In het Westen lijken velen te denken dat de Afghanen een “vrijheidslievende democratie met geslachtsneutrale toiletten” willen. Niets is minder waar. Bij de presidentsverkiezingen van 2019, hebben op een bevolking van meer dan 30 miljoen, slechts 1,6 miljoen mensen hun stem uitgebracht. 99% van de Afghanen is voorstander van de sharia-wetgeving; 85% is voorstander van steniging bij overspel, 79% van executie voor wie zijn geloof afvalt.
Afghanistan: “Onze smartphones willen ze, maar aan de westerse levenswijze hebben ze geen boodschap”
Waarom is dit belangrijk?
Het Westen houdt amper rekening met Afghaanse stammenvorming. Nochtans leven Afghanen in een tribale wereld, waar iemands vooruitzichten verbonden zijn met de eer van hun verwanten.Zulke samenleving domineerde onze planeet gedurende het grootste deel van de afgelopen 12.000 jaar, schrijft Matthew Syed in de Sunday Times. In onze contreien verdween tribalisme pas met het katholieke verbod op huwelijken tussen neven en nichten. Net daarom hebben we moeite om tribalisme te begrijpen in een land waar nog steeds een van ’s werelds hoogste percentages neef-nichthuwelijken voorkomt en ruim 14 stammen in het volkslied worden vermeld.
Nation building is niets voor de Afghanen
Een mening die wordt gedeeld door Robert O’Neill, de voormalige Navy Seal die in 2011 Osama Bin Laden ombracht in Pakistan. Ook volgens hem is de Amerikaanse missie na verloop van tijd voorbijgegaan aan haar oorspronkelijke project. “Al-Qaeda verslaan was ons stappenplan. En nogmaals, het had zo moeten blijven. Nation building is niets voor de Afghanen en nog minder voor de taliban. Die mensen hebben geen boodschap aan democratie. Onze smartphones, ja, die willen ze, maar onze manier van leven in termen van moraal, zeker niet.”
Tijd dat we het onderscheid leren tussen “dwaze en verstandige interventies”
Terwijl onze politici een buitenlands beleid uitstippelen naar westers model, worden “in Afghanistan democratische instellingen gekaapt voor sektarische doeleinden”. Rechters die zijn aangesteld om de rechtsstaat te handhaven bevoordelen hun eigen familie.
Het westerse beleid was geen totale mislukking: we hebben terroristische aanslagen voorkomen en het onderwijs voor meisjes verruimd.
“Toch moeten niet vervallen in isolationisme nu China klaar staat om zijn macht in het buitenland verder uit te breiden. Wel wordt het tijd dat we het onderscheid leren tussen een”dwaze en verstandige interventie”, besluit Syed.
