De meeste ambiance veroorzaakte uiteraard het goud van de Franse vice-olympisch kampioene Audrey Tcheumeo (-78 kg). Die was immers de aanleiding voor een luidkeelse Marseillaise vanwege de meer dan tienduizend thuissupporters. Onze landgenoot Robert Vandewalle, die in 1978 als de eerste Belg ooit in Parijs het podium haalde, stond op dat ogenblik volop mee in de schijnwerpers omdat hij even voordien als ambassadeur van de Internationale Judofederatie de geldprijzen had mogen uitdelen.

Bij de +78 kg mocht de Franse olympisch kampioene Amelie Andeol brons in ontvangst nemen terwijl de Japanse bronzen medaillewinnares van Rio, Kanae Yamabe, een trapje hoger het podium op mocht.

De Chinees Xunzhao Cheng en de Zuid-Koreaan Donghan Gwak, in Brazilië allebei goed voor brons bij de -90 kg, veroverden nu respectievelijk goud en brons. Brons was er eveneens voor de Georgiër Varlam Liparteliani bij de -100 kg. In Rio haalde hij zilver in de -90 kg. Nog bij de -100 kg kwam thuiskamper Cyrille Maret, die van uit Rio terugkeerde met brons, heel dicht bij een tweede Franse zege van de dag maar in extremis verloor hij met waza-ari van de Japanner Kentaro Iida. Tenslotte was er, net als in Rio, nog brons voor de Braziliaan Rafael Silva bij de +100 kg.

Ook de cultuurverschillen waren in Parijs een opmerkelijk gegeven: Japanners vieren hun medaillewinst met een beleefde handdruk aan de coach; Europeanen vallen in dat geval juichend in de armen van hun trainer en zwarte judoka’s verlaten al dansend de tatami.

De Japanners waren weer stevig aan het feest op de Grand Slam van Parijs met zeven gouden medailles; ver voor Zuid-Korea met twee en Frankrijk, Nederland, Kosovo, Slovenië en China met ieder één gouden medaille.