LEES OOK: Gouden Nina! IJzersterke Derwael pakt olympische titel aan de brug met ongelijke leggers

“Ik kan het nog altijd niet geloven”, reageerde Derwael na haar prestatie aan de brug met ongelijke leggers. “Het is een hele lange voorbereiding geweest. Het was nu ook een lange week en een lange dag. Toen we in de zaal stonden, krege, we dan nog eens te horen dat er vertraging was door de vorige finale. Ik had redelijk veel stress voor vandaag, maar ik heb gewoon geprobeerd bij mijn routine te blijven. De stress was ook bij de anderen te zien. Ik ben blij dat ik er goed ben uitgekomen. Deze ochtend ben ik nog naar de fitness geweest, dan heb ik iets gegeten en nog een dutje gedaan. Tot mijn verbazing lukte dat, ik had verwacht dat ik niet zou kunnen slapen. Daarna heb ik nog even met Siemen (Voet, haar vriend, red.) gebeld en dat hielp ook wel om mijn gedachten nog wat te verzetten”, aldus Derwael.

“Jaar extra was voordeel”

Over haar oefening zelf was Derwael best tevreden. “Ik heb niet naar de anderen gekeken. Dat helpt mij niet. Ik moest focussen op mezelf. Ik ben mentaal rustiger als ik niets weet. Ik weet zelfs niet meer exact hoe mijn oefening verlopen is. Ik stond klaar en dacht: kom, ge hebt er zo hard voor gewerkt. En dan was er dat klein beetje geluk dat mee zat. Ik ben zo enorm blij dat het gelukt is. Ik wist dat het vandaag moest gebeuren. Ik had mezelf zo veel druk opgelegd. Ik dacht na mijn oefening dat het genoeg zou zijn voor een medaille, maar goud wist ik toch niet meteen hoor. Ik was hier eigenlijk echt wel blij geweest met elke kleur van medaille. Zolang ik mijn oefening had gedaan zoals ik wilde. Als er iemand beter was, was ik ook tevreden geweest. Ik wilde gewoon geen spijt hebben.”

“Op het podium staan, was echt een magisch moment. Ik had het gevoel dat ik aan het dromen was en nog moest wakker worden om aan mijn dag te beginnen. Onbeschrijfelijk. Ik denk dat dat extra jaar mij deugd heeft gedaan. Mentaal was ik nu beter voorbereid. Vorig jaar zat ik van in het begin van het jaar al met stress. Dat heb ik wel beter van mij kunnen afzetten.

Tot slot had ze nog een dankwoord voor haar team. Ik wil iedereen bedanken die mij gesteund heeft, zeker in dat laatste jaar dat niet gemakkelijk is geweest: de Gymfed, de gymnasten en coaches, mijn familie en mijn vriend. Het is jammer dat ik mijn familie nu niet meteen kan zien.”

Marjorie Heuls, de coach van Derwael, had nog enkele lovende woorden in petto voor Derwael. “Het is als trainer een zegen om iemand als Nina te kunnen coachen. Gisteren was er veel stress. Ik heb haar oefening wel duizend keer herhaald in mijn hoofd. Toen ik vandaag zag dat haar opwarming goed verliep, ging het beter. Tijdens de oefening ben ik geconcentreerd en analyseer ik. Nina had veel stress, maar tegelijk was ze ook kal. Mentaal is ze supersterk. Niemand heeft vandaag een perfecte oefening afgeleverd, maar ze wist niks van de anderen. Sunisa Lee heeft haar denk ik zelf verteld dat Nina beter was dan zij. Ik wist na haar oefening niet of het voldoende zou zijn voor goud.”

Heuls toonde na afloop een poppetje aan de camera en legde uit wat het was. “Het is een geluksbrenger die al sinds 2017 mijn zak niet verlaat als Nina moet turnen. Ik heb het gekregen van mijn kinderen net voor Nina haar eerste medaille haalde, in Canada.”

Ook over Biles en Sunisa Lee, de grote concurrente van Derwael in de finale die een paar steken liet vallen, wilde Heuls nog iets kwijt. “Het is altijd moeilijk om als eerste aan de finale te beginnen. Ik denk dat dat Lee parten heeft gespeeld. Er was bovendien telkens uitstel van de finale door de vorige finale. Daardoor moest ze telkens opnieuw opwarmen. Ik denk dat dat de druk nog meer heeft verhoogd. Bij Biles kent dan weer niemand de volledige context, behalve zij zelf. Maar het is een gekend probleem waar ze mee kampt. Ze turnt bovendien zulke complexe oefeningen dan het zeer zeer gevaarlijk is als niet alles mee wil.”

(nvh, mc, vva)