Nederlandse misdaadjournalist Peter R. de Vries overleden na aanslag

Peter R. de Vries werd vorige week dinsdag neergeschoten in het centrum van Amsterdam. Dat gebeurde toen hij de studio van het tv-programma RTL Boulevard verliet. Na de aanslag werden uiteindelijk twee mannen aangehouden: een 35-jarige Pool en een 21-jarige man uit Rotterdam. Een derde man die werd opgepakt, werd al snel vrijgelaten.

De Vries werd bij de aanslag in zijn hoofd geraakt en vocht daarna voor zijn leven in het ziekenhuis. Daar is hij in het bijzijn van zijn familie op 64-jarige leeftijd overleden.  

Peter Rudolf de Vries begint zijn journalistieke carrière als jonge twintiger eind jaren 70 bij de krant De Telegraaf. Na een jaar algemene verslaggeving legt hij zich toe op misdaadverslaggeving. Sinds 1991 is hij zelfstandig misdaadverslaggever, en duikt hij bij verschillende media en in uiteenlopende praatprogramma's op, als het gaat over opvallende of langlopende misdaadzaken. 

Zijn naam is een merk geworden: de Vries is een bekende Nederlander en een uniek figuur, die van onoplosbare misdaadzaken zijn handelsmerk heeft gemaakt. Hij genereert zelf bijzonder veel media-aandacht rond bepaalde dossiers en zaken, vaak met ontknopingen tot gevolg. 

De Vries is dus meer dan louter een journalist, want hij heeft bijzonder veel connecties in het misdaadmilieu, waar hij door de jaren heen niet alleen vrienden heeft gemaakt, maar ook vijanden, zo blijkt opnieuw. 

"Peter R. de Vries is bijzonder geëngageerd, als hij zich in een zaak vastbijt. Sommigen vragen zich af of je hem nog wel een journalist kan noemen. Er zijn verschillende misdaadzaken waar zijn handtekening onder staat: hij heeft door de jaren heen een bijzonder sterke reputatie opgebouwd", legt VRT NWS-justitiejournalist Dirk Leestmans uit in "Het journaal".

Bekijk hier het gesprek met Dirk Leestmans over Peter R. de Vries in "Het journaal" van vorige week (en lees voort onder de video):

Een van de eerste opvallende (en mediagenieke) zaken die de Vries volgt voor De Telegraaf is de ontvoering van Freddy Heineken, de toenmalige baas van het gelijknamige biermerk, in 1983. Heineken en zijn vaste chauffeur worden bijna een maand gegijzeld, maar zijn na betaling van miljoenen losgeld door de politie bevrijd. 

De Vries volgt de zaak op de voet: hij woont niet enkel de processen van de ontvoerders en schoonbroers Cor van Hout en Willem Holleeder bij, maar verblijft ook in dezelfde hotels als waar de heren onder arrest zijn geplaatst. De Vries schrijft het boek "De ontvoering van Alfred Heineken" over de zaak, gebaseerd op verschillende interviews met Van Hout en Holleeder. Ze willen allebei enkel met de Vries praten op voorwaarde dat de interviews geheim blijven tot na hun proces. Een belofte waar de Vries zich aan houdt: het boek verschijnt pas in 1987.

De Vries raakt in de loop der jaren nauw bevriend met Van Hout, in die mate dat hij na zijn dood in 2003 een rouwadvertentie laat plaatsen in De Telegraaf, met de veelzeggende tekst "voor de meest bijzondere man die ik heb ontmoet". In 2009 blijkt dat de Vries Van Hout mee financieel heeft beloond voor zijn openhartigheid in het boek over de ontvoering van Heineken. Hij laat hem mee delen in de winst. Iets wat de Vries bevestigt, en naar eigen zeggen geen spijt van heeft.

De zogenoemde "Puttense moordzaak" is een dossier waar de Vries zich als een pitbull in vastbijt. Hij wijdt er meer dan 40 uitzendingen van zijn misdaadprogramma aan. Door toedoen van de Vries zal blijken dat Wilco Viets en Herman du Bois, die allebei in de cel zitten voor de verkrachting en moord op de stewardess Christel Ambrosius, onterecht zijn veroordeeld. 

In 2002 komen ze vrij, nadat ze al twee derde van hun 10 jaar gevangenisstraf hebben uitgezeten. In hoger beroep worden ze zelfs nog vrijgesproken, wat bijzonder uitzonderlijk is.

In 2008 wordt een nieuwe verdachte opgepakt. DNA-onderzoek wijst op een match, waardoor de man alsnog wordt veroordeeld tot 18 jaar cel. De Vries noemt het moment van de aanhouding op de persconferentie van de politie "de mooiste dag in zijn carrière als misdaadverslaggever". 

Van 1995 tot 2012 heeft de Vries zijn eigen programma op de Nederlandse commerciële televisie, "Peter R. de Vries, misdaadverslaggever". Daarin worden zowel nieuwe zaken als zogenoemde cold cases - oude onopgeloste misdrijven - aan de hand van reconstructies opnieuw onderzocht. En dat levert geregeld resultaten op.

Voor zijn programma wint de Vries een International Emmy Award, een van de meest prestigieuze televisieprijzen. Die onderscheiding krijgt hij specifiek voor een van de afleveringen over de zaak-Natalee Holloway uit 2006, het Amerikaanse meisje dat spoorloos verdween op Aruba nadat ze de Nederlander Joran van der Sloot had ontmoet. 

Voor zijn programma slaagt de Vries erin om van der Sloot via tal van gesprekken met een vertrouwenspersoon, in beeld gebracht met verborgen camera's en microfoons in de wagen, een cruciale bekentenis over zijn betrokkenheid te ontlokkken. Van der Sloot geeft met zoveel woorden toe dat hij het lijk van Holloway heeft gedumpt.

De zaak wordt heropend, en krijgt veel media-aandacht in de VS. Volgens het Nederlandse Stichting Kijkonderzoek is deze uitzending met de bekentenis van Joran van der Sloot door 7 miljoen mensen bekeken: nog altijd een record voor een niet-sportprogramma op een Nederlandse commerciële zender.

Bekijk hier een van de afleveringen over de zaak-Holloway, met bekentenissen van Joran Van der Sloot (en lees voort onder de video):

En dan is er nog de zaak-Bruinsma, die het Nederlandse koningshuis even op zijn grondvesten doet daveren. Wanneer de Nederlandse prins Friso zijn verloving met Mabel Wisse Smit aankondigt in 2003, raakt bekend dat zij in het verleden een relatie heeft gehad met drugsbaron Klaas Bruinsma. 

Wisse Smit ontkent niet dat ze contact met hem had, maar wel dat het om een liefdesrelatie ging. Ze zou alle contact verbroken hebben toen ze erachter kwam met welke zaken Bruinsma zich bezighield. Ook zou prins Friso van in het begin van hun relatie op de hoogte geweest zijn van het verleden van zijn toekomstige vrouw.

Maar Peter R. de Vries zendt een interview uit met Charlie da Silva, een voormalige lijfwacht van Bruinsma. Dat werpt een nieuw licht op de zaak, want da Silva bevestigt dat Wisse Smit wel degelijk de grote liefde was van Bruinsma.

Nog voor de uitzending stuurt Wisse Smit een statement uit waarin ze dat ontkent. In een tweede televisieaflevering volgen meer details over de affaire van de toekomstige Nederlandse prinses en de drugsbaron. Begin jaren 90 zijn de Vries en Bruinsma trouwens geregeld samen gespot: beide heren kennen elkaar dus ook.

De zaak veroorzaakt veel ophef in Nederland, al blijft koningin Beatrix haar toekomstige schoondochter wel steunen. Voor het huwelijk wordt evenwel geen toestemmingswet ingediend, wat zoveel betekent dat prins Friso zijn recht als troonopvolger verliest, wanneer hij in het huwelijksbootje stapt met Mabel Wisse Smit in april 2004. En zo geschiedde: prins Friso verkiest de liefde boven de troon.

De verdwijning van de Nederlandse jongen Nicky Verstappen wordt pas na 20 jaar opgelost, mede door toedoen van de Vries. Hij wijdt verschillende afleveringen van zijn programma aan de zaak-Verstappen, en stort zich op de zaak in de hoop op een doorbraak. 

Nicky Verstappen is amper 11 jaar wanneer hij in augustus 1998 verdwijnt op een jeugdkamp, en amper een dag later dood wordt aangetroffen een kilometer verderop. Alles wijst op een gewelddadige dood, maar de dader wordt niet meteen gevonden.

Pas in augustus 2018 wordt een DNA-match gevonden met een oud staal van de dan 55-jarige Jos Brech, die in Spanje wordt aangehouden. Al die tijd staat de Vries de familie van Nicky Verstappen bij. Gedurende 20 jaar probeert hij de zaak onder de aandacht te houden. Wanneer de doorbraak er komt, reageert de Vries bijzonder emotioneel.

Bekijk een fragment van de ontknoping in de zaak-Nicky Verstappen, Peter R. de Vries komt hierin ook aan het woord:

De voorbije jaren ontpopte de Vries zich van journalist tot vertrouwens­persoon van mensen uit het misdaadmilieu. Hij besluit in juni 2020 adviseur te worden van Nabil B., een kroongetuige in het zogenoemde "Marengoproces": een grote strafzaak tegen 17 verdachten onder wie Ridouan Taghi, de vermeende bendeleider en hoofdverdachte.

Alle beklaagden zijn leden van de zogenoemde "mocromaffia": de grote maffiaclan met Marokkaanse roots die verantwoordelijk wordt geacht voor tal van moorden en moordpogingen, gerelateerd aan drugszaken. De Vries kreeg naar eigen zeggen al doodsbedreigingen van Taghi, hoewel die dat ontkent. 

Beklaagde Nabil B. komt bij de Vries terecht, na de moord op zijn advocaat Derk Wiersum. Hij gaat op zoek naar iemand om hem te vertegenwoordigen in de media. Pas na verschillende gesprekken op een vertrouwelijke locatie neemt de Vries die opdracht aan, weliswaar samen met twee advocaten die de juridische kant van de zaak opvolgen. Want de Vries kent het misdaadmilieu dan wel goed, advocaat is hij niet.

De Vries was zich maar al te goed bewust van de risico's hiervan, omdat ook de broer van Nabil B. is vermoord, maar toch weigerde hij persoonlijke beveiliging. Hij wilde naar eigen zeggen "zijn leven niet laten beheersen door de zaak". 

Toen hij vorige week werd neergeschoten, was de Vries dus alleen op straat na een media-optreden bij RTL Boulevard. De journalist werd vijf keer beschoten en werd daarbij in zijn hoofd geraakt. Die aanslag heeft De Vries uiteindelijk met zijn leven bekocht: ruim een week na de feiten laat zijn familie aan RTL Nieuws weten dat hij in hun bijzijn is overleden in het ziekenhuis.