Nina Derwael the day after: “Wat ik met premie van 50.000 euro ga doen? Oorbellen kopen”

Dinsdagavond in Japan staat haar vlucht naar België geboekt, woensdagochtend zet Nina Derwael weer voet op België. Ze kijkt er naar uit haar vriend, ouders en familie terug te zien - de ‘missing link’ in Tokio. Maar ze mag zich ook opmaken voor een stoet aan feestelijkheden. Haar olympische triomf heeft het hele land trots gemaakt.

En natuurlijk Team Belgium in Tokio. De Belgische olympiërs in het dorp hebben met argusogen haar spannende brugfinale zondagavond gevolgd. De Red Lions kwamen op hetzelfde moment in actie als haar competitie, maar eens terug in het dorp stonden ze met andere atleten klaar om haar te verrassen met een welkomst aan de lift.

Derwael vertelt the day after dat het haar wat deed blozen: “Ik had dat niet verwacht. Ze stonden daar keihard te juichen en te applaudisseren. Ik wist niet goed wat zeggen. En ze begonnen e roepen: “Speech, speech.’ Ik dacht: ‘Néé (lacht).’ Ik heb dan toch een woordje gezegd, met de hockeyploeg die er ook stond. Ik heb ze bedankt, en gezegd dat ze het ook goed gedaan hadden. Ik zei dat ik de eerste gouden medaille voor de ploeg gewonnen had en dat het hopelijk niet de laatste is.”

“Die heb ik gehoord, ja. Ik zat in de auto van de wedstrijd op de weg terug naar het dorp. Hij heeft gebeld naar het nummer van de kine, niet op mijn gsm. Dat was heel speciaal. Het is een beetje raar om de koning aan de lijn te hebben. Hij heeft me gefeliciteerd en gezegd dat hij heel trots is. Hij hoopt ook me persoonlijk te feliciteren eens ik terug ben in België.”

“Ik stond er nog niet zo bij stil. Iedereen heeft me wel al zitten zeggen: ‘Bereid je maar voor.’ Ik ben wel benieuwd. Ik ga vooral heel blij zijn om mijn vriend en mijn familie terug te zien. Het zal heel emotioneel zijn. Voor mijn ouders was het goud een opluchting. Ik denk wel dat er traantjes gevloeid zijn bij iedereen.”

“Neen, heel de dag voor de finale had ik wel het gevoel dat ik kon wenen. En toen eindelijk alles gedaan was, kwam er niets uit (lacht). Ik had alleen wat waterige oogjes. En op het podium heb ik wat minder kunnen meezingen met het Belgisch volkslied omdat ik een krop in de keel had.”

“Nee, ze lag wel op een nachtkastje dichtbij mijn bed. De medaille gaat sowieso een mooi plaatsje krijgen. Ik had al twee olympische diploma’s (8ste in teamfinale en 6de in allroundfinale, red.). Ik dacht er al aan om die mooi in te kaderen. Misschien komt er ergens zo een klein olympisch hoekje ergens thuis (lacht).”

“Neen, ik heb voorlopig niets geboekt, misschien komt dat nog. Voor de Spelen zei ik alleen te willen focussen op de Spelen en met niks anders bezig te willen zijn. Ik ga er nu eerst even ervan genieten om met familie en vrienden te zijn, na een moeilijk jaar. Door corona heb ik geprobeerd afstand te bewaren om de besmettingsmogelijkheid zo laag mogelijk te houden.”

“Ik ga dat proberen. Nu neem ik wel even een tijd afstand. Ik moet mentaal en fysiek de batterijen weer opladen. Maar ik zie me nog niet stoppen. Ik doe de sport nog ontzettend graag. Ik weet niet of ik op het einde van mijn potentieel ben. Zolang ik dat niet voel, ga ik door. Een droom van mij is nog het WK in 2023 in eigen land in Antwerpen. Ik zie dat als een mooie opportuniteit. En daarna zou het stom zijn om niet proberen te gaan voor de Spelen in Parijs 2024.”

“Tot wanneer ik zelf opnieuw goesting heb om terug in de zaal te gaan. Dat merk ik vanzelf wel. Het kan zijn dat ik eerst op een iets rustiger tempo ga trainen en nog wat meer vrije tijd neem. Dat zal in samenspraak met de trainers en iedereen gebeuren.”

“Een volledig jaar zou te lang zijn voor mij. Ik kan niet een volledig jaar niks doen. Mijn lichaam is daar niet ideaal voor. Biles heeft daar misschien minder problemen mee. Als ik een jaar niks doe en ik kom terug heeft mijn lichaam overal pijn. In vorm blijven is belangrijk voor mij. Ik ga mijn werk bij de kine en met mijn spieren moeten blijven onderhouden.”

“Daar is niets concreet van. Ik ga gewoon zien nu hoe ik alles ga doen en rust pakken. Ik ga wel waarschijnlijk een periode in Nederland zitten. Ik wil natuurlijk de start van Siemen zijn seizoen niet missen. Ik wil er voor hem zijn zoals hij er voor mij is geweest in deze periode. We hebben veel steun aan elkaar. Hoe we dat gaan doen met trainingen gaan we onderling bespreken. Die afstand kan ik niet zomaar op en af rijden. Het is bijna 2u40 als je goed kan doorrijden, maar je moet ook over de Antwerpse ring.”

“Dat weten we nog niet. Ik ga dat wat uitzoeken in de periode dat ik rust heb. En als ik dan weer met volle focus in de zaal sta, zien we wel wat dat geeft.”

“We hebben tijd. We hebben drie jaar om eraan te werken. De code (regelboek van het scoresysteem, red.) verandert ook weer, we gaan dat moeten uitstippelen.”

“Dat weet ik nog niet. Dat gaat me wat overvallen als ik terug in België ben.”

“Dat is gek. Zij zijn sportmensen waar ik zelf heel hard naar opkijk. Om nu te zien hoe zij voor mij supporteren en blij zijn, daar ben ik wel trots zijn.”

“Ik hoop het, dat ik mensen en kinderen aan de sport kan krijgen.”

“Dat is veel geld, ja. We zijn dat niet gewend om zoveel prijzengeld te krijgen. Die medaille is voor mij wel het mooiste. Maar ik weet nog niet wat ik met dat geld ga doen. Ik ben nog jong. Ik kan sparen. Maar ik heb ook tegen mezelf gezegd dat ik me een cadeautje ga doen als ik in de Spelen goed presteer.”

“Ik ben gaan kijken naar oorbellen. Héle mooie oorbellen (lacht).”

“Ja, ik heb er ook van Rio. Op mijn kamer hangt een wereldkaart. Ik zet pins op alle landen waar ik al geweest bent, dat is al redelijk veel. Ik begin al te kijken in welke landen ik nog niét geweest ben. (lacht).”