Britt Van Marsenille: ‘Na mijn bevalling ben ik heel de nacht wakker gebleven. Van puur geluk’

Britt Van Marsenille is radio- en tv-maker. Elke woensdagavond is ze te zien in Factcheckers op Eén. Maar hoe is ze als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had ze 14 minuten en 8 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Ik word bang én boos van de gedachte ‘ik krijg likes dus ik ben’. Het aantal volgers en likes op sociale media lijkt vandaag belangrijker dan echte vriendschappen, kennis en kunde.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Meer nuance en mildheid. Het is ontstellend hoe snel mensen hun mening klaar hebben, over alles en iedereen.

Wat is uw grootste prestatie?

Een gezond kind maken en op de wereld zetten. Groter dan dat worden prestaties niet.

Wat is uw grootste mislukking?

Rond mijn twaalfde heb ik mijn wandelende takken aan hun lot overgelaten. Verder kan ik weinig bedenken. Uiteraard waren er mislukkingen, maar die hebben altijd tot iets goeds geleid.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Absoluut, nog altijd! Mijn lief is half Panamees, een deel van zijn familie woont nog altijd in Panama. Ooit willen we daar graag een tijdje wonen.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

In m’n blootje zwemmen in een vijver in Frankrijk. Dat voelde zo vrij en avontuurlijk. Al zwommen er ook slangen: iets minder tof.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ik ben imker en ik probeer mensen bewust te maken van het belang van bijen én van bloemen, planten en bomen.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Dat ik me wat vrouwelijker moet kleden en een voorbeeld moet nemen aan Véronique De Kock. Dat valt dus best mee.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Uiteraard. Tegen mijn hond – een volwaardig lid van ons gezin – en de bijtjes.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Dat ik op mijn achttiende niet aan de opleiding diergeneeskunde ben begonnen.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Qua verrechtsing helaas wel: we moeten waakzaam blijven dat het niet volledig uit de hand loopt, zoals toen. Maar gelukkig gebeurt er ook zo veel moois.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Enkele jaren geleden was ik in Amsterdam en op goed geluk liep ik het Fotografiemuseum binnen. Toevallig liep daar een expo van Jacques Henri Lartigue. Zijn beelden hebben me waanzinnig geraakt. Eenmaal buiten moest ik denken aan een zin die ik ooit hoorde in een theatervoorstelling: ‘Kunst troost ons lijden en maakt ons vatbaar voor de hoop.’

Waarover zou u meer willen weten?

Over de natuur. Ik zou héél graag een avondje met David Attenborough doorbrengen.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Een paar honderden euro’s. Ik steun vooral doelen die de natuur beschermen. En ik schenk ook graag tijd aan campagnes die me na aan het hart liggen, zoals Make-A-Wish.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Dat ze zo kwetsbaar maakt. Ik herinner me hoe ik na mijn bevalling, de voorbije zomer, in het ziekenhuis lag: mijn zoontje in m’n armen, mijn lief in de zetel naast ons. Heel de nacht bleef ik wakker, van puur geluk. Alle liefde geconcentreerd op enkele vierkante meters: dat maakt je heel broos.

Vindt u seks overschat?

Totaal niet. Het is een noodzaak. Het reset je, ontspant je, doet je glimlachen.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Mijn moeder gisteren nog. Maar mijn vader woont in Frankrijk, dus door de coronacrisis is dat al een tijdje geleden.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik wandel heel veel, drink matig, rook niet en blijf van de drugs af.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ja, om mijn gezin en de mensen die ik graag zie uit de nood te helpen.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat een mens veerkrachtiger is dan je zou denken.