▶ Euforie na succesvolle landing Marsrobot Perseverance: bekijk hier de eerste beelden

Meteen na de landing stuurde Perseverance al de eerste beelden door:

Vlak voor 22 uur ’s avonds Belgische tijd steeg luid gejuich op uit de controlekamer van NASA’s Marsmissie, waar - op de mondkapjes van de specialisten achter hun beeldschermen na - alles verloopt zoals we gewend zijn van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. Vertrouwd zijn de gelikte uitlegfilmpjes en enthousiaste live-analyses die wereldwijd door bijna twee miljoen mensen op de eigen NASA-stream werden bekeken. Traditioneel zijn de beelden van euforie na het verwachte succes, het applaus, de tranen, mensen die elkaar een boks geven.

Het enthousiasme is logisch en verdiend. Amerika is nog altijd het enige land dat succesvol robotwagentjes op de woestijnachtige vlaktes van Mars wist te zetten - Perseverance werd donderdagavond de vijfde. Dat is extra knap als je bedenkt dat de rode planeet tot nog toe vooral een kosmisch kerkhof vol vervlogen ruimtevaartdromen bleek. Van de 58 missies die de mensheid naar Mars ondernam, slaagde tot nog toe minder dan de helft (29).

Zwevend platform

Natuurlijk: sprake van spanning was er wel. Tijdens zeven spannende minuten - ‘seven minutes of terror’, volgens de bekende NASA-hyperbool - voltooide de ruimtevaartorganisatie donderdagavond een waar technologisch huzarenstukje. De duizend kilogram zware robotwagen raasde volautomatisch met zo’n 20.000 kilometer per uur door de ijle Mars-atmosfeer om na fiks remmen te stoppen bij een platform dat een grove twintig meter boven de grond zweeft. Daarna werd hij veilig met kabels naar de grond getakeld.

De geslaagde landing vormt het begin van wat ook hierna nog een behoorlijk ambitieuze ruimtemissie blijft. Zo liftte met Perseverance ook Marsdrone Ingenuity (‘Vindingrijkheid’) mee, die een aantal testvluchten over het oppervlak moet voltooien.

Marsbacteriën

Maar het belangrijkste dat de Marswagen bij zich heeft zijn 43 stalen buisjes. Als alles gaat zoals men hoopt, vult hij die straks met slib waarin - als het écht heel erg meezit - fossiele resten van Marsbacteriën huizen. Dat zou het langgezochte bewijs vormen dat leven niet een exclusief aardse aangelegenheid is.

Dat weten we overigens pas nadat een volgende missie de buisjes weer terugbrengt naar de aarde. Geduld is daarbij nodig. Rond 2026 denkt NASA samen met Europese tegenhanger ESA zo’n missie te kunnen lanceren, waarna die pas rond 2031 op aarde zal arriveren. Of ze dan de eersten zullen zijn, is nog de vraag. Ook China denkt momenteel na over een verzamel- en terugkeermissie.

Overigens kan Amerika mogelijk niet lang genieten van zijn unieke status als Marswagenexploitant. Op dit moment hangt ook de Chinese maanmissie Tianwen-1 (‘Hemelse vragen’) al in een baan om de rode planeet. Rond mei moet het bijbehorende wagentje naar het oppervlak zakken.