Gemiddeld huurappartement kost nu al 750 euro: ‘In de bank zeiden ze zelfs letterlijk: als je wilt kopen, moet je een lief zoeken’

Charlotte Van Acker (28) uit Gent: ‘Je wordt gewoon ingehaald door de prijzen’

Nettoloon: 1.900 euro
Huur: 670 euro per maand + 150 euro kosten

“Ik huur al tweeënhalf jaar alleen in Gent. Daarvoor deed ik cohousing, maar omdat mijn vriendin en ik een ander levensritme hadden, was dat moeilijk geworden. Toen had ik het plan: ik huur nog enkele jaren alleen voort, daarna kijk ik om iets te kopen. Nu besef ik dat dat misschien wat naïef was.” (lacht)

“De zoektocht naar een nieuwe huurwoning verliep niet heel vlot. Veel appartementen bleken te duur, bij anderen viel ik af omdat ik alleenstaand was. Ook bij het huis dat ik beland ben, zeiden ze dat ze liever een koppel wilden, maar gelukkig hadden ze daarvoor slechte kandidaten gehad.”

“Ik betaal 670 per maand. In vergelijking met de markt is dat heel betaalbaar. Met een maandloon van 1.900 euro heb ik natuurlijk niks te klagen, maar dat is toch een grote hap. Bovendien was ik tijdens de coronacrisis enkele maanden technisch werkloos. Als je weet dat ik toch maandelijks aan 1.200 euro vaste kosten kwam, dan was er niet veel sparen bij.” 

“Het is nog steeds mijn plan om ooit van huren af te komen, maar ik besef nu wel hoe moeilijk het is. Het frustrerende is dat als je koopt, je maandelijks vaak minder kwijt bent dan bij huren. Maar je moet dat bedrag daar kunnen leggen. In de bank zeiden ze zelfs letterlijk: als je wilt kopen, moet je een lief zoeken. Met het bedrag dat ik nu maandelijks spaar, zou ik pas over 15 jaar iets kunnen kopen, terwijl de huizenprijzen natuurlijk blijven stijgen. Soms heb ik het gevoel dat ik iets verkeerd doe, dat ik te veel uitgeef, terwijl dat echt niet zo is. Je wordt gewoon ingehaald door de prijzen.” 

Wendelmoed Vanesser (51) uit Kessel-Lo: ‘Het stoort me dat je maandelijks zoveel uitgeeft aan iets wat niet van jezelf is’

Nettoloon: 2.200 euro
Huur: 850 euro per maand + 150 euro kosten

“Het wringt gewoon. Als leerkracht verdien ik met 2.200 euro best goed mijn brood. Toch ben ik bijna de helft daarvan kwijt aan huurkosten. Dat kan niet, dat je daar zoveel aan kwijt bent.” 

“Vier jaar geleden kwam ik door een scheiding alleen te staan. Ik heb eerst een vrijstaand huis kunnen huren. Daarna ben ik samen met een kennis gaan cohousen. Een huur van 750 euro, zonder kosten, viel op zich binnen mijn budget. Maar omdat ik cohousde met iemand, moest ik tijdelijk inleveren in zowel inkomen als kindergeld. Dat cohousen bleef echter niet duren, omdat het persoonlijk minder liep met mijn huisgenoot.”

“Met een dochter die een beperking heeft, kan ik niet wonen in een appartement dat hoger is dan de eerste verdieping. Daardoor vielen meteen heel wat opties weg. Maar ik heb wel snel iets gevonden, en op zich heb ik het zeker niet slecht waar ik nu zit. Ik heb een appartement met drie kamers en veel bewegingsruimte. Ik weet dat je voor hetzelfde geld rond Leuven heel wat minder kunt hebben. Het is ook het enige wat nu realistisch is. Met slechts een paar duizend euro spaargeld kan ik hier niet meteen iets kopen.”

“Ik probeer me niet te druk te maken over dingen waar ik niets aan kan veranderen. Maar het stoort wel dat je maandelijks zoveel kwijt bent aan iets wat niet van jezelf is. Mocht ik iets minder kunnen werken, zou mijn dochtertje vaker thuis kunnen zijn. Ik weet dat zij het daar ook moeilijk mee heeft. Als ik daarover nadenk, vind ik dat echt niet oké.”

Laurens Deblock (31) uit Gent: ‘Ik was gechoqueerd door wat je maar kunt vinden voor 650 euro’

Nettoloon: 1.800 euro
Huur: 650 euro per maand + 130 euro kosten

“Ik huur een oud appartementje in het centrum van Gent. Helaas in een zijstraatje van de rosse buurt, meteen ook de reden waarom een appartement van deze grootte enigszins betaalbaar was. Maar aangenaam kan ik de buurt niet noemen. De straat is vol bulten en knotsen, er is weinig groen en veel zwerfvuil. Bovendien heb je hier veel nachtlawaai en andere overlast. Nee, het is geen plek waar ik me jaren zie wonen.”

“Pas toen ik voor het eerst zelf een huurwoning moest zoeken, besefte ik dat ik daarvoor in een gouden kooi geleefd had. Ik had altijd het idee ingeprent dat je een derde van je inkomen kwijt kon aan wonen, maar ik kwam er snel achter dat het eerder richting de helft van mijn budget zou gaan. Ik was gechoqueerd door wat je maar kunt vinden voor 650 euro.”

“Ik ben 31 geworden, dan heb je ook geen zin meer om in een studio of kot te gaan wonen. Maar daarnaast wil je nu ook een aangenaam leven. Sparen kan ik op dit moment helemaal niet. Ik zit ook al vier jaar met een kapotte laptop te werken. Geld voor iets extra’s is er gewoon niet. En dan besef ik dat er tal van mensen zijn die het nog veel slechter hebben.”

“Ik weet dat er heel wat mensen zijn die te veel verdienen om in aanmerking te komen voor een sociale woning, maar die toch erg moeten opletten. En de tendens van stijgende prijzen stopt maar niet. Ik ben er defaitistisch door geworden: tot ik een erfenis of zo krijg, denk ik niet dat ik snel zelf een woning kan kopen.”