Nu moet er ook nog een plan komen met wat een ziekenhuis precies zal doen, pas dan komt het budget voor nieuwbouw vrij. In Limburg zijn ze zich al goed aan het organiseren. De ziekenhuizen weten dat ze in de toekomst niet meer alles mogen, dus zijn er al spontaan netwerken aan het groeien. De koek is eigenlijk al zo goed als verdeeld. Veel politieke instructies hebben ze daar al niet meer voor nodig. Ze zijn zelf ook al met goede ideeën gekomen. Zo kunnen ook de artsen rondreizen in plaats van de patiënten.

Het feit dat de politiek straks ook zal beslissen wie waar nog welke ingreep mag uitvoeren is dus blijkbaar al genoeg om de ziekenhuizen te doen nadenken én te doen samenwerken. Dat is goed. Hasselt en Genk hebben al elk hun deel van Limburg ingepalmd. Uiteraard met de rug naar elkaar, zo kennen we ze. Ze werken al samen in allerlei klinieken, is de uitleg. En al te grote ziekenhuizen, dat is te log, de ideale maat is toevallig die ze al hebben. Zeggen ze. Een beetje onderlinge concurrentie is natuurlijk altijd goed. Maar nu er ineens een stok of twee achter de deur ligt, merk je hoe vlot dat samenwerken gaat en hoeveel sneller ze kunnen zijn dan de politiek.

In Vlaanderen zijn we eigenlijk verwend, we willen allemaal een ziekenhuis om de hoek. Maar als we echt ziek zijn, gaan we ook naar de best mogelijke specialist. Dan rijden we zonder veel morren naar Leuven, Gent of Brussel. Dan willen we de allerslimste prof met de meeste ervaring en de meeste patiënten. Dus dat idee van rondreizende specialisten waarover ze in Genk en Overpelt nadenken, is misschien wel goud waard. Misschien kunnen de artsen ook gewoon tussen Hasselt en Genk pendelen. Tot iemand opmerkt: zou één gebouw misschien goedkoper zijn?