Trooz, waar de helft van de bevolking bijna alles kwijt is: ‘En de laatste spullen komen ze stelen’

Dantesk: zo wordt Trooz omschreven, een week na de ramp. De hel op aarde voor 8.749 inwoners van de gemeente langs de Vesder. Zo’n 4.000 inwoners hebben quasi hun hele hebben en houden verloren. Kilometers aan een stuk liggen de voetpaden en bermen langs de N61, plaatselijk de Rue Grand’ Rue, vanuit Chaudfontaine bezaaid met puin en rommel. Vanuit hun garage observeren Christine Clays (57) en de gepensioneerde militair Alain Nossaint (67) de bezigheden op straat. Achter hun rug een paar kubieke meter rommel die ze moeten inventariseren voor de verzekering. “Desastreus”, zucht Alain met zachte stem. “Wij hebben hier bijna niks meer, maar ’s avonds passeren hier mensen in bestelwagens die onze laatste waardevolle spullen komen stelen. De gemeente heeft een avondklok ingevoerd. Om 23 uur mag niemand nog de straat op.”

De buren Marino Ascolese (41) en Christy Houben (32) komen erbij staan. Ascolese woont het huis ernaast op de eerste verdieping, heeft geen schade en is al een week in de weer met het helpen van dichte en verre buren. “Na de eerste dag, het water was nog niet weggetrokken, vroeg mijn baas wanneer ik terugkwam. Hij heeft makkelijk praten vanuit zijn grote huis in Sprimont, maar ik vind dat mijn plaats hier is. Ook wie iets meer afgelegen woont, mogen we niet vergeten. Eerder deze week hoorde ik dat een mevrouw die vlakbij het kerkhof woont al twee dagen geen drinkbaar water meer had. Ik ben haar twaalf flessen van anderhalve liter gaan brengen.”

Blikjes cola

Ons gesprek wordt onderbroken door Anne-Catherine Charlier die van huis tot huis rondgaat met een doos appelen, bananen en sandwiches. Op hetzelfde moment houdt een lichte Peugeot-vrachtwagen halt met in de laadbak flessen water, blikjes cola, kuisproducten en broodjes met tonijn en kip curry. Geen toeval: in heel Trooz is geen enkele voedingswinkel nog in business. Om te overleven zijn de inwoners afhankelijk van voedselhulp. 

Vlakbij was tot vorige week nog een warme bakker. ‘Artisan Boulanger’ staat te lezen op het uithangbord. Bakker Didier Denis (45) zit al 24 jaar op het adresje en renoveerde zeven jaar geleden het hele interieur. Hij is bezig de inboedel aan het oplijsten. Voor de verzekeringen, uiteraard. Er hangt een mazoutgeur. Veel stookolietanken zijn gescheurd tijdens de overstromingen.De bakker oogt vermoeid. “Van de ene dag op de andere viel ik zonder inkomen”, zegt hij. “Dit was een goed draaiende zaak met veel klanten uit de gemeente maar ook passanten, want dit is een populaire doorgangsroute.”

Dankbaar 

De golf van solidariteit heeft Denis, die 5 kilometer verderop woont en in zijn privéwoning geen schade heeft geleden, overweldigd. “Zaterdag kreeg ik 40 telefoontjes van mensen, sommigen kende ik niet eens. Uiteindelijk moest ik mijn gsm uitzetten omdat het anders te veel werd. Ik ben de mensen heel erg dankbaar: beneden in de kelder lag 4 ton bloem, door en door nat, die met een menselijke ketting emmer per emmer naar boven is gehaald. Een titanenwerk. Er zaten vrijwilligers uit Doornik bij, dat is 200 kilometer ver. Ik heb vertrouwen in de toekomst en ben zinnens om opnieuw te beginnen. Maar intussen kunnen 600 families niet meer terug naar huis en moeten verhuizen. Dat zal een grote impact hebben op de lokale gemeenschap.”

Waar de Vesder onder de N61 stroomt, is iets heel bizars gebeurd: de volledige oprit van de woonst van Joseph (84) en Martine Dewitte (53) is naar beneden gestort en opgeslokt door de rivier. De auto werd meegesleurd en is niet meer teruggevonden. Om te weten hoe het er uitzag, moet je er Google Streetview bijnemen. Waanzin. Martine leidt ons rond. Tot vorige week was de ligging aan de oevers een troef. “We zitten nog een paar weken zonder elektriciteit en de gastoevoer wordt pas eind dit jaar hersteld. Gelukkig hebben we stromend water, zodat papa en ik ons nog kunnen wassen en naar het toilet gaan.”

Links van het huis bevindt zich het grote verzekeringskantoor Mulquet met heel veel klanten uit de directe omgeving. “Zowat alles in ons kantoor kwam onder water te staan, gelukkig wordt twee keer per dag een back-up gemaakt van alle dossiers”, zegt André Mulquet (71) die vijftig jaar geleden de zaak begon. Hij is naar Trooz afgezakt om zijn collectie oldtimers te monsteren die ondergronds in drie garages stonden. De BMW Z3, twee Porsches 944 – een coupé en een cabrio – een Mini Cooper en een Porsche 968 zijn naar de vaantjes.

Hartverwarmend tussen de vele vrijwilligers is het initiatief van Clelia Bravin (46), haar vriend Laurent Delruelle (44) en haar dochter Moïra (20). Zij stonden om 5.30 uur op om de hele buurt te trakteren op een warme maaltijd. “We komen van 40 kilometer verderop in Oupeye en hebben gekeken in welke regio er geen elektriciteit is en waar een warme maaltijd het meest deugd zou doen”, zegt Clelia. “Hopelijk hebben we genoeg. Waarom ik dit doe? Ik ben van Italiaanse komaf. Mijn vader is naar hier gekomen om in de mijnen te werken. Ik weet wat het is om niks te hebben en hoeveel deugd een beetje hulp doet.”