Jens Dendoncker ligt nog steeds in het ziekenhuis

Vorige week raakte de ziekenhuisopname van Dendoncker bekend toen hij niet aanwezig kon zijn bij enkele opnames voor Rode Neuzen Dag, het goede doel waarvan Jens één van de gezichten is. “Het klopt inderdaad dat Jens is opgenomen in het ziekenhuis”, vertelde Anja Peleman, woordvoerster van VTM, toen. “Zoals iedereen weet lijdt Jens aan de ziekte van Ménière (die het evenwichtsgevoel ontregelt, nvdr.) en epilepsie. We laten de dokters nu in alle rust hun werk doen en duimen voor een spoedig herstel.”

Eerder deze zomer, in juli, vertelde Dendoncker nog dat zijn epilepsie beter onder controle was dan ooit, mede dankzij corona. “Ik zie ook wel waarom: ik heb een veel vaster ritme, ik slaap beter en heb minder stress...”, zo vertelde hij in Humo. “Hout vasthouden, maar dit is de langste periode zonder aanval in tíjden: anders heb ik om de twee à drie weken prijs, en nu dateert de laatste keer van vijf maanden geleden. Corona blijft een donkere wolk, maar dit is toch een zilveren randje - wat zeg ik, een 24-karaats gouden randje.”

De komiek kreeg als puber voor het eerst te maken met epilepsie. “Ik was dertien of veertien en zat op de middelbare school. De dagen voordien had ik wel al trillingen gevoeld in mijn rechterhand. Ik wist niet wat het was, maar ik maakte me daar destijds geen zorgen om. En dan kreeg ik plots die klassieke aanval zoals velen die kennen: op de grond vallen, schokken, stuiptrekkingen. Van het moment zelf herinner ik me niets, omdat ik echt helemaal van de kaart was, maar toen ik bijkwam, schrok ik dat ik op de grond lag. Achteraf besefte ik welke indruk dat bij mijn klasgenoten en leraar moet achtergelaten hebben. Pure paniek was het, zowel bij mij als bij de omstaanders.”

Epilepsie beheerst een groot deel van zijn leven, zo verklaarde Dendoncker eerder al in De Morgen. “Toen ik pas samen was met Lauren (Versnick, red.), besefte ik pas hoezeer ik me aanpas zonder daar nog bij stil te staan. Ik mag sowieso niet zelf rijden, maar in de auto zal ik altijd achteraan gaan zitten, zodat ik tijdens een aanval niet op de chauffeur of de versnellingspook val. Ik probeer altijd tegen een muur te zitten zodat ik niet achterover kan keilen. Ik zal nooit een lift nemen, want vastzitten is enger dan van de trap vallen. Ik ga niet alleen het bos in, of naar de nachtwinkel als er weinig volk op straat is. Er is altijd een kans dat je niet uit een aanval geraakt, dat ik me verwond of scheef lig en niet kan ademen.”

Dendoncker geeft toe daar bang voor te zijn. “Natuurlijk. Het gaat over domme dingen hè: eigenlijk zou ik alleen maar mogen koken als er iemand in de buurt is. Stel je voor dat ik een aanval krijg terwijl er potten en pannen op het vuur staan.” Hij moet ook nadenken over het krijgen van kinderen. “Er is mij onlangs gegarandeerd dat mijn vorm van epilepsie niet erfelijk is. Maar dan nog: mag ik mijn kleine wel vasthouden? Of mag ik daar nooit alleen mee zijn? Niet dat kinderen snel aan de orde zijn, maar het houdt me wel bezig.”

Komiek Jens Dendoncker kreeg als puber epilepsie: “Humor maakte mijn ziekte wat draaglijker” (+)

Jens Dendoncker heeft sinds de lockdown minder last van epilepsie: “Langste periode zonder aanval in tíjden”

Jens Dendoncker praat openlijk over zelfmoordpoging: “Ze hebben me net op tijd weer over de leuning getrokken”