Vlamingen dumpen hun coronahuisdier in het asiel: ‘Een dier wordt meer en meer een voorwerp’
Vlaamse dierenasielen zitten tjokvol honden en katten, blijkt uit een rondvraag. Corona speelt daarbij een rol, zeggen experts. ‘De dieren zijn het niet gewend alleen thuis te zitten.’
Gekwispel en geblaf nog voor je je voordeur opendoet, of een warm ronkend bolletje op je schoot: veel gezinnen hebben graag een trouwe viervoeter in huis. Maar uit een rondvraag van deze krant bij verschillende dierenasielen in Vlaanderen blijkt dat die momenteel propvol zitten met honden en katten.
“We hebben een 90-tal katten in huis, terwijl we maar capaciteit voor 48 hebben”, zegt Fabrice Goffin, voorzitter van Het Blauwe Kruis in Oostende. “Dit hebben we in Oostende nog nooit gezien. Gelukkig hebben we vrijwilligers die poezen mee naar huis nemen om ze tijdelijk te verzorgen. We zitten nu met drie à vier keer meer dieren dan de afgelopen jaren.” Het Blauwe Kruis heeft daarom tijdelijk een stop moeten invoeren en neemt geen katten meer aan. Het werkt met een wachtlijst.
Probleemgedrag
Ook Sébastien Tonneus, voorzitter van vzw Dierenasiel Tienen, ziet een toestroom. “Het aantal aanvragen om van een dier afstand te doen, is enorm hoog bij ons.” Op dit ogenblik komen er volgens Tonneus vooral veel poezen binnen. “Er worden meer dan tijdens vorige zomers katten afgestaan of achtergelaten.” Ook bij Dierenasiel Tienen werken ze nu met een wachtlijst. “We kunnen pas nieuwe dieren opnemen als onze huidige dieren geadopteerd geraken.”
Zowel Goffin als Tonneus merkt dat vooral katten van zes maanden tot maximaal twee jaar in hun asiel terechtkomen. “Dat hebben we in het verleden nooit meegemaakt. Meestal gaat het om pasgeboren kittens of oudere katten. We denken dan ook dat dit nieuwe fenomeen te maken heeft met de lockdown van vorig jaar”, zegt Goffin.
Ook Tonneus legt die link. “Mensen hebben opeens minder tijd voor hun diertje, en zijn weer meer weg.”
Volgens hondengedragstherapeut Mart Vandeboel is er nog een andere coronagerelateerde verklaring voor de huidige piek in asielhonden en -katten. “Veel mensen hebben tijdens corona een dier in huis gehaald. Vaak geven ze aan dat hun dier te weinig gesocialiseerd is.” Door de coronamaatregelen zijn ze te weinig gewend geraakt aan andere dieren en mensen, waardoor ze probleemgedrag vertonen.
“Bovendien hebben mensen tijdens de pandemie veel thuis gewerkt”, zegt Vandeboel. “De dieren waren daardoor minder alleen. Maar mensen vergeten dat katten en vooral honden moeten leren om ook alleen te zijn. Nu mensen weer uit huis gaan werken, krijg ik veel bezorgde baasjes over de vloer die vertellen dat hun hond het hele huis afbreekt, veel blaft of de boel op stelten zet.”
Gebruiksvoorwerp
Een andere belangrijke reden voor de overvolle asielen is volgens Tonneus dat mensen nog steeds ondoordachte aankopen doen. Ook ziet hij dat nogal wat mensen vorig jaar dieren hebben gekocht die niet van degelijke fokkers komen. “Bij broodfokkers bijvoorbeeld worden geen vragen gesteld en kun je erg snel met een dier buiten lopen, zolang je maar geld op tafel legt.”
Goffin spreekt van een kentering in de maatschappij. “Een dier wordt meer en meer een gebruiksvoorwerp dat men voor het eigen plezier of voor dat van de kinderen in huis haalt. Maar mensen geraken dieren ook soms beu. De maatschappij is nog nooit zo cru geweest als nu, vind ik. Er is weinig respect voor dieren.”
Hij geeft wel nog mee dat mensen zich niet moeten schamen om een dier binnen te brengen in een asiel. “Laat ze vooral niet in de natuur achter.”
Volgens Vandeboel zijn er ook best wat tussenstappen mogelijk, alvorens tot het besluit te komen een dier af te staan. “Experts kunnen met de baasjes en de dieren aan de slag gaan. Maar jammer genoeg kiezen sommigen voor de ‘makkelijkste’ weg, en dat is het dier naar een asiel brengen.”