De drie grote gevaren van Australië, nummer één van de wereld, doorgelicht: “Ze laten nooit het hoofd hangen”

“Australië heeft een enorm atletisch vermogen”, waarschuwt McLeod. “Ze houden van a physical contest, een fysieke wedstrijd.” Hun stijl is volgens Van Aubel zeer herkenbaar. “Agressief. Run and gun. Wij werken veel meer op balbezit, terwijl zij hun agressieve spel niet alleen toepassen in balbezit maar ook bij balverlies.” Op zo’n moment is het opletten, weten Van Doren en Kina. “Zeker vanop de flanken counteren ze razendsnel en dodelijk efficiënt. Ook defensief wenden ze die fysieke kracht aan. We zullen er moeten voor zorgen dat we er stáán in de cirkel.” 

Maar... ook de Lions hebben op dát vlak grote stappen gezet. “Australië is fysiek gezien altijd de benchmark geweest”, aldus Van Aubel. “Maar waar wij de voorbije jaren vooral teerden op een goede techniek en structuur, zitten we nu ook fysiek op een heel hoog niveau. Misschien zelfs hoger dan zij.” De coach maakt er zich alvast geen zorgen in. “We don’t play a rough game, but we can handle it. We spelen zelf niet ‘ruw’, maar we kunnen het wel aan.”

12 voor Hendrickx, 6 voor Govers. Dubbel aantal dus, maar toch. Ook de ‘Aussies’ weten hoe ze een strafcorner moeten verzilveren. “PC’s (penalty corners, red.) kunnen inderdaad een item worden”, beseft McLeod. “Hopelijk kunnen wij er meer afdwingen dan zij en succesvoller zijn met ‘Alex’. Want ze hebben twee van de grootste specialisten in hun rangen.” 

Van Aubel noemt ze bij naam. “Blake Govers dus. En Jeremy Hayward. Ze trainen daar al hun hele leven op. Ook Blake scoorde in de halve finale tegen Duitsland weer op strafcorner. Het is een onmisbaar wapen geworden. De beste teams beschikken doorgaans over twee belangrijke troeven: een topkeeper en een strafcornerspecialist.” Toch wordt het voor Hendrickx geen ‘duel-in-het-duel’, verzekert Kina. “Zo ziet ‘Alex’ het niet. Hij heeft, net als alle andere jongens, maar één doel: goud. (lacht) Al zou het natuurlijk leuk zijn mocht hij er nog een paar extra binnenknallen.”

“Gasten die altruïstisch met elkaar samenspelen, elkaar steunen en vooral ook in moeilijke situaties voor elkaar door het vuur gaan”, schetst Van Aubel de Australische topmentaliteit. “Daarin onderscheiden ze zich van veel andere teams, die in zulke omstandigheden dipjes durven vertonen. Je zag het bijvoorbeeld in onze halve finale nog bij India dat, toen wij er over gingen in het vierde kwart, ze niet bij machte waren om ons bij te benen. Australië laat daarentegen nooit het hoofd hangen.” 

Die mentaliteit werd door de jaren heen overgedragen van generatie op generatie, wat het land deed uitgroeien tot één van de grote hockeynaties. Sinds de vijfde plaats op de Spelen van 1956 in Melbourne behaalde het liefst tien olympische medailles (1x goud) en tien medailles op het WK (drie wereldtitels). Sinds 1986 hoorde het, op drie uitzonderingen na, op grote kampioenschappen altijd bij de beste drie.