Hoe kwam de zege tot stand?

Op een niet zo evidente wijze. Het was al lang knokken om weg te geraken uit het peloton maar toen dat uiteindelijk toch gebeurde - een groep van negentien met daarbij drie Belgen: Hermans, De Bondt en Serry - leek de koers om de dagzege gereden. Tot Team BikeExchange het heft in handen nam in het peloton. De voorsprong steeg nooit boven de vijf minuten en met nog twee zware beklimmingen in de finale daalden de kansen van de vluchters zienderogen. BikeExchange bleef het tempo in het peloton hoog houden terwijl vooraan de kopgroep al op de voorlaatste beklimming, de Passo San Valentino, uit elkaar spatte.

Op de slotklim naar Sega di Ala spartelde Dan Martin nog het langst tegen en tegen eenieders verwachting hield de pezige Ier de ontketende klassementsrenners van zich af. Almeida finishte tweede, Simon Yates derde. Bernal moest 53” toestaan op Simon Yates die oprukt naar de derde plaats in het klassement.

Wie reed zich nog in de kijker?

Helaas ook weer Remco Evenepoel. Onze landgenoot werd op de Passo San Valentino gelost door het peloton maar keerde net onder de top toch weer terug. In de afdaling sloeg het noodlot toch weer toe. Voor Evenepoel werd gevallen én onze landgenoot kon geen kant meer op. De renner van Deceuninck - Quick Step dook over de reling, kon gelukkig zijn weg verderzetten maar voor het zelfvertrouwen in de afdalingen was dit weer niet het beste wat hem kon overkomen.

LEES OOK: Remco Evenepoel duikt over vangrail bij valpartij in Giro

Toch ook weer een dikke proficiat voor Dries De Bondt. De Belgische kampioen kwam als eerste boven op de eerste beklimming, won de tussenspurt en lijkt goed op weg om zichzelf tot meest agressieve renner van deze Giro te kronen. Ook veldrijder Quinten Hermans maakte eens te meer deel uit van de juiste vlucht. Voor Pieter Serry (Deceuninck - Quick Step) was het de eerste keer dat hij in het offensief kon en mocht. Hij diende zich de voorbije weken vooral om het lot van Remco Evenepoel te bekommeren.

Wat deden de favorieten?

Egan Bernal kon het zich zelfs permitteren een meesterknecht - Gianni Moscon - mee te sturen in de vroege vlucht. Zo groot is de luxe. Althans, daar leek het toch op. De strijd om het roze leek dan ook gestreden maar voor de plaatsen daarachter wordt druk geknokt. Dan Martin (12de) zat mee in de kopgroep wat Formolo (11de) inspireerde om in de tegenaanval te gaan. En Simon Yates (Team BikeExchange) wilde duidelijk meer dan wat tijd terugnemen in de strijd om het podium. Hij wilde tijd terugwinnen én de ritzege en zette bijgevolg al vrij snel zijn ploeg aan het werk. In de afdaling van de Passo San Valentino kwam het tot een valpartij met Giulio Ciccone, het nummer zes in het algemeen klassement, als best geplaatste slachtoffer. Op de slotklim zelf ging de Rus Vlasov, het nummer vier in het klassement, als eerste overboord, even later gevolgd door Giulio Ciccone. Halfweg de slotklim gingen ook Carthy en Bardet overboord. En dan! Plots ging ook Egan Bernal overboord toen Simon Yates versnelde. Het eerste teken van zwakte voor Bernal.

Verder nog iets leuk dat u moet weten?

Dan Martin is de 102de renner in de geschiedenis die erin slaagt een rit te winnen in de drie grote rondes. En hoe!

Geoffrey Bouchard heeft zijn blauwe bergtrui nog niet veilig gesteld maar door als eerste boven te komen op de Passo San Valentino, heeft hij wel een belangrijke optie genomen. En daar moest hij hard voor werken. De Fransman moest aanvankelijk het trio Moscon-Martin-Pedreiro laten rijden maar knokte zich op karakter terug in de kopgroep en pakte de volle buit. Zijn grootste tegenstander? Egan Bernal.