Direct naar artikelinhoud
InterviewSammy Mahdi

Staatssecretaris Mahdi (CD&V): ‘Ik ga niet plots een ander beleid voeren, omdat mensen beslissen om niet meer te eten’

Staatssecretaris Sammy Mahdi.Beeld Tim Dirven

‘Ik sta op en ga slapen met de gedachte dat mensen hun leven op het spel zetten. Maar wie die hongerstakers blijft aanmoedigen, speelt met mensenlevens.’ Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) is niet van plan om in te gaan op hun eisen, ook niet als de voorzitters van PS en Ecolo zich publiekelijk roeren. ‘Elke partij mag zeggen dat ze voor een collectieve regularisatie is, zolang ze er maar bijzeggen dat het met CD&V niet zal gebeuren.’

450 sans-papiers zijn al 36 dagen in hongerstaking. 4 ervan hebben hun mond dichtgenaaid. Wat gaat u doen om nog erger te voorkomen?

“Iedereen moet nu vooral een eenduidig signaal geven dat die hongerstaking niet zal helpen om geregulariseerd te worden! Het regeerakkoord is heel duidelijk: niets over collectieve regularisaties. Ik kan alleen maar hopen dat de organisaties die op het terrein actief zijn dat ook begrijpen en de hongerstakers niet gebruiken voor hun eigen visie op de samenleving.”

Door wie worden zij dan opgejut?

“PTB en Pvda zijn zeker actief ter plaatse, maar er zijn nog extreemlinkse organisaties die de mensen daar aanmoedigen om door te zetten. Medische hulp bieden is één zaak, maar zeggen dat ze niet mogen opgeven en niet moeten eten… Dat is spelen met mensenlevens. Iedereen die doet alsof dit kan leiden tot een collectieve regularisatie giet olie op het vuur.”

Ook uw coalitiepartners - PS en Ecolo - zeggen dat u moet ingrijpen: dat voedt de hoop bij de mensen ter plaatse.

“PS en Ecolo hebben gewoon gezegd wat hun partijstandpunt is en dat het niet verandert wanneer ze deel uitmaken van een regering. Zolang we binnen de regering dezelfde boodschap geven, is dat geen probleem.”

Dus binnen de regering leggen PS en Ecolo geen eisen op tafel?

“(ontwijkt) Binnen de regering weet iedereen heel duidelijk wat de afspraken zijn: dat er geen collectieve regularisatie komt. Ik denk dat ik het vertrouwen heb van de partners in de regering. Ik denk dat PS en Ecolo goed beseffen dat het belangrijk is dat we onze lijn aanhouden in het migratiebeleid, maar tegelijk wel mensen beter proberen te begeleiden. Dat doen we ook. Ik heb niet de indruk dat de leden van PS en Ecolo in de regering een andere boodschap brengen. Ik ben nogal een voorstander van Montesquieu (Frans politiek filosoof in de 18de eeuw, vooral bekend van de scheiding der machten, red.). Als partijen willen duidelijk maken dat zij voor collectieve regularisatie zijn, fine by me. Ecolo en PS zijn daar ook mee naar de kiezer getrokken, dus ze kunnen moeilijk nu iets anders zeggen. Ik begrijp dat, zolang ze er maar meteen bijzeggen dat er met CD&V in de regering niet gaat gebeuren. Er komen geen collectieve regularisaties.”

U herhaalt dat steeds, maar de PS vraagt vandaag ook geen collectieve regularisatie. Zij vragen dat er objectieve criteria komen, op basis waarvan men iemand individueel kan regulariseren.

“Maar de collectieve regularisatie die we gehad hebben in 2009 of 2000 waren ook regularisaties met criteria. Wat zijn die criteria dan? Stel dat je zegt: je moet al 10 jaar in België verblijven om geregulariseerd te worden, dan regulariseer je in de praktijk ‘collectief’ een hele groep mensen die hier 10 jaar onwettig heeft gewoond. Tegelijk geef je mensen die hier al 8 jaar zijn de boodschap dat ze ooit, bij een volgende ronde, ook geregulariseerd kunnen worden.”

Anderzijds: als mensen hier al 10 jaar onwettig verblijven, dan heeft de staat toch ook gefaald?

“Ja, maar die mensen hebben ooit wel een bevel gekregen om het grondgebied te verlaten hé. Of ze zijn hier toegekomen, goed wetende dat ze geen recht hadden op een verblijf en zijn dan meteen ondergedoken. Als je de regels niet volgt of zo’n bevel naast je neerlegt, dan kan je na een aantal jaren niet plots eisen dat je toch mag blijven. Zo werkt het niet. Als we daaraan toegeven, kunnen we alle regels gewoon opheffen.”

Volgens Ecolo-voorzitter Jean-Marc Nollet heeft u nochtans manoeuvreerruimte om een humane oplossing mogelijk te maken.

“Ik heb gesproken met de sans-papiers en de mensen op het terrein en een aantal van hun bezorgdheden zijn terecht. Ze moeten lang wachten op een antwoord en daarom gaan we onze diensten ook versterken. Ze hebben ook aangekaart dat er bijvoorbeeld een probleem is bij kinderen die geregulariseerd worden omdat ze in hun thuisland bijvoorbeeld genitale verminking riskeren. Dat minderjarige kind wordt dan wel erkend, maar de ouders moeten nog eens apart een regularisatieaanvraag indienen. Wij willen uiteraard ook geen kinderen scheiden van hun ouders.”

Zitten er dan zoveel van die ouders bij die 450 actievoerders?

“Dat weet ik niet. Ik heb geen zicht op wie al die actievoerders zijn.”

Zou u dat na een maand niet moeten weten?

“Wel, de bedoeling is om die mensen te informeren over hun individuele regularisatieaanvraag, zodat we daar meer zicht op krijgen. Daarom willen we ook een infopunt organiseren, waar hongerstakers terecht kunnen met hun vragen of om een aanvraag in te dienen, maar waar we hen ook uitleg geven over hoe we hen kunnen helpen om te reïntegreren in hun land van herkomst. Ze zullen daar ook meer zicht krijgen op hun dossier en in welke fase het zich bevindt. We willen hen dus beter informeren, maar tegelijk moeten we eerlijk blijven. Niet iedereen heeft het recht om in dit land te verblijven en een hongerstaking helpt niet als het antwoord ‘neen’ is.”

U klinkt vastberaden, maar intussen dreigen mensen onherstelbare orgaanschade op te lopen. Doet u dat niet twijfelen aan uw principes?

“(fel) Nee. Als ik zou twijfelen aan mijn principes, zou dat betekenen dat ik niet achter het beleid sta dat ik zelf voer. De migratieregels moeten altijd gelden, hongerstaking of niet. Ik ga niet plots een ander beleid voeren, omdat mensen beslissen om niet meer te eten.”

Bent u niet bang dat u straks een dode op uw geweten heeft?

“Uiteraard houdt het mij bezig dat mensen hun leven op het spel zetten. Ik ga er elke dag mee slapen en ik sta er elke dag mee op, maar de verantwoordelijkheid ligt bij diegenen die hen het gevoel geven dat hun hongerstaking kan leiden tot een oplossing. Ik ben daar heel duidelijk in: dat zal niet gebeuren.”