Hoogstaand was de eerste helft tussen Finland en Denemarken allerminst. Lange tijd viel er bitter weinig te beleven. Rusland trok, wetende dat het met een gelijkspel en een Belgische zege zeker was van de volgende ronde, een defensieve muur op en was niet vies van tijdrekken. Denemarken probeerde er op zijn beurt wel iets moois van te maken. Alleen ontbrak het hen aan creativiteit om door de Russische verdedigingslinies te dringen. Ook de bevlogenheid waarmee de Denen tegen België aantraden was er nu niet bij. Ik moet dan ook toegeven dat ik bij momenten met een half oog naar de wedstrijd van de Rode Duivels aan het kijken was. Wat wil je, als er na een kwartier spelen nog niet het minste doelgevaar geweest was.

Een eerste momentje van opwinding kwam er van Russische kant. Denemarken verspeelde slordig de bal, waarop Golovin in de omschakeling voorbij de Deense defensie snelde. Hij zette Kjaer en Christensen vlotjes in de wind, maar schoot uiteindelijk te centraal waardoor Schmeichel redding kon brengen. Even later was er een goede interventie nodig van Christensen om een steekbal van Zobnin onschadelijk te maken. Op het half uur was er dan eindelijk ook eens Deens doelgevaar: een afstandsknal van Hojbjerg ging maar net naast. En dan was daar uit het niets Mikkel Damsgaard. De winger, vorige week nog de Deense uitblinker tegen de Rode Duivels, maakte zich goed vrij aan de zestien en zette Denemarken met een heerlijke plaatsbal op voorsprong. Een knap sluitstuk van een zwakke eerste helft.

Gigantische blunder

Eén goal was echter niet genoeg voor de Denen voor de kwalificatie voor de volgende ronde. Aanvankelijk creëerde het evenwel geen gevaar. Op het uur besloten de Russen dan maar om een handje toe te steken. Het licht bij Roman Zobnin ging helemaal uit. Onder druk besloot hij de bal naar zijn doelman terug te spelen, maar had helemaal niet in de gaten dat Youssuf Poulsen was blijven hangen. De aanvaller van RB Leipzig kon de bal simpelweg onderscheppen en legde de 0-2 voorbij een verbouwereerde Safonov. 0-2.

Vijf minuten later steeg er opnieuw gejuich op vanuit de tribunes. Al lag er dit keer geen Deense, maar wel een Belgische goal aan de basis. Lukaku leek België in Sint-Petersburg immers op voorsprong te trappen tegen Finland. De Denen virtueel geplaatst. Al sloeg de stemming even snel opnieuw helemaal om, want niet alleen kwam de bevestiging dat het doelpunt van Lukaku afgekeurd was voor buitenspel, maar even later legde de Franse scheidsrechter Turpin de bal ook op de stip voor Rusland na een fout van Vestergaard op Sobolev. Dzyuba nam zijn verantwoordelijkheid en zorgde voor de 1-2.

Gekkenhuis

De Denen waren dan wel virtueel derde, het wilde meer. Zeker wanneer Vermaelen de Duivels een kwartier voor tijd écht op voorsprong gezet had. Eén doelpunt volstond nu opnieuw voor rechtstreekse kwalificatie voor de tweede ronde. Denemarken trokken dan ook massaal naar voren. Het loonde. Eerst waren er nog twee schitterende reddingen van Rusland-goalie Safonov op pogingen van Dolberg en Kjaer, maar op de heerlijke knal van Christensen had de man geen verhaald. De Denen geplaatst! De Russen tegen het canvas en Denemarken nu he-le-maal los. Drie minuten later barste het feest helemaal los in Kopenhagen, want niet alleen had Lukaku in België - Finland voor de 0-2 gezorgd, bijna simultaan slingerde Maehle zich langs de Russische defensie om vervolgens de 1-4 tegen de touwen te leggen. De kwalificatie was een feit en een volksfeest barste los in het Parken Stadion.

Rusland kon geen vuist meer maken en Denemarken maakte er een galavoorstelling van. Ze gingen zelfs nog naarstig op zoek naar de 1-5, maar die viel niet meer. Al zal het de Denen worst wezen, want ondanks de dramatische toernooistart, mag het wel een ronde verder. Niemand die het hen niet gunt. En oh ja, van de tweede helft van de Rode Duivels heb ik geen seconde gezien.