“‘t Is weer koers!”: onze columnist Hugo Camps blikt met fascinerend gedicht vooruit naar het openingsweekend

Elke koers is een lied.

De klanken springen van het hart naar de benen, en omgekeerd.

Het landschap neuriet mee, van de Kemmel tot de Pater, van de Moeren tot het vossenhol.

De Muur en de Kwaremont als paukenslag.

De voorjaarskoersen kondigen nieuw leven aan,

een lentegevoel voor renners en toeschouwers.

Het land demarreert tot de winterkleren afgeworpen zijn

en een panorama van veelkleurig tricot zich heeft geopend.

De renners zelf dragen hun truitje als een relikwie.

De lekkere geur van masseerolie dringt door tot in de achterkamertjes van de huizen

en voltooit een religieus gevoel.

Ik kijk naar de koers en voel hoe iedere gedachte achterwaarts het hoofd uitrolt.

Ik hoor alleen nog de binnentaal van het peloton.

Op een klankkussen van spaken en kasseien.

’t Is weer koers.