INTERVIEW. Liam Neeson voor het eerst op de set met zijn zoon: “Het deed ons terugdenken aan de dood van mama, dat was pijnlijk”

Liam Neeson en zijn zoon Michael Richardson trokken samen naar het mooie Toscane in Italië voor de opnames van ‘Made in Italy’. Een drama-komedie onder regie van James D’Arcy, waarin een kunstenaar een Toscaanse villa met restaureren met zijn vervreemde zoon, nadat zijn vrouw is omgekomen bij een auto-ongeluk.

“En? Hoe was het om op de set te staan met een meester-Jedi? Of met de kerel die Batman heeft getraind?”, grapt Liam speels wanneer men Michael vraagt naar zijn eerste filmervaring. “Het is een wonder dat ik niet gekidnapt ben”, ketst Michael meteen terug. Een verwijzing naar ‘Taken’, nog zo’n film waarin zijn vader de hoofdrol speelt. “Heel slim”, knikt Liam goedkeurend. “Hij is slim, die zoon van mij. Soms wees hij me tijdens het acteren op iets wat ik beter anders kon doen. En ik besefte meer dan eens: wow, hij heeft gelijk.”

“Maar dat moet je niet overschatten”, pikt Michael meteen in. “Er waren momenten waarop zijn eerste instinct voor een scène heel grappig was, maar achteraf kwam hij daar dan op terug. Dan deed hij iets anders omdat hij aan zichzelf twijfelde. Ik vertelde hem dan dat hij gewoon zijn buikgevoel moest volgen.”

Ja, het is duidelijk dat vader en zoon het ook op professioneel vlak prima met elkaar kunnen vinden. Nochtans was het nog maar de eerste keer dat ze samen aan een film werkten. “Ik bleef maar tegen mezelf zeggen: acteer niet!”, aldus Liam. “Ik zocht het soms te ver, zoals in andere films. Maar ik dacht: je hoeft niet te doen alsof dit je zoon is, het ís ook echt je zoon. Je weet hoe het is om zijn vader te zijn.”

_{(Lees verder onder de foto)}

Op sommige momenten wist hij dat echter té goed. In ‘Made in Italy’ sterft de moeder van het gezin namelijk. Een gebeurtenis die beide acteurs deed terugblikken op de dood van Natasha Richardson, Neesons vrouw en Michaels moeder, die in 2009 op tragische wijze om het leven kwam. Ze stootte haar hoofd na een zware val op de skipiste, waarbij ze geen helm droeg. Aanvankelijk weigerde ze medische hulp omdat ze zich oké voelde, maar later kreeg ze barstende hoofdpijn. Uiteindelijk bezweek ze alsnog aan haar verwondingen. “Er waren ook minder makkelijke dingen die overlapten met ons eigen leven, ja”, aldus Neeson. “Ik ben meer dan 10 jaar geleden mijn vrouw verloren, en Michael zijn moeder. Op zeer tragische wijze. De acteur in mij dacht meteen: laat dat met rust. Maak je niet te druk over de emoties die naar boven zullen komen tijdens die scène. Ik wist dat het stond te gebeuren in de film, maar probeerde er verder niet bij na te denken.”

“Er zijn wel meer scènes waarin we in dat soort duisternis moesten duiken”, gaat hij verder. “Dat was moeilijk, maar ook een soort van openbaring. Dat lijkt misschien vreemd om te zeggen, maar ik voelde dat wel zo aan. Omgaan met het verdriet om je eigen vrouw, terwijl je eigenlijk met je ‘kunst’ bezig bent... Ja, dat vond ik verrijkend. Heel uniek, heel speciaal.”

_{(Lees verder onder de foto)}

“Ik merkte ook, onmiddellijk toen ik het script las, hoe dicht het verhaal bij ons eigen leven ligt”, vult Michael aan. “Het is een beetje vreemd dat deze film exact tien jaar na mama’s dood op het toneel is verschenen.” Het riep herinneringen op aan een donkere periode uit zijn jeugd. “Als je een ouder verliest op jonge leeftijd... Wel, er is een moment in de film waarop papa zegt: ‘Niemand weet hoe je dit moet doen.’ En ik denk dat dat klopt. Niemand weet hoe je zo’n verdriet moet verwerken. Ik denk dat veel jonge mensen alles opkroppen. Al denk ik niet dat dat een gezonde manier is om te rouwen. Je moet het eruit laten, je moet jezelf toelaten om te huilen en te rouwen, zonder de persoon die je bent verloren uit je geheugen te bannen. Dat heb ik gedaan, net zoals vele andere mensen het ook al wel zullen hebben meegemaakt. Maar de film heeft mij wel geholpen om bepaalde delen van mij, waar toch nog dingen zaten opgekropt, los te maken. Ik verwachtte het niet, maar op sommige momenten voelde ik me triest en dacht ik dat in in tranen zou uitbarsten. Het was bijzonder om dat mee te maken op een set. Zeker wanneer je het met je vader kan doen.”

_{(Lees verder onder de foto)}

“Ik kreeg dat gevoel soms ook”, beaamt Neeson. “Zeker wanneer ik Michael zag acteren. Het overviel me dat zijn moeder heel trots zou zijn op zijn prestaties. Snap je? Ik kon haar daar bijna zien staan en haar stem horen: ‘Oh ja, hij is goed bezig.’ (lachje) Aan haar kant van de familie acteren ze al sinds de jaren 1700. Dat is geen grapje, het is echt zo. Ze was dus een echte expert.” 

De twee deelden ook een pakkend moment tijdens de opnames. “Het gebeurde vlak nadat we een scène hadden ingeblikt. Pa kwam naar me toe en zei: zag je die vlinder? Ik had hem niet gezien. Maar hij zei: mama is bij ons. Dat vond ik heel mooi. Je moet openstaan voor zulke tekenen uit het hiernamaals. Ik geloof dat mama op ons neerkijkt en denkt: amai, die twee doen het goed, samen.” 

Sterrencast met Monica Bellucci en Liam Neeson voor Amerikaanse versie ‘De zaak Alzheimer’

Liam Neeson (68) krijgt stilaan genoeg van actiefilms: “Al blijft het wel zalig om die jonge kerels in elkaar te slaan”

Liam Neeson verontschuldigt zich voor racistische uitspraak: “Mijn gedachten waren onacceptabel”