Hooverphonic gaat door naar de finale van het Songfestival, herbekijk de spannende bekendmaking en "The wrong place"
Het is gebeurd: Hooverphonic heeft zich geplaatst voor de finale van het Songfestival. Het was nagelbijten, want België werd pas afgeroepen als 9e van de 10 finalisten die zaterdag opnieuw aantreden in de liedjeswedstrijd. Hooverphonic overtuigde Europa met het sober en loepzuiver gezongen "The wrong place", met een glansrol voor zangeres Geike Arnaert. Gaan ook door naar de finale: Noorwegen, Israël, Rusland, Azerbeidzjan, Malta, Litouwen, Cyprus, Zweden en Oekraïne.
Bekijk hier de act van Hooverphonic (en lees voort onder de video):
16 landen gooiden alles in de strijd in de eerste halve finale, om één van de 10 finaletickets te bemachtigen. En daar is België bij. Maar zoals al vaker was het nagelbijten voor de Belgische delegatie, bijna tot de laatste minuut. België kwam pas als 9e en voorlaatste finalist uit de bus. De opluchting bij Hooverphonic na het verlossende "Belgium" is des te groter.
Hooverphonic heeft tijdens "hun" drie minuten gedaan wat ze moesten doen: overtuigen met een (op het eerste gezicht) eenvoudige maar gestileerde act. Eentje zonder de minste fout: Geike Arnaert zong "The wrong place" - over een onenightstand die verkeerd afloopt - bijzonder sterk en verloor geen halve seconde het oogcontact met de camera's. Ze zingt het nummer letterlijk de Europese huiskamers in. "Dit is anders dan alles wat je tot nu toe gezien hebt, en dat is een voordeel", zegt commentator Peter Van de Veire.
De sterke zangprestatie van Geike wordt ondersteund door griezelige close-ups van haar op het grote videoscherm achteraan. Alle groepsleden rond haar - Alex Callier, Raymond Geerts, drummer Arnout Hellofs en backingzangeres Monique Harcum - zijn sober in het zwart gekleed: een schril contrast met de andere outfits die de revue passeren tijdens de eerste halve finale. Afsluiten doet Geike met een mooie glimlach. En dat wordt beloond met een finaleplaats: durven kiezen voor soberheid loont.
Bekijk hier de bekendmaking van de 10 finalisten, België wordt als negende land afgeroepen:
Geloof het of niet, maar ik ben sprakeloos!
In een eerste korte reactie na de show is Hooverphonic door het dolle heen. "Het is surreëel", zegt een hese Alex Callier. "Het was zó spannend. Geloof het of niet, ik ben sprakeloos, en dat gebeurt niet vaak." Ook Geike Arnaert is enorm blij. "Wat een opluchting: zeker die aftelling en opsomming van de finalisten was superspannend. Dat vond ik eigenlijk niet zo tof. Op naar zaterdag: daar wilden we staan, dus dat is fijn."
Bekijk hier de allereerste reactie van Hooverphonic op hun finaleplaats (en lees voort onder de video):
Hooverphonic viel in deze eerste halve finale op tussen de verschillende nummers die in dezelfde vijver visten.
"Hooverphonic heeft zeker een sterke prestatie neergezet" zegt Songfestivalkenner Gianni Paelinck, die de eerste halve finale in Rotterdam heeft gevolgd. "Ze hebben de lijn van de vele repetities mooi doorgetrokken. Heel wat liedjes vanavond zaten in de sfeer van het feestgedruis, en visten daardoor qua stemmen in dezelfde vijver. Met "The wrong place" focust Hooverphonic volledig op het muzikale, en dat is een goede keuze geweest."
Bekijk hieronder het item uit "Het journaal":
Geen stress, wel "stressgoesting"
Volgens commentator Peter Van de Veire stonden de zenuwen voor de halve finale niet strak gespannen bij Hooverphonic. "Alex en Raymond hebben slecht geslapen, maar ze zijn allemaal heel rustig. "Stressgoesting", zo noemen ze zelf het gevoel dat ze ervaren. Geike is heel zen, en zondert zich enorm af. Eigenlijk vindt zij alle coronamaatregelen prima: zo kan ze zich volop concentreren op die drie belangrijke minuten vanavond."
Geike Arnaert is een van de strafste zangeressen op het Songfestival.
Stress is volgens Van de Veire niet nodig. "Met Geike Arnaert hebben we een van de strafste zangeressen van de hele competitie. Ze vertelt het nummer met haar ogen en haar stem: het geheel is echt goed gedaan", vindt Van de Veire. "Als Hooverphonic niet doorgaat, heeft Europa ongelijk."
Bekijk hier het verslag over de eerste halve finale uit het late journaal (en lees voort onder de video):
Ook deze 9 landen hebben zich geplaatst voor de finale
Opvallen is áltijd een sleutel tot succes op het Songfestival. TIX uit Noorwegen, die in zijn artiestennaam verwijst naar de vele tics waarmee hij zelf worstelt, brengt "Fallen Angel", een boodschap over mentaal welzijn. Dat doet hij als een witte engel met gigantische vleugels die letterlijk worstelt met zijn demonen: dansers gekleed als zwarte duivels die aan kettingen hangen. Een beeld dat bijblijft. De zonnebril, om TIX af te schermen van alle lichtflitsen en indrukken, gaat in het heetst van de strijd even af. “Daar word je toch gelukkig van?” vindt commentator Peter Van de Veire.
Herbekijk hier de act van Noorwegen (en lees voort onder de video):
In de categorie "opvallend" springt ook het bijzonder kunstzinnige opsteekkapsel van de Israëlische kandidate Eden Alene in het oog. Naar het optreden van de zangeres van Ethiopisch-Joodse afkomst werd met bijzondere aandacht uitgekeken, gezien de spanningen tussen Israeli's en Palestijnen. Met haar dansbare en meeslepende nummer "Set me free" zet ze zich heel even boven de politieke spanningen. In de korte bedanking na haar nummer spreekt ze ook het Arabische "Shukran" uit. Bonuspunten trouwens voor de bijzonder hoge uithaal op het einde, waar menig huisdier in de Europese huiskamers even van geschrokken zal zijn.
Herbekijk hier de act van Israël (en lees voort onder de video):
Rusland is steevast een te duchten kandidaat op het Songfestival, ook dit jaar. Zangeres Manizha is afkomstig uit Tadzjikistan: een primeur op het Songfestival. Ze valt op met een kleurrijke tentjurk, gemaakt door haar moeder, waar ze matroesjkagewijs uit tevoorschijn komt. In haar feministische nummer “Russian woman” geeft ze een niet mis te verstane boodschap: "we are the change". Rap meets traditionele instrumenten: we horen het zaterdag opnieuw in de finale.
Ook Azerbeidzjan past dezelfde formule met succes toe: popsong "Mata Hari" van zangeres Efendi (die wat doet denken aan Dua Lipa) wordt opgeleukt met een exotische toets en traditionele fluiten. De dansact zit goed in mekaar en wordt mooi in beeld gebracht.
Een van de favorieten van de bookmakers is Malta. Als zangeres Destiny het Songfestival zou winnen, dan is zij de eerste artiest die zowel het Junior Songfestival wint als de volwassen versie. “Je me casse” is een klassiek en goed opgebouwd popnummer met alle toeters en bellen. Voeg daar een vrolijke verschijning met een klok van een stem aan toe (type Beyoncé) die de hele zaal uit haar dak laat gaan. Bonuspunten voor de vrolijke saxofoonfragmenten en een taalkundige knipoog met “excuse my french”.
Herbekijk hier de act van Malta (en lees voort onder de video):
Ook Litouwen, dat de eerste halve finale mocht openen, leek op papier zeker van een finaleplaats, en haalt dat finaleticket ook binnen. “Discotheque” is een aanstekelijk nummer, waarin de jaren 80 helemaal terug zijn. Daarbij kiest de groep The Root voor opvallende knalgele outfits, en gekke dansjes die geknipt zijn voor TikTok: razend aanstekelijk, en alles wat een act doet scoren op het Songfestival. “Tis plezant” vat commentator Peter Van de Veire samen. “Probeer die handbewegingen thuis maar eens uit”.
Herbekijk hier de act van Litouwen (en lees voort onder de video):
Cyprus scoort met beats die wel heel bekend in de oren klinken. (Zei er iemand Lady Gaga?) De act bestaat uit enkele kronkelende danseressen in nauwsluitende pakjes, écht vuur op de achtergrond, en een zangeres met weinig om het lijf: succes gegarandeerd. Memorabel is “El diablo” niet echt, meeslepend en dansbaar wel.
Herbekijk hier de act van Cyprus (en lees voort onder de video):
Zweden heeft een rijke Songfestivaltraditie, en zet die ervaring ook dit jaar om in een finaleplaats. Zanger Tusse woont nog maar enkele jaren in Zweden, nadat hij de burgeroorlog in Congo ontvluchtte. “Voices” is een klassieke popsong van dertien in een dozijn, met een kleine climax in het laatste deel. Tusse zingt er bij momenten stevig naast, maar toch volstaat zijn prestatie voor een finaleplaats. Misschien heeft hij dat te danken aan de mooie act, met de slimme belichting van zijn dansers.
Het tiende en laatste finaleticket gaat naar Oekraïne, een van de landen die dit jaar een nummer in de eigen taal stuurt. "Shum" gaat over het aanbreken van de lente. Opvallen doet de Oekraïense act in alle opzichten: visueel door een "bos" mee te nemen op het podium, en de zangeres uit te dossen met groene pluimen. Muzikaal door een heel nieuw genre te brengen, waarin elektronische muziek en folk met traditionele fluiten hand in hand gaan. Bovendien wordt het ritme in elke strofe een beetje opgevoerd. Resultaat: jezelf in deze bijzondere en bevreemdende trip storten is de enige optie.
Herbekijk hier de act van Oekraïne:
