Waarom de euforie bij de Red Lions voorlopig uitblijft: ‘We gaan alleen voor goud’

Goud of zilver: een van deze twee kleuren hangt donderdagnamiddag Belgische tijd rond de nek van de Red Lions. Maar het zilver hebben de meesten al, van vijf jaar geleden Rio. In de groep leeft het gevoel dat nu alleen het allerhoogste - het goud dus - de kroon op het jarenlange werk is. Alleen met dat ultieme doel voor ogen draaiden ze met plezier de schroeven in de trainingen en in het detailwerk errond de voorbije vijf jaar nog harder aan.

Symbolisch voor de verschillende mindset bij de Red Lions is hun reactie na de slotbuzzer van de met 5-2 gewonnen halve finale tegen India. De Red Lions ‘vierden’ de kwalificatie wat, alsof ze niet meer dan hun job gedaan hadden: just another day at the office. Natuurlijk blij met de finale, maar van extase was geen sprake. In Rio zagen we dolle taferelen bij de Red Lions toen ze in de halve finale topfavoriet Nederland uitgeschakeld hadden: de emoties knalden uit de spelers. Het leek toen al op de climax, maar twee dagen later voelden ze de decompressie. In de finale tegen Argentinië was de prestatie niet top. Het zilver voelde aan als een troostprijs.

Dat willen de Red Lions nu ten allen koste vermijden. Kapitein Felix Denayer formuleert als spreekbuis van de groep het verschil met Rio zo: “Vijf jaar geleden waren we enorm emotioneel, en terecht. Op dat moment hadden we al een heel parcours afgelegd en was een olympische medaille een droom. Natuurlijk zijn we ook nu trots op ons parcours en is het moeilijk om géén glimlach op je gezicht te toveren. Maar nu is onze droom een góuden medaille. We willen absoluut eindigen met onze beste prestatie.” Dezelfde gedachte drukt Denayer uit met een rake kwinkslag: “Ons toernooi kan nu eindelijk beginnen.”

‘Alleen goud’

Het verschil met Rio is dat de groep nu veel verder staat in de evolutie om goud te halen: “We zijn na vijf jaar keihard werken kwalitatief beter en de mentaliteit is gewoon veranderd”, zegt Denayer. “Vijf jaar geleden hadden we nog nooit op een podium gestaan, hét doel was op een podium staan. We verliezen in Rio de finale en dat was de eerste keer dat we onszelf realiseerden: ‘Oké, we hebben misschien wel een kans gemist.’ Dan kwam het WK, waar het al meer ingetogen was toen we Engeland uitschakelden in de halve finale. Daar pakken we die finale wel. Dus ja, we proberen ons te focussen op het plan en dat zo goed mogelijk uit te voeren.”

Tegenover Rio 2016 beleven nu wel enkele nieuwe spelers in de groep hun eerste olympische finale. Zoals Nicolas De Kerpel. Maar ook hij houdt de euforie ver weg: “Dat heeft totaal geen zin. Het gros heeft al eens een olympische finale meegemaakt, maar intussen hebben we ook het WK gewonnen. Het is geen geheim dat we vanaf het begin gezegd hebben dat we alleen voor goud gaan.”

De nieuwkomers hoeven zich gewoon te spiegelen aan het voorbeeld van de meer ervaren spelers die Rio al meemaakten. Zij zullen er bijvoorbeeld op wijzen niet te veel met sociale media bezig te zijn, wat toen na de halve finale wél het geval was. “Ik herinner me dat ik na onze zege tegen Nederland niet sliep tot vier uur in de ochtend”, zegt Florent Van Aubel. “We kregen toen zoveel berichten van mensen. We wisten daar niet mee om te gaan en je wil iedereen antwoorden. Nu weten de mensen thuis dat ze het ons niet kwalijk moeten nemen als we niet meteen iets terugsturen. We zijn maar gefocust op één zaak: goud halen. En als we voelen dat we de meer jongere spelers wat moeten temperen, doen we dat.”

IJzersterk

Nog een van de oudgedienden is Thomas Briels. De aanvaller beleeft al zijn vierde Spelen na Peking 2008, Londen 2012 en Rio 2016. Voor Tokio was hij eerst aangeduid om als reserve mee te gaan, maar door blessures van andere spelers zat hij haast altijd in de kern. In de halve finale kreeg hij de voorkeur op Tom Boon die nog niet zijn volle rendement op de Spelen wist te halen.

“Onze groep is veel meer matuur en beter dan vijf jaar geleden”, aldus Briels. “We hebben al zoveel meer meegemaakt sindsdien. En ons collectief blijft ijzersterk als je ziet hoe iedereen tegen India opnieuw voor mekaar werkt en we met 5-2 winnen. Maar we zien in elkaars ogen dat het nog niet gedaan is. We kwamen naar hier om goud te halen. We hebben dat doel uitgesproken. Nu hebben we al de kans gegrepen om voor dat goud te kunnen vechten. Dat is op zich al knap. Maar we moeten nog de finale winnen, en dat zal niet makkelijk zijn.”

Om 12 uur Belgische tijd vechten Australië en Duitsland voor de andere plek in de finale. Australië is het nummer één van de wereld en Duitsland is zoals de Mannschaft in voetbal: altijd lastig. “Duitsland speelt tactisch heel sterk, Australië hockeyt heel fysiek”, zegt De Kerpel. “Maar voor ons maakt dat niet zoveel uit. We kunnen beide partijen aan. Ik ben van een ding zeker: we zullen donderdag klaar zijn om dat goud mee naar huis te halen.”