Vindplaats Jürgen Conings groeit uit tot luguber bedevaartsoord: ‘Ik heb respect voor hem’

Drie kaders met zeven foto’s van Conings – vaak in gevechtsuitrusting – en twee leeuwenvlaggen markeren de boom waarbij zijn lichaam op zondag 20 juni is gevonden. Er staat ook een houten kruis, alsof de militair die bedreigingen uitte tegen viroloog Marc Van Ranst hier begraven ligt. Daarnaast een soort grafsteen, met de leuze ‘Gone, but not forgotten’. Op de boomstam is voorts een T-shirt gespijkerd met het opschrift ‘Revolutie’. Op de grond nog meer Vlaamse vlaggen, en kransen, bloemen, flesjes bier, beertjes en een minidinosaurus. 

Makkelijk is deze plaats nochtans niet te vinden. “Dit is ook niet het Dilserbos dat bekend raakte door de zoekacties, wel het bos ernaast”, zegt Marcel Mathijssen (75), de jager die verantwoordelijk is voor het wildbeheer in het bos. “Maar iemand heeft bezoekers op goede weg willen helpen door zwart-gele lintjes in de struiken te hangen.”

“Een kennis wees mij erop dat dit een heuse gedenkplaats is geworden”, zegt buurtbewoner Wim. “De buurt heeft het gehad met de toeloop. En alle complottheorieën ten spijt: we hebben het hier nog al meegemaakt dat een vermiste onvindbaar bleef in het dichtbegroeide bos. Waar jullie parkeerden, stond jaren geleden de auto van een man. Meer dan twee weken werd het bos doorzocht voordat de familie zijn lichaam amper 100 meter verderop vond. Langer geleden was een mijnwerker al vergaan tot skelet voor bessenplukkers hem vonden.”

Zondag fandag

“De voorbije maanden zijn hier wel duizend mensen gepasseerd”, zegt Mathijssen. “Vroeger liep er alleen een voetspoor naar de bewuste eik, dat is nu een breed pad geworden. Vooral op zondag komen de bedevaarders, dan is het hier fandag. Ze parkeren zo dicht mogelijk. Tot in de wei staan soms wagens met Franse, Duitse en Luxemburgse nummerplaten.”

Ook gisteren trokken enkele sympathisanten naar de plek, konden we vaststellen. Een 54-jarige ondernemer en ex-onderofficier uit Overpelt, die liever anoniem blijft, maakte een omweg toen hij op weg was naar een klant. De man houdt er een eigen theorie op na. “Ik heb respect voor Jürgen, al kende ik hem niet. Maar ik had hem graag gekend. Hij was jarenlang in dienst bij het leger en zag hoe ons land naar de knoppen ging. Ik geloof niet dat hij zichzelf heeft omgebracht. Anders hadden ze hem toch eerder gevonden?”

“Via een YouTube-filmpje vonden we de weg”, klinkt het bij een slager uit Maasmechelen. Zijn zoon speelde basketbal samen met een familielid van Conings en kende hem van zien. “Hij was een stille man. Heel minzaam. Veel praatte hij niet. Maar je zag dat er muizenissen in zijn hoofd speelden.”

Onprettige aanvaringen

Twee mountainbikers verlaten het pad om het perk te bekijken. “Mijn vrouw Sonja rijdt niet altijd mee, maar wou dit nu ook eens zien”, vertelt Kristof. “Zelf ben ik hier die zondag toen Conings is gevonden in alle vroegte gepasseerd, op het pad 50 meter verderop. Toen heb ik niets speciaals gezien of geroken. Ik heb het nochtans al meegemaakt dat ik in het bos een misselijkmakende geur in de neus kreeg. Toen ik een week later toch naderbij ging kijken, bleek die afkomstig van het kadaver van een everzwijn.”

“Ik heb mijn medejagers gezegd dat we dit gebied van 50 hectare voorlopig niet ingaan”, zegt jager Mathijssen. “Ik durf het bos niet meer in met mijn geweer. De types die hier rondhangen, zouden weleens verkeerd kunnen reageren als ze ons met een wapen zien.” 

Hij had al onprettige aanvaringen met aanhangers van Conings. “Ze liepen met grote niet-aangelijnde honden naar de vindplaats. Een hond sprong tegen de rug van mijn vrouw. En toen ik drie weken geleden nog eens bij de plek kwam, ben ik moeten vertrekken. Er stonden twee mannen. ‘Wat kom jij hier doen?’, zei de ene intimiderend. Ik zei dat ik de jachtrechthouder ben. ‘Dan ben ik je tegenpool’, ging de bangmakerij verder. ‘Als we een everzwijn zien, zullen we het zelf wel afschieten. Wij hebben camera’s gehangen om dit terrein te bewaken’, klonk het nog. Alsof dit perceel hen toebehoort. Ik heb het gemeld aan de schepen van Jacht en aan Limburgs Landschap. Die natuurvereniging is eigenaar van het bos.”

‘Dossier afsluiten’

Bij Limburgs Landschap zitten ze verveeld met de situatie. “Voor sommige mensen is dit bijna een bedevaartsoord, wat midden in de natuur toch lastig is. We zouden het graag opgeruimd zien, maar begrijpen dat er emoties spelen. We zullen in overleg met de gemeente aftoetsen hoe we dit best aanpakken.”

Burgemeester Sofie Vandeweerd (Open Vld) van Dilsen-Stokkem wil liefst zo min mogelijk aandacht voor de plek. “Net als de burgemeester van Maaseik die Conings vond, heb ik bedreigingen gekregen uit extreemrechtse hoek. Ik wil dit dossier graag afsluiten. Van de schepen hoorde ik dat mensen eind juni de wacht hielden aan de boom, om te voorkomen dat de herdenkingsplaats zou worden opgeruimd. Van recente incidenten heb ik geen weet. Een familielid van Conings vroeg afgelopen week opnieuw zeker niet te gaan ruimen, dit is het laatste wat ze van hem hebben. Ik hoop dat de aandacht voor de plek met de tijd vanzelf afneemt.”