Moord met 101 messteken op juf Mieke (59) blijft groot mysterie: wie was de man met de orthopedische schoenen?

“Constant spookt het door ons hoofd: wie kan er nu zó kwaad zijn geweest op ons ma, dat er zoiets is kunnen gebeuren?” De man en de kinderen van Mieke Verlinden doen voor het eerst hun verhaal, zes weken na de moord op de zorgjuf uit Noorderwijk, bij Herentals. Omdat ze hopen een antwoord te krijgen op de vragen waar ze nu al 44 nachten van wakker liggen. Wie heeft Mieke op dinsdag 10 november bij haar thuis vermoord? En waarom ging de dader daarbij zó driest te werk dat hij haar doodstak met niet één, niet twee, niet dertig, maar honderd-en-één messteken? 

“Zolang we dat niet weten, kunnen we niet verder met ons leven”, zegt dochter Sara. “Omdat we het gewoon niet begrijpen. Wij zijn een heel normale familie, die zich nooit heeft beziggehouden met ‘rare dingen’. Nooit, op geen enkel moment, heb ik er rekening mee gehouden dat ons zoiets gruwelijks zou kunnen overkomen.”

Mieke Verlinden groeide op in Noorderwijk, een deelgemeente van Herentals. Ze stond er te boek als ‘gibbergat’, iemand die nooit verlegen zat om een grap en meestal zélf diegene was die daar het hardst om moest lachen. “Ze had voortdurend de slappe lach”, zegt haar zus Lut. “Vaak tot de tranen over haar wangen rolden.” Het was dat speelse kantje waar Michel Peeters voor viel. Hij leerde Mieke kennen bij de KLJ, de jeugdbeweging waar ze allebei lid waren. Het koppel trouwde en kreeg twee kinderen: Jef en Sara. Later volgden ook vier kleinkinderen. En elke vrijdag kwam de hele familie bij elkaar, bij Michel en Mieke thuis. “We hadden het goed samen”, zegt Michel. “Eigenlijk was ons leven perfect.”

Maar zes weken geleden vond Michel zijn vrouw dood in de keuken. Hij was die ochtend al om 5.45 uur vertrokken voor zijn vroege shift bij cosmeticabedrijf Estée Lauder. Mieke was in bed blijven liggen. Zij stond 37 jaar lang voor de klas in ’t Klavertje in Noorderwijk, waar ze als juf van het eerste leerjaar het halve dorp leerde lezen en schrijven. De laatste jaren was ze er zorgjuf, en hielp ze kindjes met leerproblemen. Omdat de herfstvakantie door corona met een week was verlengd, bleef ze die 10de november thuis. Toen Michel rond 14.15 uur terugkeerde van zijn werk, zag hij in de keuken ‘iets’ op de grond liggen. Het duurde een poosje voor het tot hem doordrong dat het zijn vrouw was. 

“Het was absolute horror. Mieke lag in een enorme plas bloed. ‘Dat kan niet’, dacht ik. Ik wílde het gewoon niet geloven. Was het geen pop, die de kleinkinderen hadden laten rondslingeren? Maar tegelijk besef je: ‘Neen, dat kan niet. Dit moét Mieke zijn.’” Michel belde de hulpdiensten, en verwittigde ook zijn zoon Jef: “Ons ma is dood. Ze ligt hier op de grond”.

“Eerst dacht ik dat ze onwel geworden was”, zegt Jef. “Maar toen ik thuis aankwam, zag ik een tafereel dat ik zelfs in de ergste films nog nooit gezien had. Ik zag ook de ontbijttafel, de plaats waar ons ma altijd zat. De krant lag open, haar kopje thee stond nog op tafel, met het laatste ‘kletske’ er nog in. Op dat moment moet er iemand aangebeld hebben, en haar in de gang al hebben aangevallen. Want ons ma haar pantoffels lagen tussen de gang en de keuken, alsof ze die in paniek heeft uitgeschopt. Haar bril lag iets verder, op het tapijt in de woonkamer.” Volgens Kristof Aerts van het Antwerpse parket staat vast dat de dader extreem agressief te werk is gegaan. “Hij heeft Mieke Verlinden met liefst 101 messteken om het leven gebracht.”

In eerste instantie keken de speurders naar haar man Michel, die werd meegenomen voor verhoor. “Dat neem ik de politie niet kwalijk”, zegt Michel. “Die mensen doen hun werk. En ik wíl ook dat ze hun werk doen, want ik wil weten wat er gebeurd is.” Bijna onmiddellijk was duidelijk dat Michel van het lijstje met verdachten geschrapt kon worden. Er werd een DNA-spoor van de dader gevonden, en het staat voor honderd procent vast dat het niét van een familielid is. “Het gaat om DNA van een man, maar kan op dit moment niet gelinkt worden aan een staal uit de politiedatabank”, zegt Kristof Aerts. “Hij droeg ook speciale, orthopedische schoenen. In het huis vonden we een afdruk van een zool, die maar van twee types van het merk Finn Comfort kunnen zijn.”

Het gaat om twee types die zulke zool hebben: de Huelva, de lage schoen. En de Sarasoto, de hoge schoen. Het is onduidelijk welk type de dader droeg en in welke kleur. Het gaat wel in beide gevallen om schoenen die maar uitzonderlijk worden verkocht.

In het VTM-opsporingsprogramma ‘Faroek’ deden speurders gisteren een oproep naar getuigen. Want zes weken na de moord op juf Mieke zit het onderzoek muurvast. Er is geen verdachte, en ook geen motief. Uit het politieonderzoek blijkt dat Mieke er geen geheime relatie op nahield, en ook met niemand een conflict had. Ze had geen financiële problemen, was niet verwikkeld in duistere zaakjes. En voor zover de speurders kunnen nagaan, had de dader ook geen seksueel motief en was hij niet uit op geld. De portefeuille van Mieke werd – met een aanzienlijke som geld erin – teruggevonden op de eettafel, onaangeroerd. De speurders staan dus voor een raadsel. Waarom is Mieke dan op zo’n gruwelijke manier vermoord? En door wie?

“Op den duur begin je je over alles vragen te stellen”, zegt Sara. “Had ons ma misschien tóch een geheim, waar niemand iets van wist? Had de dader het specifiek op haar of op onze familie gemunt, en moeten wij nu bang zijn dat hij straks ook voor ónze deur staat? Of is het iemand die ons ma niet kende, iemand die gewoon ‘iets in zijn kop heeft gekregen’ en lukraak een slachtoffer heeft uitgekozen? We weten het niet, maar we zouden het heel graag willen weten. Alleen dan kunnen we verder met ons leven.”

De politie vraagt dat getuigen contact met hen opnemen via het gratis nummer 0800-30.300 of opsporingen@police.belgium.eu.