Een grote menigte mensen verzamelde zich donderdagochtend, net als de vorige dagen, aan de luchthaven van Kaboel in de hoop het land nog te kunnen verlaten. Ook Carl, zoals Amerikaanse media hem noemen, was bezig zijn papieren in orde aan het brengen. Hij moest nog een uurtje wachten, dan was hij aan de beurt had men hem gezegd.

“Plots gebeurde het. Een oorverdovende knal. En dan paniek. Huilende mensen, een brandgeur, overal slachtoffers en bloed”, zegt hij.

“Ik wilde helpen. Maar snel volgde een tweede explosie. Toen zag ik een kind liggen, een meisje. Ik weet niet eens hoe oud ze was. Jong alleszins. Ze was zwaargewond en bloedde hevig. Ik heb haar opgepakt en in de auto gelegd om haar zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te brengen. Maar er was overal chaos. Langs alle kanten kwamen auto’s en ambulances aangereden zodat het verkeer helemaal vast kwam te zitten.”

Omdat de toestand van het kind zienderogen achteruitging, heeft hij haar uit de auto gehaald. Ze was bewusteloos. “Ik heb haar in mijn armen naar het ziekenhuis gedragen. Maar daar zijn we niet geraakt. Ze stierf onderweg in mijn armen. Ik heb gedaan wat ik kon”, zegt hij.

Overal lichamen en lichaamsdelen

Ook een Afghaan met een speciaal Amerikaans migrantenvisum was van dichtbij getuige. Hij was bij de luchthaven om mensen die geëvacueerd moesten te worden bij te staan om hun administratie in orde te brengen.

“Plots was er die knal. Het was alsof de grond van onder mijn voeten verdween. Oorverdovend luid. Overal lagen lichamen en lichaamsdelen. Pure horror”, getuigt hij.

Carl, de man in wiens armen het kind stierf, zegt dat ze wel wat gewoon zijn in Afghanistan.

“Maar die op de luchthaven van Kaboel was de ergste, de krachtigste. Ik weet niet hoeveel slachtoffers er uiteindelijk gevallen zijn. Veel alleszins”, zegt hij.

“Alles wat er hier nu gebeurt, is hartverscheurend. Ik hoop in de komende dagen toch nog weg te kunnen. Dit is mijn land niet meer”, zegt hij aan CBS News.