Situatie hongerstakers in Begijnhofkerk gaat snel achteruit, ‘maar er is geen andere optie dan doorgaan’
De situatie van de meer dan 200 hongerstakers in de Begijnhofkerk in Brussel gaat er na 46 dagen versneld op achteruit, zo bleek vandaag tijdens het bezoek van de speciale VN-rapporteur Olivier De Schutter.
“Ik ben geen medische professional”, zei De Schutter tijdens het bezoek. “Ik ben blij te horen dat er artsen zijn die de situatie opvolgen, maar ik ben erg bang”, zegt hij. “Ik hoop dat de hongerstakers niet te ver gaan. Het zou niet aanvaardbaar zijn als mensen voor een nobel doel hun leven of hun gezondheid in gevaar brengen. Het is belangrijk dat de overheid dit probleem in de ogen kijkt en constructieve voorstellen doet om deze mensen hoop te geven. Dit zijn mensen die werken, maar geen enkele toegang hebben tot sociale bescherming.”
Een week geleden was het nog erg druk in de kerk. Hongerstakers liepen heen en weer, er werd gepraat. Dat was donderdag anders. Journalisten die de kerk binnen mochten, werden getroffen door de stilte en de roerloosheid van de aanwezigen. De meeste hongerstakers verborgen zich onder hun dekens.
“We zijn al maanden aan het actievoeren”, zegt Ahmed (52), die al negen jaar in België verblijft en werkte als elektricien. “Eerst was het een kerkbezetting, een eerste schreeuw om aandacht. Maar we worden gewoon genegeerd, men kijkt van ons weg, ook na anderhalve maand hongerstaking.”
In totaal leven meer dan 400 mensen al die tijd op wat water en zout. De actievoerders zitten gespreid over de Begijnhofkerk en universitaire lokalen aan de VUB en de ULB.
Mohamed (22) woont vier jaar in België en zegt elke dag te hebben gewerkt, vooral als barista in koffiebars. De Marokkaanse jongen oogt na anderhalve maand verontrustend mager. “Ik heb familie in België”, zegt hij. “Zij zijn allemaal Belg, ik niet. Ik kan proberen wat ik wil, er zit niet meer in dan te blijven lange dagen draaien aan drie euro per uur. Je gaat geen meter vooruit. Ik zou terug willen gaan studeren, ik zou willen Nederlands leren, maar op dit moment zijn dat alleen maar verre dromen. Er is geen andere optie dan doorgaan.”
VN-rapporteur De Schutter, eerder speciaal VN-rapporteur voor het recht op voedsel (2008-2014), zegt geraakt te zijn door de verhalen van de hongerstakers. “Het is mogelijk dat ik een officiële communicatie stuur naar de regering”, zegt hij. “Zo ver zijn we nu nog niet. Als we dat doen, verwachten we dat de Belgische regering zich positioneert ten opzichte van z’n internationale verplichtingen in het kader van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties. Ik ben de ogen en de oren van de internationale gemeenschap. Ik kijk en ik luister, en op het eind maak ik een rapport.”
In een reactie laat staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Sammy Mahdi (CD&V) weten dat hij “net omwille van de gezondheidsgevaren” al een tijdje oproept om de hongerstaking te stoppen. Hij zegt veel waarde te hechten aan mensenrechten en daarover vaak in gesprek gaat met de Verenigde Naties. Hij zegt contact te houden met het Hoog Commissariaat voor de Mensenrechten en de regionale Vertegenwoordiger van de VN mensenrechtencommissaris.
