S.S. is begin augustus met zijn vrouw, dochter en schoondochter naar Afghanistan afgereisd. “We wilden onze familie opzoeken, zoals zo veel andere Afghanen in Antwerpen. Toen we vertrokken, was Kaboel nog veilig. Nu willen we hier zo snel mogelijk weg.”

Maandag is S.S., die in de Antwerpse Dambruggestraat een kledingwinkel uitbaat, voor het eerst naar de luchthaven getrokken. “Ik hoorde dat de Amerikanen op de luchthaven alles regelden en dat er ook al mensen werden geëvacueerd. Van de ambassade kregen we maar geen nieuws, dus zijn we zo vertrokken. We verblijven bij familie, ongeveer dertig kilometer van Kaboel. Met een taxi zijn we, samen met een vriend, naar de luchthaven gereden. Aangekleed als taliban, met tulband en al. We zijn enkele controleposten gepasseerd, maar de taliban hebben ons niet gefouilleerd, ze vroegen wel onze documenten. Toen ze zagen dat we buitenlandse paspoorten hadden, hebben ze ons laten gaan.”

S.S. heeft drie dagen na elkaar de trip naar de luchthaven ondernomen. “Met de dag werd het er drukker en drukker. En chaotischer. We hebben veel schoten gehoord. We hadden geen bagage bij, alleen onze papieren. Urenlang hebben we in veertig graden, zonder eten en zonder drinken, staan aanschuiven voor de noordelijke gate die door de Amerikanen wordt bewaakt. Maar we zijn niet binnengeraakt. We stonden er samen met wel vijfhonderd andere mensen. Vooral jonge gasten, zonder documenten. Ik heb met mijn papieren staan zwaaien en geroepen dat ik geld had voor een ticket, maar het heeft niets uitgehaald. Er zit niets anders op dan te wachten tot de ambassade ons verwittigt.” (kvh)