Yves de Wasseige ging na de Tweede Wereldoorlog als ingenieur aan de slag in de staalindustrie in de streek rond Charleroi, met name als directeur van de studiedienst van Hainaut-Sambre. Die functie bekleedde hij tot 1975. Dat jaar werd hij kabinetschef van minister van Economische Zaken André Oleffe (PSC) in de regering-Tindemans.

Yves de Wasseige stond dicht bij de christelijke arbeidersbeweging. In 1979 schopte hij het tot senator voor de Rassemblement Wallon. Twee jaar later vertrok hij bij die partij om de Rassemblement Populaire Wallon (RPW) op te richten. Hij speelde toen met het idee van een eengemaakte Waalse staalindustrie, die zelf de touwtjes van haar economische ontwikkeling in handen zou hebben en niet zou moeten afhangen van een nationale overheid die - naar zijn smaak - al te vaak de Vlaamse belangen diende.

Later dat jaar werd de Wasseige provinciaal senator. Eind 1984 vertrok hij bij de RPW om lid te worden van de PS, die volgens zijn omgeving “nauwer aansloot bij zijn Waalse strijd.” Ook voor de Franstalige socialisten zetelde hij in de Senaat. In 1992 werd hij naar voren geschoven als rechter bij het Arbitragehof - de voorloper van het Grondwettelijk Hof. Die functie zou hij tot december 1994 bekleden.