Direct naar artikelinhoud
InterviewNina Derwael

Nina Derwael wil genieten, rusten en dan is het tijd voor nieuwe uitdagingen. ‘Stoppen? Ik doe het nog te graag’

Nina Derwael wil genieten, rusten en dan is het tijd voor nieuwe uitdagingen. ‘Stoppen? Ik doe het nog te graag’
Beeld Photo News

Nu haar goud binnen is mag de riem er eindelijk af bij Nina Derwael. Als een heldin hebben de andere Belgische atleten haar ontvangen in het olympische dorp. En wat komt er allemaal nog op haar af als ze morgen in België landt? ‘Het was raar om de koning aan de lijn te hebben.’

Vanavond in Japan staat haar vlucht naar België geboekt, morgenochtend zet Nina Derwael weer voet aan grond in België. Ze kijkt ernaar uit haar vriend, ouders en familie terug te zien – de ‘missing link’ in Tokio. Maar ze mag zich ook opmaken voor een stoet aan feestelijkheden. Haar olympische triomf heeft het hele land trots gemaakt.

En natuurlijk Team Belgium in Tokio. De Belgische olympiërs in het dorp hebben zondag met argusogen haar spannende brugfinale gevolgd. De Red Lions kwamen op hetzelfde moment in actie, maar eens terug in het dorp stonden ze met de andere atleten klaar om haar te verrassen met een welkomst aan de lift.

Derwael vertelt the day after dat het haar wat deed blozen: “Ik had dat niet verwacht. Ze stonden daar keihard te juichen en te applaudisseren. Ik wist niet goed wat te zeggen. En ze begonnen te roepen: ‘Speech, speech.’ Ik dacht: ‘Néé!’ (lacht) Ik heb dan toch een woordje gezegd, met de hockeyploeg die er ook stond. Ik heb ze bedankt, en gezegd dat ze het ook goed gedaan hadden. Ik zei dat ik de eerste gouden medaille voor de ploeg gewonnen had en dat het hopelijk niet de laatste is.”

De Red Lions en gouden Nina Derwael.Beeld Instagram

Heeft ook de koning je gefeliciteerd?

Nina Derwael: “Die heb ik gehoord, ja. Ik zat in de auto op weg van de wedstrijd terug naar het dorp. Hij heeft gebeld naar het nummer van de kine, niet op mijn gsm. Dat was heel speciaal. Het is een beetje raar om de koning aan de lijn te hebben. Hij heeft me gefeliciteerd en gezegd dat hij heel trots is. Hij hoopt ook om me persoonlijk te feliciteren eens ik terug in België ben.”

Wat verwacht je van de terugkeer in België?

“Ik stond er nog niet zo bij stil. Iedereen heeft me wel al zitten zeggen: ‘Bereid je maar voor.’ Ik ben wel benieuwd. Ik ga vooral heel blij zijn om mijn vriend en mijn familie terug te zien. Het zal heel emotioneel zijn. Voor mijn ouders was het goud een opluchting. Ik denk wel dat er bij iedereen traantjes gevloeid zijn.”

Ook bij jezelf?

“Neen, heel de dag voor de finale had ik wel het gevoel dat ik kon wenen. En toen eindelijk alles gedaan was, kwam er niets uit. (lacht) Ik had alleen wat waterige oogjes. En op het podium heb ik wat minder kunnen meezingen met het Belgisch volkslied omdat ik een krop in de keel had.”

Heb je al met je medaille geslapen?

“Nee, ze lag wel op een nachtkastje dicht bij mijn bed. De medaille gaat sowieso een mooi plaatsje krijgen. Ik had al twee olympische diploma’s (achtste in teamfinale en zesde in allroundfinale, red.). Ik dacht er al aan om die mooi in te kaderen. Misschien komt er ergens zo een klein olympisch hoekje ergens thuis.” (lacht)

Hoe hard snak je nu, na een erg intensief jaar, naar vakantie? Weet je al waarheen?

“Neen, ik heb voorlopig niets geboekt, misschien komt dat nog. Voor de Spelen zei ik alleen te willen focussen op de Spelen en met niks anders bezig te willen zijn. Ik ga er nu eerst even van genieten om met familie en vrienden samen te zijn, na een moeilijk jaar. Door corona heb ik geprobeerd afstand te bewaren om het besmettingsrisico zo laag mogelijk te houden.”

Goud op EK, WK en de Spelen: op de brug heb je alles gewonnen wat er te winnen valt. Ga je nog door op hetzelfde niveau?

“Ik ga dat proberen. Nu neem ik wel even een tijd afstand. Ik moet mentaal en fysiek de batterijen weer opladen. Maar ik zie me nog niet stoppen. Ik doe de sport nog ontzettend graag. Ik weet niet of ik op het einde van mijn potentieel ben. Zolang ik dat niet voel, ga ik door. Een droom van mij is nog het WK in 2023 in eigen land in Antwerpen. Ik zie dat als een mooie opportuniteit. En daarna zou het stom zijn om niet proberen voor de Spelen in Parijs 2024 te gaan.”

Hoelang wil je nu rusten?

“Tot wanneer ik zelf opnieuw goesting heb om weer de zaal in te gaan. Dat merk ik vanzelf wel. Het kan zijn dat ik eerst in een iets rustiger tempo ga trainen en nog wat meer vrije tijd neem. Dat zal in samenspraak met de trainers en iedereen gebeuren.”

Simone Biles nam na de Spelen van Rio in 2016 een sabbatjaar. Is dat een optie?

“Een volledig jaar zou te lang zijn voor mij. Ik kan niet een volledig jaar niks doen. Ik heb daar niet het ideale lichaam voor. Biles heeft daar misschien minder problemen mee. Als ik een jaar niets doe en ik kom terug, dan doet mijn lichaam overal pijn. In vorm blijven is belangrijk voor mij. Ik ga mijn werk bij de kine en met mijn spieren moeten blijven onderhouden.”

Je vriend Siemen Voet voetbalt nu in Nederland bij PEC Zwolle. Er is al geopperd dat je misschien in het nabije turntopsportcentrum van Heerenveen zou kunnen trainen?

“Daar is niets concreets van. Ik ga nu gewoon zien hoe ik alles ga doen en rust nemen. Ik ga waarschijnlijk wel een periode in Nederland zitten. Ik wil natuurlijk de start van Siemen zijn seizoen niet missen. Ik wil er voor hem zijn zoals hij er voor mij in deze periode is geweest. We hebben veel steun aan elkaar. Hoe we dat gaan doen met al die trainingen zullen we onderling bespreken. Die afstand kan ik niet zomaar op en af rijden. Het is bijna 2 uur en 40 minuten als je goed kan doorrijden, maar je moet ook over de Antwerpse ring.”

Ga je nieuwe uitdagingen allround zoeken, door meer op de sprong en de grond te oefenen?

“Dat weten we nog niet. Ik ga dat wat uitzoeken in de periode dat ik rust heb. En als ik dan weer met volle focus in de zaal sta, zien we wel wat dat geeft.”

Of kan je nog de moeilijkheidsgraad van je brugoefening verhogen?

“We hebben tijd. We hebben drie jaar om eraan te werken. De code (regelboek van het scoresysteem, red.) verandert ook weer, we gaan dat moeten uitstippelen.”

Hoe historisch schat je je prestatie in. Je staat nu naast kampioenen als Nafi Thiam, Tia Hellebaut of een Justine Henin in de Belgische sport?

“Dat weet ik nog niet. Dat gaat me wat overvallen als ik terug in België ben.”

Wat doet je het dat Henin nu zelf in de tribune bewonderend naar je zat te kijken?

“Dat is gek. Zij zijn sportmensen naar wie ik zelf heel hard opkijk. Om nu te zien hoe zij voor mij supporteren en blij zijn, daar ben ik wel trots op.”

Misschien komen er nu ook veel kleine ‘Nina’s’ die door jouw prestatie willen turnen?

“Ik hoop het, dat ik mensen en kinderen aan het turnen kan krijgen.”

Aan je gouden medaille hangt een premie vast van 50.000 euro. Is dat veel geld voor een gymnaste?

“Dat is veel geld, ja. We zijn dat niet gewend om zoveel prijzengeld te krijgen. Die medaille is voor mij wel het mooiste. Maar ik weet nog niet wat ik met dat geld ga doen. Ik ben nog jong. Ik kan sparen. Maar ik heb ook tegen mezelf gezegd dat ik me een cadeautje ga doen als ik op de Spelen goed presteer.”

Je hebt ook heel wat pins aan je accreditatiekoordje hangen. Verzamel je die?

“Ja, ik heb er ook van Rio. Op mijn kamer hangt een wereldkaart. Ik zet pins op alle landen waar ik al geweest bent. Dat zijn er al redelijk veel. Ik begin al te kijken in welke landen ik nog níét geweest ben.” (lacht)