Direct naar artikelinhoud
AchtergrondOnderwijs

‘Ik wil nog altijd hetzelfde: onsterfelijkheid bereiken’: wonderkind Laurent Simons haalt universiteitsdiploma op 11-jarige leeftijd

‘Ik wil nog altijd hetzelfde: onsterfelijkheid bereiken’: wonderkind Laurent Simons haalt universiteitsdiploma op 11-jarige leeftijd

Veel kinderen van 11 gloeien van enthousiasme bij de gedachte dat ze na de grote vakantie naar de middelbare school mogen. Maar niet Laurent Simons (11). Hij heeft zijn eerste universitair diploma op zak, als bachelor in de fysica aan de UAntwerpen. ‘Studeren wordt alleen maar leuker. Hoe meer ik leer, hoe meer ik wil weten.’

Het is wellicht niet de eerste keer dat u over Laurent Simons hoort. De jongen is al lang bekend als genie, met een IQ van 140 omdat de test niet hoger ging. Hij haspelde spelenderwijs de lagere en middelbare school af, in een tempo waarvan het ‘gewone’ mensen duizelt. Daarna volgde een passage aan de Technische Universiteit van Eindhoven, waar hij in datzelfde razende tempo op een diploma elektro-ingenieur afstevende. 

Maar een paar weken voor zijn laatste examens en zijn tiende (!) verjaardag, scheidden de wegen van Laurent en zijn ouders en die van de universiteit. In Eindhoven vonden ze dat er te veel druk op hen lag om Laurent voor z’n tiende een eerste universiteitsdiploma te laten behalen. De ouders van Laurent argumenteerden dat de universiteit zich verlaagde tot pestgedrag om Laurent langer aan zich te kunnen binden.

▶ Bekijk: Laurent Simons behaalt eerste universiteitsdiploma

Video wordt geladen...

In alle stilte ging Laurent in zijn thuisstad Antwerpen — hij is opgegroeid in Amsterdam, waar zijn vader zich had gevestigd als tandarts, maar intussen verhuisd naar ons land — verder studeren. “Ik wil nog altijd hetzelfde als altijd: onsterfelijkheid bereiken. Niet voor mezelf, maar voor andere mensen, door sterfelijke delen van het lichaam te vervangen door artificiële organen”, zegt Laurent. “Daarom begon ik fysica te studeren: ik wil nu zoveel mogelijk kennis vergaren om dat later allemaal te combineren. Wat ik wil — die onsterfelijkheid, dus — moet je zien als een puzzel die uit verschillende delen bestaat. Op den duur moeten al die stukjes in elkaar passen.”

Kwantummechanica

In april 2020 begon hij aan een bacheloropleiding en daarmee is hij nu klaar — alweer in dat razende tempo, want hij deed op zijn elfde in één jaar waar andere studenten minstens drie jaar voor nodig hebben. Hij slaagde voor zijn examens met de grootste onderscheiding, als enige student in de opleiding. Zijn bachelorthesis was een onderzoek naar ‘Eigenschappen van vortices in Lee Huang Yang condensaten’. 

Laurent: “Het gaat eigenlijk over ultrakoude kwantumgassen. Het is een onderdeel van kwantummechanica en dat ben ik heel interessant beginnen vinden. Zo gaat het altijd bij mij: ik begin aan iets waarvan ik denk dat ik het nodig zal hebben om ooit onsterfelijke lichamen te kunnen maken, en dan ontdek ik iets waar ik altijd meer van wil weten. Daarom vind ik studeren ook altijd maar leuker worden.”

Bezorgd om welzijn

Wat ook opvalt: er is in coronatijd meer rust gecreëerd voor Laurent. Voor het virus de wereld in zijn greep kreeg, waren er voortdurend plannen om aan gerenommeerde buitenlandse universiteiten te gaan studeren. Laurent en zijn ouders reisden regelmatig, om professoren te ontmoeten in de VS, Groot-Brittannië en Israël — de hotspot voor biotechnologie. 

“Dan vertrokken we op zondag en kwamen we op woensdag terug naar huis. Dat ging niet meer door corona. Daarom hebben we ook besloten om van Antwerpen echt mijn thuisbasis te maken. Alle andere projecten hebben we op pauze gezet”, zegt Laurent. Zijn vader Alexander vult aan: “De UA was een bewuste keuze. In Antwerpen is Laurent voor het eerst echt deel van het team, niet langer de attractie. Hij wou zoveel mogelijk leren, maar wij waren op zoek naar een plek waar hij veilig was. In Antwerpen is iedereen, zijn mentor in de eerste plaats, vooral bezorgd om zijn welzijn.”

Wilde puberjaren

Grote toekomstplannen zijn er momenteel even niet, behalve dat Laurent in september aan zijn master in de fysica begint. “We kijken niet te ver vooruit. Pluk de dag, hé”, zegt vader Alexander. “We weten zelf ook niet wat er nog op het pad van Laurent zal komen. Het maakt ook niet zoveel uit: hij komt wel op zijn pootjes terecht. Voor hetzelfde geld heeft hij over een paar jaar een vriendinnetje en beleeft hij wat wildere puberjaren. Ik hoop zelfs dat hij die beleeft, maar dan liever hier in Antwerpen dan ergens in het buitenland.”