MOVIES. De jonge jaren van Calamity Jane: regisseur Rémi Chayé over zijn animatieparel ‘Calamity'
Rémi Chayé: «Ik kende Calamity Jane uit de strips van Lucky Luke en van de serie ‘Deadwood', en ik heb haar altijd een interessante figuur gevonden. Ze droeg mannenkleren, ze stapte zonder pardon een saloon binnen, ze deed spontaan alles wat vrouwen niet hoorden te doen. Het idee om iets te doen met haar kindertijd kwam bij me op toen ik las dat ze toen met haar gezin mee de trek naar Oregon heeft gemaakt. Die periode boeit me sowieso, die reizende gemeenschap in huifkarren die door een veranderend landschap trekt. En daarin dan de persoonlijke ontwikkeling van een meisje dat die unieke vrouw in zich voelt opkomen.»
Waarom is ze een sterk personage voor een jong publiek?
«Wat ik mooi vind aan Jane is dat ze geen superkrachten heeft. Ze doet enkel met haar taaiheid, haar moed en haar grote bek. Ze is geen uitzonderlijke jager zoals in ‘Hunger Games' en ook geen verleidelijke supervrouw die achterwaartse salto's maakt en vecht als een ninja. Ik heb het meer voor heldinnen die bereikbaar en herkenbaar blijven voor de kijker.»
Waarmee moet je rekening houden als je een film maakt voor kinderen?
«Eigenlijk nergens. Ik voel me het best in die wereld. Ik hoef mijn verhalen dus niet aan te passen. We vermijden ook geen onderwerpen. Er zitten wrede momenten in de film, ook tussen kinderen. We stellen die wereld niet voor als een plaats waar iedereen enkel lief is en de zon altijd schijnt. Ik weiger om mijn publiek te behandelen als idioten. Kinderen weten hoe de realiteit eruitziet. Ze beleven haar elke dag op de speelplaats.»
Heb je veel research moeten doen?
«Ja, en dat was heel plezierig. Calamity Jane was duidelijk een karaktervrouw. Ze sprak met luide stem en nam graag vuile woorden in de mond. Maar ze had ook een peperkoeken hart. Ze werd vaak verliefd, al voelde ze zich niet verplicht om bij één man te blijven. Ze eiste ook op dat vlak haar vrijheid op, in een tijd dat zoiets niet evident was voor een vrouw.»