Hongerstakers Brusselse Begijnhofkerk sluiten zich op

De 43 dagen hongerstaking eisen ook mentaal hun tol.  — ©  Marc Gysens

De ongeveer 200 sans-papiers in hongerstaking in de Brusselse Begijnhofkerk hebben zich daar gisteravond opgesloten. Ze aanvaarden wel nog medische hulp en water. Op die manier hopen ze mentaal te herstellen van de tegenslagen van de voorbije dagen.

dc

Nadat de oproep van de hongerstakers aan premier Alexander De Croo om bij staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) te pleiten voor verblijfspapieren geen gevolg kreeg, sloten de ongeveer 200 hongerstakers zich gisteren op in de Begijnhofkerk.

• Hongerstakers zetten artsen voor lastig dilemma

De sans-papiers laten medische hulp en water toe, maar weren journalisten en burgers. Na 43 dagen hongerstaking zijn de sans-papiers er ook mentaal niet goed aan toe. De klappen van de voorbije dagen – De Croo die achter Mahdi blijft staan en Mahdi die voet bij stuk houdt – werken zwaar op hun op de proef gestelde gemoed.

Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.

Eerder werd bericht dat de hongerstakers de deur hadden gesloten voor iedereen, ook voor de leveringen van water en voor medische ondersteuning. Dat wordt met klem ontkend door Ahmed en Tarik, twee woordvoerders van de Union des Sans Papiers Pour La Regularisation. Ook Daniel Alliet, gepensioneerd priester van de Begijnhofkerk, bevestigt dat er wel degelijk medische hulp en water wordt binnengelaten. Dat laatste kon onze journalist ter plaatse bevestigen.

De emoties lopen hoog op bij de hongerstakers: ‘Elk beetje nieuws komt extreem hard binnen, daarom hebben ze gisteren besloten om de deur dicht te doen’, aldus Tarik. Het feit dat De Croo niet rechtstreeks met hen in dialoog wil gaan, hakt er hard in. Ook een tweet van staatssecretaris Sammy Mahdi waarin hij een vuist-emoticon gebruikt, wordt gezien als een signaal naar de hongerstakers en hun wensen. ‘Net als u thuis hebben we af en toe rust nodig. We zitten hier al zo lang’, besluiten Tarik en Ahmed.