Voormalige leider van extreemrechts in Oostenrijk veroordeeld voor corruptie

Strache zou 12.000 euro financiële steun voor zijn partij hebben gekregen in ruil voor de goedkeuring van een privéziekenhuis door de sociale zekerheid. Hij heeft de beschuldigingen ontkend.

De zaak is een uitloper van het beruchte “Ibizaschandaal”. Strache (52) viel in mei 2019 van zijn voetstuk toen verborgencamerabeelden uit 2017 opdoken. Te zien was hoe Strache in een villa op Ibiza een onderhoud had met een vrouw die zich voordeed als een nichtje van een Russische oligarch actief in de wegenbouw. Als de oligarch een Oostenrijkse krant kocht en zo de kritische berichtgeving een halt kon toeroepen, zouden alle overheidscontracten naar de oligarch gaan. Het familielid bleek een ingehuurde actrice.

Het omkoopschandaal leidde tot de val van de regeringscoalitie tussen de FPÖ en de christendemocratische ÖVP van toenmalig en huidig kanselier Sebastian Kurz. Het was meteen ook de start van verschillende gerechtelijke onderzoeken naar Strache. Het uitlezen van zijn in beslag genomen smartphone legde compromitterende berichten bloot. Vooral de vriendschap met medebeklaagde Walter Grubmüller wekte de aandacht van de speurers.

Als gevolg van de video werden er ook fraudeonderzoeken opgestart. Zo kwam aan het licht dat Strache in 2018 zou hebben ingegrepen in de wetgeving, om ervoor te zorgen dat een privéziekenhuis zich kon laten erkennen door de sociale zekerheid. De eigenaar van het ziekenhuis, dat gespecialiseerd is in cosmetische chirurgie, gaf donaties aan de FPÖ en had Strache ook uitgenodigd op vakantie op het Griekse eiland Korfoe.

De eigenaar van het ziekenhuis werd donderdag tot twaalf maanden voorwaardelijk veroordeeld. De gerechtelijke uitspraken zijn juridisch nog niet bindend.

Daarnaast zou Strache als voorzitter meer dan een half miljoen euro van de FPÖ-partijkas hebben verduisterd. Hij zou zich tegoed hebben gedaan aan prostituees, Viagra, Chanel-handtassen en tot 3.000 euro per maand aan het onlinespel Clash of Clans. De facturen die hij indiende, hadden vaak niets met een klassieke onkostenvergoeding te maken .