Mythe van 900 jaar lijkt te kloppen: Stonehenge stond eerst in Wales en is heropgebouwd in Engeland

Het was Geoffrey van Monmouth die het verhaal over de verovering van de ‘Ierse’ steencirkel genaamd ‘Dans der Reuzen’ in de twaalfde eeuw de wereld instuurde, maar het werd naar het rijk der fabelen verwezen, deels omdat de man het niet altijd bij het rechte eind had over andere historische feiten. Maar uit nieuw onderzoek blijkt het toch niet zomaar een verzinsel te zijn.

Het was al geweten dat de blauwe hardstenen monolieten uit een gebied kwamen in het huidige Wales dat in de tijd van de schrijver tot Ierland behoorde. Op nog geen vijf kilometer van die steengroeve in de Preseli-heuvels in het Welshe Pembrookshire is nu ontdekt dat een enorme steencirkel van onze neolitische voorouders - Waun Mawn, de derde grootste in het Verenigd Koninkrijk - gelijkaardige kenmerken had als die van het monument van Stonehenge. Zo is de diameter van 110 meter dezelfde als die van de greppel rond Stonehenge. En net zoals het iconische bouwwerk bij Amesbury in het Engelse graafschap Wiltshire is Waun Mawn in lijn geplaatst met de zonsopgang van de midzomerzonnewende.

Verder is er een reeks steengaten opgegraven die de omtrek van de cirkel volgen en die de vorm van de hardstenen pilaren van Stonehenge hebben. Een daarvan heeft een afdruk die overeenkomt met de ongebruikelijke dwarsdoorsnede van een van de hardstenen van Stonehenge. En die past “als een sleutel in een slot”, volgens de archeologen. Dit suggereert sterk dat het monument van Stonehenge oorspronkelijk in Wales werd opgezet, waar er vervolgens honderden jaren vereringsdiensten plaatsvonden, voordat het zo’n 5.000 jaar geleden naar Engeland werd verhuisd. “Ik doe al 20 jaar onderzoek naar Stonehenge en dit is echt het meest opwindende dat we ooit hebben gevonden”, zei Mike Parker Pearson, professor Britse geschiedenis aan het University College London, aan The Guardian.

Volgens Parker Pearson zou de legende die Geoffrey van Monmouth neerschreef weleens “een kleine korrel” van waarheid kunnen bevatten. “Mijn hemel, het is verleidelijk om dit te geloven... We hebben misschien wel gevonden wat Geoffrey de ‘Dans der Reuzen’ noemde.” De archeologische vondst wordt gepubliceerd in het tijdschrift Antiquity.