“Zo hoeft het voor mij niet langer.” De leden van de ploeg rond Alain Remue zijn de voorbije weken meermaals met deze dramatische zin geconfronteerd. In afscheidsbrieven van mensen, die door de gevolgen van corona geen andere uitweg meer zagen dan de ultieme wanhoopsdaad. Maar ook tijdens interviews met radeloze vermisten, die gelukkig nog tijdig werden teruggevonden.

“Het is opvallend hoe er tijdens de eerste lockdown bij ons amper dossiers van vermiste personen zijn binnengelopen die een verband hadden met corona”, zegt Alain Remue. “Waarschijnlijk omdat de lockdown compleet was. De mensen bleven thuis. Verwarde of dementerende ouderen konden de tehuizen niet verlaten, en jongeren gingen niet uit, dus er konden nadien geen ongelukken gebeuren.”

Oud en jong

Helemaal anders gaat het eraan toe sinds de tweede lockdown. Bij de Cel Vermiste Personen zijn sindsdien tientallen vermissingen binnengelopen die rechtstreeks aan Covid-19 gelinkt zijn. “In de woon-zorgcentra is de situatie ongeveer dezelfde gebleven. Hun bewoners moeten nog altijd binnen blijven, weglopers zijn er bijna niet. Maar met ouderen die nog alleen thuis wonen, is het anders gesteld. Zij verlaten nu wel hun woningen en geraken daarbij soms op de sukkel. Het gevaar dat ze in deze donkere en koudere periode van het jaar in de problemen geraken zonder dat iemand het merkt, is reëel.”

Alain Remue maakt zich niet alleen zorgen over ouderen. “Kinderen niet te na gesproken, blijft geen enkele leeftijdscategorie gespaard van de impact van corona, zo blijkt uit onze dossiers. Wij voelen in onze job dat de tweede lockdown heel wat mensen van alle leeftijden een zware klap heeft toegebracht. Voor hen moet deze situatie niet lang meer duren. Sommigen hebben tijdens de eerste golf het hoofd boven water kunnen houden, maar ze hadden gehoopt dat het daarna allemaal weer goed zou komen. De tweede golf heeft die hoop gekelderd, hun weerbaarheid is geknapt. De situatie opnieuw onder controle krijgen, blijkt plots moeilijker dan gedacht. De spaarcenten zijn op, terwijl de rekeningen zich opstapelen. Een uitweg vinden lijkt soms hopeloos.”

Nieuwe oproep

Het gemis kan ook louter emotioneel zijn. “Wie eenzaam is, jong of minder jong, mist vaak een uitlaatklep. De hoek van de toog om een babbeltje te slaan, de groep waar je wel en wee tijdens een activiteit mee kan delen. Het kan helaas niet. Voor sommigen is juist dat er te veel aan. Ik heb de gewoonte om jongeren op te roepen om zorg te dragen voor elkaar als ze uitgaan. In de huidige omstandigheden wil ik die oproep dan ook uitbreiden: draag zorg voor de mensen die eenzaam zijn rondom u.”

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.