Direct naar artikelinhoud
OpinieLezersbrieven

Lezers reageren: ‘Blijkbaar kan er niets worden gedaan aan het aantal bedden op intensieve zorg’

Lezers reageren: ‘Blijkbaar kan er niets worden gedaan aan het aantal bedden op intensieve zorg’
Beeld Tim Dirven

Ziekenhuisbedden

In België zijn er 103 algemene ziekenhuizen, met in totaal ongeveer 53.000 bedden. Daarvan zijn 2.000 bedden bestemd voor intensieve zorgen. Bijna de helft wordt vandaag ingenomen door coronapatiënten.

Vooral dit laatste gegeven zorgt ervoor dat virologen en andere medische experts aan de alarmbel trekken. Met alle maatregelen van dien, die nu al bijna dertien maanden ons leven en welzijn beheersen.

Soms durft iemand de vraag te stellen of we het aantal ic-bedden niet kunnen opdrijven. 2.000 bedden op een bevolking van 11,5 miljoen komt immers neer op 1 ic-bed per 5.750 inwoners.

In een land waar nieuwe appartementsblokken als paddenstoelen uit de grond schieten, 6 miljoen auto’s in kilometerslange files staan, en er flink gepocht wordt over innovatie, kan er blijkbaar niets gedaan worden aan ic-capaciteit.

Natuurlijk betekent een toename in bedden ook vraag naar gespecialiseerd personeel, maar ondertussen hebben we al dertien maanden de tijd gehad om mensen op te leiden en om te scholen.

Verkoop ik onzin? In de twee wereldoorlogen werden kastelen en abdijen omgebouwd tot hospitaal, en werd ongeschoolde dienstmeiden medische handelingen aangeleerd. Waarom kan zoiets nu niet?

Omwille van diplomavereisten, misschien? Een beetje zoals in het onderwijs dan, waar sinds kort geen enkele master meer mag les geven zonder ‘gespecialiseerde lerarenopleiding’. Terwijl men ook daar te weinig mensen heeft.

Tijd voor een wake-upcall. Het is crisis! Breek of omzeil regeltjes en zorg dat je met man en macht ernstig zieke mensen kunt opvangen.

Francis Wildemeersch, Gent

Let’s go individual!

Schaamteloos: de neoliberale partijleiders (N-VA en Open Vld) die van de afbraak van het traditionele maatschappelijke en culturele middenveld een hoofddoel maakten en die volop inzetten op het subsidiëren van individuele kapitalistische initiatieven voelen zich op geen enkele manier verantwoordelijk! Ze wijzen keihard naar het zwarte schaap. En toch: er zit een patroon in. Vergeten hoe Somers het Minderhedenforum opzij wou schuiven voor een vaag amalgaam van privégroepjes, maar wel met de Engelse naam Join.Vlaanderen? Vergeten met welk geld mijnheer Huts de kunstpaus van Vlaanderen werd die zelfs de Boerentoren kan kopen en die daar ‘de Vlaming zal laten genieten van de Vlaamse kunst’? Vergeten hoe Jambon omsprong met de cultuursubsidies? Hij wil naar eigen zeggen de sterktes van het bestaande Vlaamse cultuurbeleid uitbouwen, en tegelijk ‘nieuwe accenten leggen om de maatschappelijke, persoonlijke én economische waarde van cultuur te maximaliseren’. (De Tijd 10/11/2019; mijn nadruk).

Bernard Verstraete, Gent

De jonge Kevin

Verbijsterend is de aanval op de jonge Kevin in Lommel. Maar het verbaast me niet. Als Mooimaker trek ik er ook regelmatig op uit om zwerfvuil op te ruimen. En dan krijg ik soms te maken met agressiviteit van automobilisten, meestal chauffeurs met een gepersonaliseerde nummerplaat. Het is een doctoraatsstudie waard om het verband te zoeken tussen agressiviteit en speciale nummerplaten. Opruimers werken bij sommigen als een rode lap op een stier: rakelings langs je heen scheren, optrekken zodat de uitlaatgassen in je gezicht waaien, verwensingen. Een aangifte doen is nutteloos. Je hebt geen bewijs. Maar de opgestoken duimen en mondelinge appreciatie van anderen doen ook alles vlug vergeten. Niet zo bij Kevin, hij zal zich de slagen en stompen nog heel lang heugen. Arme mooi makende jongen.

Lucienne Colpaert, Dendermonde