De magistrale dribbelaar. Pluisje. Diego Armando Maradona is op 60-jarige leeftijd overleden
Dat hij geen 100 jaar zou worden, was geschreven in de sterren. Niet helemaal onverwacht, maar toch ook weer wel, kort nadat een bloedprop uit de hersenen was verwijderd, stierf Diego Armando Maradona, 60 jaar oud. Volgens Argentijnse media aan een hartaanval.
De geniale gek. De magistrale dribbelaar. Pluisje. El pibe de oro. De gouden jongen. Voor Maradona kunnen superlatieven van allerlei normen, in allerlei vormen uit de kast. Maradona was volgens velen de beste voetballer aller tijden, en in elk geval de meest besproken topspeler. Juist omdat hij niet alleen geniaal was, maar ook gek. Omdat hij al geregeld balanceerde op het randje van de dood, na problemen met het hart, of na een beroerte. Omdat hij woekerde met zijn gezondheid, door overmatig drugsgebruik. Omdat hij sport en politiek ineen was. Hij was de man van het volk. Het volk was van hem.
Man met het kleine, prachtige, oersterke lichaam, met turbodijen vol kracht, Pluisje, met een geweldige versnelling op de eerste meters. De beste dribbelaar die te bedenken was. Opgegroeid in Villa Fiorito, een arme wijk van Buenos Aires, ontdekt, via Argentinos Juniors en Boca Juniors verhuisd naar het Europese topvoetbal. Eerst naar Barcelona, daarna naar Napoli, waar hij zijn grootste successen vierde, het unieke kampioenschap in 1987 en 1990, de UEFA Cup in 1989. Tot op de dag is hij een heilige in Napels, vereerd in kapelletjes, met muurschilderingen die nooit zullen verdwijnen. Maradona gaf de Napolitanen hun trots.
Zijn grootste succes is natuurlijk het gewonnen WK van 1986 in Mexico, toen hij zo ongelooflijk goed was dat het bijna akelig is, met zijn passes, zijn dribbels, zijn doelpunten, zijn legendarische treffers in de kwartfinale tegen Engeland. Eerst de bal met de hand, als hij net doet of hij kopt en de bal handig langs doelman Shilton tikt. De Hand van God, zoals hij later beweerde. Later de solo, de legendarische dribbel vanaf eigen helft, als hij al die Engelsen laat staan alsof ze marionetten zijn in zijn circus. De wedstrijd die zoveel symbolische waarde had voor de Argentijnen, ook omdat ze de zege als wraak zagen voor de verloren oorlog om de Falkland Eilanden met Engeland.
Napels gaf hem zijn glorie, in Napels trad ook het verval in, door de drugs, doordat hij in de klauwen raakte van de maffia. De vorig jaar verschenen documentaire van regisseur Asif Kapadia schetst een geweldig beeld over de totale gekte waarin hij moest leven, of het nu om de maffia gaat, of om de vrouwen die hem probeerden te verleiden, om wat dan ook. Hij laat zich gaan en hij laadt zich op. Telkens weer, totdat het niet meer lukt.
Het verval is vooral hevig na het WK van 1990 in Italië, waarin hij uitgerekend in Napels tegen Italië speelt. En wint na strafschoppen. Maradona heeft het volk van Napels van te voren bespeeld, door te stellen dat ze in Noord-Italië altijd neerkijken op die luieriken in het zuiden. Dat komt hem na het WK duur te staan, ook omdat justitie hem dan aanpakt op zijn gebruik van cocaïne, terwijl de autoriteiten voor dat WK wel eens iets door de vingers zagen.
Nooit meer was hij zo groot als in 1986, op dat WK in Mexico. Nooit meer zal het voetbal hetzelfde zijn.
Lees ook:
Maradona was meer dan een van de beste voetballers aller tijden. Volksheld, icoon, cocaïneverslaafde en entertainer: vijf dingen die je moet weten over Maradona
Rugnummer
Overal waar Maradona speelde, kreeg hij het rugnummer 10. De nummer 10 is vaak de spelverdeler die ergens tussen het middenveld en de aanval opereert. Veel grote spelers hebben het nummer gedragen: Pelé, Zidane, Messi. De Argentijnse bond trok in 2001 - als eerbetoon aan Maradona - het rugnummer 10 terug, maar dat werd door FIFA geblokkeerd. Maradona’s oude club Napoli, de club die hij twee keer landskampioen maakte, heeft het rugnummer wel teruggetrokken. Het werd alleen nog gebruikt toen Napoli in de Serie C uitkwam, waar teams verplicht met nummers van 1 tot en met 11 moesten spelen. De relatief onbekende Argentijn Roberto Sosa was op 30 april 2006 in zijn laatste duel voor Napoli de laatste speler die het droeg, op zijn eigen verzoek.
Doelpunten
Diego Armando Maradona wordt door veel kenners als de beste voetballer aller tijden beschouwd. Geboren in sloppenwijk in Argentinië, linksbenig. Hij speelde 491 wedstrijden en maakte 259 doelpunten. Iconisch is zijn dribbel tijdens het WK in Mexico in 1986. Hij slalomde in de kwartfinale langs alle spelers van het Engelse elftal en scoorde. In diezelfde wedstrijd kreeg een ander doelpunt van Maradona de bijnaam ‘de Hand van God’. Hij maakte het met de hand. De scheidsrechter dacht dat Maradona met het hoofd scoorde. Na afloop zei Maradona bij de persconferentie dat hij het doelpunt ‘deels met zijn hoofd maakte en deels met de hand van God’. Maradona leidde Argentinië in dat toernooi naar de wereldtitel.
Bijnaam
De bijnaam van Maradona was Pluisje. Die stamde uit de tijd dat hij nog klein (1 meter 60), slank en lichtvoetig was. En ook vanwege zijn mooie haardos. Je kon hem wegblazen als een pluisje (Peluza). Ondanks zijn veranderende postuur bleef de bijnaam. Een andere bijnaam El pibe de Oro, de gouden jongen, is in Europa minder bekend.
Drugs
De naam Maradona is ook onlosmakelijk verbonden aan cocaïne. De weg naar beneden werd in Napels ingezet, hoewel er ook verhalen rondgaan dat Maradona al in Barcelona (1982) aan de drugs raakte. Maradona werd in 1991 gearresteerd wegens drugsgebruik en -handel en veroordeeld tot afkicken onder toezicht. Ook werd hij tweemaal betrapt op het gebruik van drugs bij controle bij een voetbalwedstrijd. Daarvoor werd hij geschorst. Na zijn carrière gaat Maradona ziekenhuis in, ziekenhuis uit, en afkickkliniek en uit. In 2000 werd hij opgenomen in een ziekenhuis wegens hartproblemen, die later regelmatig zouden terugkeren. Hij ging op uitnodiging van Fidel Castro naar een drugskliniek op Cuba. Maradona was de Cubaanse president eeuwig dankbaar. In 2005 nodigde hij Castro voor een interview uit in zijn eigen tv-programma ‘La Noche del 10’.
Artiest
Hij maakte iconische doelpunten, maar is ook de enige voetballer van wie een legendarische warming-up bestaat. Het filmpje is op Youtube miljoenen keren bekeken. Maradona houdt met losse veters ontelbare keren de bal hoog voorafgaande aan de wedstrijd Bayern-Napoli, de halve finale van Uefa Cup in 1989. De bal gaat van voet, naar hoofd, naar schouders, en weer terug naar het hoofd. Minutenlang. Hij verkeert volledig in zijn eigen wereld. Hij swingt op het ritme van de muziek. Door de speakers schalt het nummer Live is life van de Oostenrijkse band Opus. Maradona won de Uefa Cup dat jaar met Napoli.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
