nagaan hoever de uitzaaiingen gevorderd zijn: "Geen kanker is geen optie. De vraag is gewoon: is het een beetje of heel veel."
Op 31 oktober, de dag dat hij naar de dokter moet om de uitslag van het onderzoek te krijgen, mogen we erbij zijn.
Bekijk hieronder het fragment waarin Olivier naar het ziekenhuis gaat om de uitslag van het onderzoek te vernemen:
De kanker van Olivier is onomkeerbaar. Olivier zal dit gezin te vroeg verlaten. Die boodschap brengt hij ook aan zijn kinderen van acht en tien jaar oud. In een warm, veilig nest waar ronduit over alles kan gepraat worden, kan er veel.
"Afscheidsfeest voor mijn rechtertiet"
"Ik vier hier vandaag mijn 30e verjaardag, het einde van de chemo en het is ook een klein beetje een afscheidsfeest voor mijn rechtertiet want die ben ik maandag kwijt." Zo opent Valerie haar verjaardagsfeest, enkele maanden geleden.
Twee dagen later wordt haar rechterborst geamputeerd. Al wil ze liever haar beide borsten weg. "Ik kan mij niet voorstellen dat ik met één borst ga werken. Of dat ik met één borst ga zwemmen, of met één borst ga joggen. Ik wil in balans zijn." Met de nodige stress vertrekt ze enkele dagen voor de lockdown, naar de operatietafel.
Bekijk hieronder hoe de dag van de operatie verloopt:
Het verhaal van Valerie en Olivier. Een verhaal van veerkracht, van levenslust. Een verhaal van gewone mensen maar échte helden.