Waarom dit al jaren de best verkochte Mercedes is (ondanks z’n hoge prijs)

De Mercedes-Benz C-klasse is het model dat zijn leven ooit begon als de ‘Baby-Benz’. Toen zijn voorganger – de 190E – op de markt kwam bestond er immers nog geen A-klasse en was de middelgrote sedan het kleinste model dat het Duitse merk leverde. Inmiddels zijn we aanbeland bij de vierde generatie C-klasse en is het model de luiers lang en breed ontgroeid. Sterker nog: dit is misschien wel de meest volwassen luxe middenklasser die je kunt kopen.

Die volwassenheid vind je vooral terug in het schitterende interieur dat Mercedes-Benz in deze auto schroeft. De uitgaande generatie van de C-klasse blonk al uit op dat vlak en zijn opvolger doet er nog een schepje bovenop: de grote hoeveelheid verschillende materialen (aluminium, imitatieleer, allerlei kunststoffen in de meest uiteenlopende afwerkingen) en de glimmende oppervlakken zijn niet ieders smaak, maar het steekt allemaal werkelijk fabelachtig netjes in elkaar. Wie dat wil, kan er bovendien voor kiezen om het geheel op te leuken met allerlei kleuren interieurverlichting, luisterend naar stoere namen als ‘Racing Orange’, ‘Red Moon’ of ‘Fresh Cyan’.

Wat bedieningsgemak betreft is de nieuwe C-klasse er helaas niet op vooruit gegaan. De stembediening van het MBUX-systeem (Mercedes-Benz User eXperience) werkt op zich bovengemiddeld soepel: de virtuele assistente reageert desgewenst op het commando ‘Hey, Mercedes!’, waarna ze veel opdrachten zonder communicatieproblemen oplost. Jammer genoeg reageert het systeem ook regelmatig op nieuwslezers, reclamestemmen of medepassagiers die woorden zeggen die onbedoeld op dat stemcommando lijken. Dan zit ‘Mercedes’ voor de zoveelste keer door je favoriete zomermuziek van Sergio Mendes heen met haar dienende reactie: ‘Zeg het maar…’

De prettige centrale draaiknop uit het vorige model is verdwenen. In plaats daarvan kiest Mercedes er – net als in de grotere S-klasse – voor om veel functies te laten bedienen via een groot aanraakscherm dat stijlvol over het dashboard ligt gedrapeerd. Het touchscreen staat lichtjes naar de bestuurder toe gedraaid en zit prima binnen handbereik, maar het bedienen vergt soms onnodig veel aandacht. Bovendien zijn de bedieningselementen op het stuurwiel samengevoegd in hoogglans zwarte knoppen: dat ziet er prachtig uit in de folder en in de showroom, maar in de dagelijkse woon-werkpraktijk levert het al snel veel vieze vingerafdrukken op. De toetsen zijn behoorlijk besmettelijk en zijn aanraakgevoelig, waardoor je tijdens het rijden bijvoorbeeld regelmatig onbedoeld het radiovolume harder zet.

Opvallend is dat de C-klasse krapper aanvoelt achter het stuur dan je zou verwachten: de B-stijlen zitten erg dicht tegen je schouders aan, de hoge middentunnel is behoorlijk prominent en het lage dak doet ook ietwat claustrofobisch aan. Let bovendien goed op welke voorstoelen je bestelt in je C-klasse, want de standaard zetels zijn eigenlijk een belediging voor een automerk dat claimt de beste op de markt te zijn. Ze zitten ronduit matig, zeker voor langere mensen: de zittingen bieden te weinig steun, de verstelmogelijkheden zijn ondermaats (ondanks een verstelbare lendensteun) en de vorm van de rugleuning is te hol, waardoor de kans op rugpijn hoger is dan je mag verwachten in dit prijssegment.

Uiteraard is er, in de bijna klassieke Mercedes-traditie, een oplossing voor dit probleem. Op de optielijst staan de zogenoemde ‘Multicontourstoelen’ met elektrische verstelling, verwarming en koeling. Deze zitten wél erg goed, maar voor deze luxere zetels (onderdeel van het ‘Energizing Pakket Plus’) vraagt de dealer een extra investering van maar liefst 2.928 euro.

Zo zijn er meer voorbeelden te benoemen van zaken die niet standaard op de C-klasse zitten, maar de auto wel veel beter maken. Elke uitvoering krijgt bijvoorbeeld wel ‘normale’ cruise control, maar voor de uitstekende adaptieve variant ‘Distronic’ moet je minimaal 484 euro bijbetalen. Keyless entry (waarbij de deuren openen en sluiten zonder de sleutel te gebruiken) zit er niet standaard op, maar maakt onderdeel uit van een pakket ter waarde van 3.630 euro. 

Wie verder kijkt op de prijslijst van de nieuwe C, ontdekt hoe deze Mercedes technologieën uit het absolute topsegment toch enigszins bereikbaar maakt. Neem de (optionele) koplampen voorzien van Digital Light, waarmee de lichtbundels projecties kunnen laten verschijnen op het wegdek. Dat systeem introduceerde Mercedes eerder op de veel duurdere S-klasse, maar nu sijpelt het dus al door naar een model dat je voor minimaal 48.280 euro (voor de vierdeurs ‘Limousine’, de goedkoopste Estate kost 52.229 euro) voor je deur kunt zetten.

Hetzelfde geldt voor de navigatie die met bewegende pijlen (‘Augmented Reality’) de weg kan wijzen en de (tegen een meerprijs van 2.359 euro verkrijgbare) achterasbesturing. Bij dat systeem sturen de achterwielen onder de 60 kilometer per uur in tegengestelde richting van de voorwielen, waardoor de auto merkbaar wendbaarder reageert. Boven de zestig sturen de wielen juist lichtjes mee, waardoor de wielbasis gevoelsmatig langer wordt en de Mercedes zich bij hogere snelheden rustiger gedraagt. Die optie is zeker zijn meerprijs waard omdat het de C-klasse een heel veelzijdig weggedrag geeft, waar het standaard onderstel vooral op comfort en stilte is afgestemd.

Hoewel de C-klasse op veel punten dus een soort verkleinde S-klasse is, geldt dat niet voor het motorenaanbod. Zescilindermotoren of brullende V8-versies zijn namelijk niet langer leverbaar, in tegenstelling tot bij het uitgaande model: elke C-klasse – zelfs de komende sportieve topmodellen van AMG – krijgt een viercilinder turbomotor, ondersteund door een elektromotor. Later dit jaar volgen ook nog verschillende plug-in hybrides, die tot wel 100 kilometer volledig elektrisch kunnen rijden. Alle exemplaren hebben bovendien een automatische versnellingsbak met negen verzetten aan boord.

De geteste C180 geldt als de instapversie, voorzien van een 1,5-liter motor: met een vermogen van 170 pk (125 kW) is dit geen enorme krachtpatser, ondanks de aanwezigheid van 20 extra paardenkrachten van een kleine elektromotor. Z’n reacties zijn ronduit afwachtend, al wordt dat karakter duidelijk versterkt door de zuinige afstelling van de automaat. Wil je versnellen? Dan moet je de C180 echt een beetje wakker schudden voordat de viercilinder er zin in krijgt. Een comfortabele auto zoals deze nieuwe C verdient een aandrijflijn die met meer gemak en souplesse presteert, dus wat dat betreft zijn de sterkere stekkerhybrides – net als de huidige C350e – waarschijnlijk prettiger. Die plug-ins komen later dit jaar, de andere versies van de nieuwe Mercedes-Benz C-klasse staan nu al bij de dealer.

Benieuwd welke auto jou als gegoten zit? Doe hier de test

Lees ook:

Van gezinswagen tot tweede wagen: dit is de ideale plug-in hybride voor jou

Vrouwelijke jury kiest de beste auto’s van het jaar

De veiligste auto’s van dit jaar: nieuw Aziatisch merk doet het beter dan Europese gevestigde waarde