“Het is belangrijk dat de concentratie van partikeltjes zo laag mogelijk blijft”, legde Wouters uit. Als er in een buitenomgeving voldoende afstand bewaard wordt, is de concentratie sowieso laag. “Daarom is de aanbeveling om elkaar buiten te ontmoeten, omdat het besmettingsrisico klein is.”

Maar ook binnen moet de concentratie partikels zo laag mogelijk gehouden worden. Daarvoor zijn verschillende mogelijkheden. De aanvoer van verse buitenlucht, of ventilatie, is een optie. Zo kunnen de luchtpartikels de ruimte verlaten. Luchtzuivering is de tweede optie. Daarbij wordt het aantal deeltjes in de lucht verminderd, waardoor ook de kans op besmetting verkleint.

Hoeveel ventilatie is nodig?

Als er geen mechanisch ventilatiesysteem aanwezig is, en de CO₂-concentratie niet gemeten kan worden, moeten de ramen en deuren altijd open staan, en moet de bezetting in een ruimte beperkt blijven. Een vuistregel is: per vierkante meter (m²) volledig geopend raam, mogen ongeveer vier personen aanwezig zijn. Per m² bij volledig geopende deur: zes personen.

Als er wél een mechanisch ventilatiesysteem aanwezig is, kan de maximale capaciteit bepaald worden. Dat kan via een meting van de CO₂, aangezien mensen ook CO₂ uitademen.

Een rustig zittend persoon ademt ongeveer 0.5 m³ CO₂ per uur in en uit. Voor die persoon is dus minstens 40 m³/h buitenlucht nodig. Dat komt overeen met een stijging van 500 ppm (delen per miljoen) tegenover de buitenlucht. De CO₂-concentratie mag niet hoger zijn dan 900 ppm. Dat kan gemeten worden met een CO₂-meter.

Als op basis van die berekeningen blijkt dat men niet onder alle omstandigheden een voldoende luchtkwaliteit kan garanderen, moeten de ventilatievoorzieningen verbeterd worden.

Toch waarschuwt de taskforce Ventilatie dat voldoen aan de richtlijnen niet betekent dat er geen risico meer is op coronabesmetting. “Het is dus zeker zinvol om extra te ventileren indien mogelijk”, zei Wouters. “En natuurlijk moeten we maximaal blijven inzetten op vaccinatie, sneltesten en de mondneusmaskers.”