Verschillende mensen verpletterd aan luchthaven Kaboel: “Vandaag was het al vanaf minuut één absolute chaos”

Duizenden burgers staan nog altijd op elkaar gepropt aan de toegangspoorten, in de hoop geëvacueerd te worden. De omstandigheden zijn hels. Enerzijds is er die knagende onzekerheid: zal het vandaag wél lukken om te ontsnappen aan het juk van de taliban? Anderzijds lopen ze elk moment het risico om geslagen te worden met een zweep. Intussen lopen de temperaturen op tot boven de dertig graden, waardoor vooral vrouwen en kinderen uitgedroogd raken en flauwvallen.

De ochtenden zijn altijd het moeilijkst, weet Sky News-reporter Stuart Ramsay. Na een hele nacht wachten lopen de gemoederen hoog op. “Maar vandaag was het al vanaf minuut één absolute chaos”, klinkt het. “Vooraan in de rij werden mensen verpletterd, soldaten probeerden zo veel mogelijk levens te redden als ze konden. Soms schieten ze ook in de lucht, uit angst de controle over de massa te verliezen. Maar hoe kan een schot de kalmte doen terugkeren?” 

“Slachtoffers werden uit de menigte gehaald, dokters haastten zich van het ene geval naar het andere. Vanop de hoge scheidingsmuur werd het volk besproeid met water, om ze afkoeling te bieden. Helaas zag ik ook enkele lichamen bedekt worden met een wit laken.”

‘The Independent’-journalist Kim Sengupta beschrijft hoe hij een vrouw voor zijn ogen zag sterven. “Eerst slaakte ze een angstige schreeuw, daarna kon ze geen woord meer uitbrengen. Terwijl ze haar hand smekend in de lucht hield, viel ze op de grond. Britse soldaten legden haar op een brancard, maar hulp mocht niet meer baten. Haar hoop op een nieuw leven is gestrand op een stoffige weg vol puin. De onbekenden rondom haar hadden het zo druk met hun eigen problemen dat ze haar doodsstrijd niet eens opmerkten. Haar man barstte in tranen uit en vroeg zich af wat er nu met hun kinderen moest gebeuren.”

Sengupta heeft weet van zeker vier vrouwen die op die manier gestorven zijn. “Een meisje van ongeveer acht jaar vroeg aan mij of ik haar moeder gezien had. Ze miste een hand na een eerdere explosie. Ze zei dat ze heel bang was en niemand meer had. Toen later bleek dat haar mama een van de dodelijke slachtoffers was, is ze flauwgevallen.”

Een soldaat ontfermde zich nadien over haar. “Ik zit nu al twaalf jaar in het leger, maar zo’n taferelen heb ik nog nooit gezien”, liet hij optekenen.

Samira Haidari (niet haar volledige naam; nvdr) hoopt intussen nog altijd vurig op een evacuatie. De 22-jarige studente heeft via sociale media al doodsbedreigingen gekregen omdat ze zich kritisch opstelde tegenover conservatieve geestelijken en islamisten.

“Sinds de overname van de taliban is het veel erger geworden”, vertelt ze. “Ze zijn al in onze wijk mensen komen zoeken die op hun zwarte lijst staan. Mijn ouders raadden me aan om te vluchten, voor mijn eigen veiligheid. Anders zouden ze mij arresteren of misschien wel uithuwelijken.”

“Het was heel lastig om voorbij de controlepunten van de taliban te komen. Gelukkig heeft een neef mij op die tocht vergezeld. Wat ik ga doen als ik hier niet wegraak? Geen idee. Onder de taliban kan ik niet leven, dan sterf ik nog liever.”

Maar dan valt haar blik op de lichamen die bedekt naast de kant van de weg liggen. “Nee, dit wil ik ook niet. Ocharme, die mensen en hun families. Beseffen mensen in het buitenland wel wat hier aan het gebeuren is?”

Lees ook: Amerika, politieagent van de wereld, dreigt gezag te verliezen na flater in Afghanistan (+)