Begin 2020 waren in Vlaanderen 1,66 miljoen 0- tot 24-jarigen officieel geregistreerd als kind wonend bij ouder(s). Het gaat om zowat 92 procent van alle kinderen, een percentage dat de voorbije decennia amper gewijzigd is.

Het gezinstype is daarentegen wel veranderd. In 2000 was het “klassieke” gezin, met kinderen die wonen bij twee, getrouwde, ouders, nog alomtegenwoordig. Dat gezinstype was goed voor ruim drie kwart (76 procent) van alle kinderen. Twintig jaar later is dat percentage gedaald naar 57 procent. Steeds vaker wonen kinderen bij een ongehuwd paar (van 5 naar 20 procent), of dus bij een alleenstaande ouder (van 10 naar 16 procent).

Het rapport bevestigt ook dat kinderen langer thuis blijven wonen alvorens op eigen benen te gaan staan. “Het percentage 0- tot 24-jarigen dat reeds een eigen huishouden heeft gevormd, als alleenwonende of met een partner en/of kinderen, is de voorbije twee decennia gedaald van 5,6 procent naar 4,1 procent”, zo staat in het rapport.

In de loop van 2019 kwamen 34.000 kinderen die nog bij twee ouders woonden, terecht in een situatie met een alleenstaande ouder. Meestal gebeurde dat omdat de ouders scheidden, maar in andere gevallen kwam het bijvoorbeeld door een overlijden. De omgekeerde beweging - van een eenoudergezin naar kind bij een paar - maakten 21.000 kinderen. In beide gevallen waren de kinderen gemiddeld genomen ongeveer 10,5 jaar oud.