Toen de judoheld met mama Elsje en papa Serge - die hem in Schiphol gingen ophalen - kwam aangereden, steeg in de straat onder tromgeroffel een langgerekt wave op. De medaillewinnaar was overrompeld door zo’n verrassende thuiskomst.

LEES OOK. Belgische medaillewinnaars zijn terug: Matthias Casse geland op Schiphol, Wout van Aert onderweg met helikopter

“Ik had een berichtje gekregen dat er enkele mensen stonden. Toen ik hier aankwam en die erehaag zag, was ik helemaal overdonderd”, glundert Casse. “Het is wel fijn om te zien en horen dat zoveel mensen er hebben mee meegeleefd. Daar krijg je het warm van. Want ergens sluimert toch nog dat dubbele gevoel. Al voelt die bronzen medaille om de nek toch ook wel goed. Zo’n Olympische medaille is toch nog altijd net iets anders. En ik heb er ook weer veel uit kunnen leren.”

Maar eerst de riem er even af. “Mijn coach heeft me toevertrouwd dat ik een keer een hele maand lang mijn eigen ding mag doen. Dat gaat ook wel een raar gevoel zijn”, lacht Casse, “want het is de eerste keer in vijf jaar dat ik zo’n lange periode ‘vrijaf’ heb. Meestal is het na een aantal dagen al opnieuw toewerken naar een volgend doel. Nu heb ik tenminste tijd om ook eens een goed plaatsje te zoeken voor mijn medailles”, lacht de immer sympathieke judokampioen.

 (bar)