Voor hordeloopster Eline Berings zal het EK in Torun het laatste indoorkampioenschap in haar carrière worden. De 34-jarige Berings staat er voor het eerst sinds het EK outdoor van 2018 aan de start van een groot toernooi.

Een jaar later zag ze haar seizoen grotendeels in het water vallen door een blessure, in 2020 sloeg het coronavirus wereldwijd toe. “Ik ben dan ook superblij hier te zijn”, bekende Berings donderdag tijdens een digitaal persmoment. “Dit toernooi is heel belangrijk voor mij, want het is de eerste keer sinds 2018 dat ik erbij ben. We zijn hier met een leuke en dynamische groep: ik voel dan ook dat ik meer energie heb dan een week geleden en dat is te danken aan die vibe. Ik voel mij hier echt in mijn natuurlijke habitat. Ik voel dat het me deugd doet. Dit is waarom ik nog altijd loop, om dit soort momenten mee te maken. Het is een verademing, hiervoor heb ik al die maanden doorgezet en getraind, om hier dit weekend mee te doen en het beste van mezelf te geven.”

Uiteindelijk moest de voormalige Europese kampioene en Belgische recordhoudster op de 60m horden gedelibereerd worden. “Qua voorbereiding is het inderdaad nog niet mijn beste seizoen geweest. Mijn doelstelling hier is mijn seizoensbeste (8.12) verbeteren en zien hoever ik daarmee geraak. Ik weet dat ik niet de beste papieren bezit en dat ik er al beter heb voorgestaan.”

Eline Berings is met haar 34 lentes de op een na oudste atlete in de dertigkoppige Belgische selectie, enkel polsstokspringster Fanny Smets is een maandje ouder. De twaalfvoudige Belgische indoorkampioene op de 60m horden draait dan ook al bijna een eeuwigheid mee. Ter illustratie: haar eerste EK indoor was dat van 2007 in het Britse Birmingham, waar ze destijds meteen uitpakte met een achtste stek. “De concurrentie hier is enorm. Ik heb ervaring genoeg, maar voor elke atleet is het altijd iets nieuw en zeker bij horden is er altijd veel mogelijk. Dit zijn de leukste dagen, want nu heb je het gevoel dat alles mogelijk is. Het ligt ook allemaal dicht bij elkaar, als ik naar de tijden kijk. Een paar hondersten kan een wereld van verschil zijn. Dat is die factor van onvoorspelbaarheid. Ik hoop wel dat het een klein beetje in mijn voordeel speelt intussen. Ik ben begonnen als de jongste in 2007 en nu ben ik bijna de oudste, ook al voel ik mij hier wel terug jong.”

Ann Zagré

De twaalfvoudige Belgische indoorkampioene moest een tiental dagen geleden in Louvain-la-Neuve de Belgische indoortitel evenwel aan Anne Zagré laten. Met 8.12 bleef ze twee honderdsten boven het EK-minimum, enkele dagen later volgde de deliberatie door de atletencommissie.

Met een seizoensbeste van 8.05 was Zagré al langer zeker van deelname aan Torun. Haar persoonlijk record staat op 7.98 (Metz, 2017). “Mijn beste seizoenstijd zou ik hier graag nog wat verder aanscherpen”, bekende Zagré. “Ik wil mijn indoorseizoen hier in schoonheid afsluiten. Ik ben blij dat ik terug op een kampioenschap sta. Dit is toch wat anders dan micromeetings. Vanochtend ben ik de piste al gaan verkennen en die lijkt me snel, wat alleen maar in mijn voordeel speelt.” (belga)