Met veel meer overmacht dan verwacht haalde Novak Djokovic (ATP 1) de 18de grand slam-zege uit zijn loopbaan binnen: 7-5, 6-2, 6-2. In een teleurstellende finale van de Australian Open kon Daniil Medvedev (ATP 4) alleen in de eerste set voldoende weerwerk bieden. Djokovic telt ondertussen negen kronen in Melbourne. “Ongelofelijk”, zuchtte Medvedev, het machteloze slachtoffer. “En het zal allicht niet de laatste zijn.”

Medvedev was nochtans gewapend met twintig opeenvolgende overwinningen naar de finale afgezakt, waarvan 13 tegen collega’s uit de toptien. Djokovic bezat met 4-3 nog steeds het voordeel in hun onderlinge duels, maar de Rus had wel drie van de vier jongste confrontaties naar zich toegehaald. Daarbij zat zelfs een duidelijke 6-3 6-3 op de Masters in Londen in november. Het waren gegevens die het beste lieten vermoeden voor een meeslepende finale. Helaas kwam dat niet uit.

Dat Djokovic met een ace opende, kon gelden als een statement. De Serviër begon full speed aan de kamp, waarbij hij in het tweede spelletje al meteen door de opslag van zijn tegenstander ging. Het leidde tot een vrijwel perfecte start en een snelle 3-0 voor de titelverdediger, maar Medvedev counterde onder meer door sterk opslagwerk naar 3-3. Bij 5-4 moest de Russische slungel serveren om in de set te blijven. Hij deed dat in grote stijl, via een love game. Djokovic’ repliek? Ook een love game. Medvedev zou geen tweede keer meer ontsnappen. Met 7-5 haalde het nummer 1 van de wereld de eerste set naar zich toe.

Welke cijfers er ook in de Russische sporttas zaten, de statistieken van Djokovic oogden natuurlijk nog een stuk straffer. Ook hij telt een reeks van twintig zeges op rij, maar dan op de Australian Open. Acht finales gespeeld, acht finales gewonnen: de Rod Laver Arena is wat Center Court in Wimbledon is voor Roger Federer en Court Central op Roland-Garros voor Rafael Nadal. Nochtans had Djokovic op eerdere Australische edities een indrukwekkender parcours naar de finale afgelegd. Tegen Taylor Fritz (7-6 [1], 6-4, 3-6, 4-6, 6-2), Milos Raonic (7-6 [4], 4-6, 6-1, 6-4) en Alexander Zverev (6-7 [6], 6-2, 6-4, 7-6 [8]) wankelde hij bij momenten. En hoe zat het met die blessure aan de buikspieren? Was dat theater of echt leed? Zo haalde de Serviër zichzelf toch weer een portie controverse op de hals. Zelf verklaarde Djokovic dat hij pas in de halve finale pijnvrij kon spelen.

Verwoest racket

Geen spoor van fysieke hinder alleszins tijdens de eindstrijd. Halfweg de tweede set begon Medvedev steeds meer sporen van frustratie te vertonen. De blik ging op onweer, de schouders zakten dieper en het racket kletste tegen de grond. Zijn openingsbreak tijdens het eerste game was snel omgedraaid naar een 4-1 bonus voor Djokovic, die de match steeds meer onder controle kreeg. In het zevende game ging de Russische racket helemaal aan flarden (5-2), maar ook met een nieuw exemplaar kon hij verdere schade niet ontlopen. Veel makkelijker dan in de eerste beurt stak een soevereine Djokovic tegen een zwalpende tegenstander de tweede set op zak: 6-2.

Kon Medvedev het bloeden nog stelpen? In zijn vorige grand slam-finale – die wonderlijke vijfsetter tegen Rafael Nadal op de US Open 2019 – had Medvedev zichzelf uit een achterstand nog in de wedstrijd gewroet. In de Rod Laver Arena lukte dat niet. Het was met zo’n 18 graden bij het begin van de match een bepaald koele avond in Melbourne. Voor de rest van de wereld was de aanblik van de tribunes – voor 85 procent gevuld met enthousiaste toeschouwers – een beeld uit vroegere (en hopelijk ook toekomstige) tijden. Door al zijn titels Down Under en de ruime Servische diaspora in Melbourne moest Djokovic voor een keer geen vijandig publiek vrezen, maar ook zij hadden op meer gehoopt dan dit matige spektakel. Zonder een moment in de problemen te komen, won hij ook de derde set: 6-2.

De verliezer keek meteen na afloop in het eigen hart. “Ik had gehoopt de toeschouwers een langere en boeiendere match aan te bieden, maar dit was duidelijk niet mijn beste dag. De voorbije drie maanden waren nochtans fantastisch verlopen, maar nu lukte het niet.” Waarop Medvedev snel overschakelde naar een mooie anecdote. “Toen ik een paar jaar geleden – ik stond 600ste of zo – voor het eerst tegen Novak moest spelen, durfde ik hem niet aan te spreken. Ik was veel te verlegen en hij was een soort god voor mij. Novak had net Wimbledon gewonnen. Maar hij was ongelofelijk vriendelijk, stelde allerlei vragen en praatte honderduit met mee.”

Zoals dat in die omstandigheden hoort – doorheen de boxen van het stadion klonk de toepasselijke John Paul Young-kraker Love is in the Air – gooide ook Djokovic met bloemetjes. “Daniil is a class act. Naast het veld is hij een van de vriendelijkste spelers uit het circuit, op het veld is hij een van mijn moeilijkste tegenstanders. Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer hij een grand slam wint.’

Door zijn negende zege in Melbourne wordt de 33-jarige Serviër de tweede speler in de geschiedenis met dergelijk volume eindzeges op één grand slam. Alleen gravelgigant Nadal en zijn verbijsterende 13 triomfen op Roland-Garros gaan hem nog vooraf. Belangrijk dan die statistiek is evenwel dat Djokovic’ grand slam-totaal aandikt tot 18 stuks. Hij komt op twee eenheden van de Twin Towers Nadal en Federer. De rest van 2021 zal alweer in het teken staan van die recordrace.

 (Marc Vermeiren)