‘After We Fell’-regisseuse Castille Landon over de sensuele scènes in haar film: “De geluidsman keek uit beleefdheid altijd weg”

De aankondiging dat ze Jenny Gage en Roger Kumble mocht opvolgen als de nieuwe regisseuse van de ‘After’-reeks, had ze zelf liever anders gezien. Zo maakten verschillende filmwebsites op 8 september 2020 bekend dat Landon zowel ‘After We Fell’ en ‘After Ever Happy’ mocht inblikken. Pas vier maanden later kwam uit officiële hoek bevestiging van het nieuwslek. “Het was pandemonium. Wat zeg ik: fan-demonium! (lacht) Ik had nooit eerder zoiets meegemaakt. Het is pas dan dat ik ben beginnen te beseffen hoe populair deze franchise wel niet is”, aldus Landon tijdens ons interview via Zoom. De twintiger zegt dat ze in het begin wat bang was voor de reacties van de fans, maar dat ze meteen met open armen werd ontvangen. “De fans steunen mij, maar ze laten me tegelijkertijd ook heel duidelijk weten wat ze precies op het scherm willen zien. Dat is voor een filmmaker een geschenk. Zo zijn er een aantal passages in het boek die ze minder leuk vinden, en dan is het als regisseuse belangrijk dat je daarvan op de hoogte bent, zodat je daar in het script rekening mee kan houden. Als je de kans hebt om bepaalde elementen aan te passen, dan vind ik dat je die kans ook met beide handen moet grijpen.”

Landon viel bij de producenten van ‘After’ op dankzij een film die ze recent heeft uitgebracht. Ze mocht daardoor meteen op gesprek komen: “Ze waren onder de indruk van ‘Fear Of Rain’ en nodigden mij uit voor een interview. Ik ben als een gek de boeken beginnen te lezen en zoveel mogelijk romantische films beginnen te kijken. Al snel wist ik dat dit een genre was dat ik als regisseuse aankon. Toen ze me vroegen of ik het zag zitten om seksscènes te filmen, antwoordde ik dat dit totaal geen probleem was voor mij. Wat zij toen nog niet wisten, was dat ik geen enkele ervaring had wat betreft seksscènes. Ik heb dus letterlijk ‘on the job’ ervaring opgedaan. (lacht)”

Het was meteen ook de eerste keer dat Landon met een intimiteitscoördinator samenwerkte. En die was broodnodig volgens haar: “Wanneer je met stunts werkt, dan roep je toch ook de hulp van een stuntcoördinator in? Ik vind het dan ook niet meer dan normaal dat ze zo iemand inhuren. Je kan niet van acteurs verwachten dat ze op een set aankomen en dat ze dan maar gewoon eventjes wat voor de lens moeten liggen vrijen terwijl wij daar met z’n allen op staan toe te kijken. Dat werkt gewoon niet. Eén: het ziet er niet goed uit op beeld. En twee, het is voor iedereen gewoon zeer ongemakkelijk.” Landon laat dan ook zo weinig mogelijk mensen toe op de set wanneer er pikante scènes worden gedraaid: “Enkel de acteurs, de director of photography, één producent en ik mochten op de set komen. De geluidsman moest er dan wel zijn om de micro vast te houden, maar hij keek uit beleefdheid wel altijd weg. Er werd zelfs een speciaal scherm opgehangen zodat de acteurs niet eens de mensen op de set konden zien. Dat zou anders veel te awkward zijn.” Volgens Landon is het eens zo belangrijk om iemand op de set te hebben waar de acteurs zich goed bij voelen en die ze kunnen vertrouwen: “Dat is ook altijd mijn doel: ik wil dat de acteurs op hun gemak zijn. Ik wil dat ze mij input kunnen geven en dat ze mij eerlijk kunnen vertellen hoe ze zich bij bepaalde scènes voelen.”

Die input krijgt ze niet alleen van haar acteurs, maar ook van de fans. Ze legt haar oor geregeld te luisteren bij hen om te zien wat wel en niet werkt. “De fans sturen me voortdurend berichten via sociale media. Ik kan me niet zo goed inbeelden hoe het voelt om een zeg te hebben in wat je uiteindelijk op het grote scherm te zien krijgt, maar het gebeurt dus effectief dat ik naar hen luister en bepaalde dingen aanpas. Ik krijg elke dag honderden berichten via Twitter en Instagram en ze geven me voortdurend uitstekende ideeën. Ik ben nooit echt een fervent gebruiker van sociale media geweest, maar dat is nu wel anders, omdat ik weet hoe belangrijk het voor de fans is om gehoord en gezien te worden. Door met hen te praten kom ik te weten wat ze wel en niet leuk vinden. Dat is een enorme meerwaarde. Toch probeer ik me alleen op de positieve berichtjes te focussen, al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je mag dan nog honderd positieve sms’jes ontvangen, als er één negatief bericht tussen zit, dan zit je daar voor de rest van de dag over te piekeren.”

_{(Lees verder onder de foto.)}

Ook de aanhoudende coronacrisis zorgde voor de nodige kopzorgen. De opnames werden door budget- en veiligheidsmaatregelen van Atlanta naar Bulgarije verplaatst, waardoor heel wat acteurs zich op het laatste nippertje uit het project hebben moeten terugtrekken. Eentje was zwanger, de andere wilde simpelweg niet naar Bulgarije en een aantal acteurs wilden geen risico nemen om besmet te geraken: “Het was uiteraard niet mijn bedoeling om zoveel acteurs opnieuw te casten, al heeft het al bij al wel in ons voordeel gespeeld. Het zette een nieuwe toon voor het project, waardoor het niet echt als een sequel aanvoelt.”

Landon zegt dat ze er zelf ook heel erg naar had uitgekeken om de opnames in Atlanta te doen: “Ik woon er niet zo ver vandaan en ik ging er dus van uit dat ik geregeld op en af kon rijden om mijn vrienden en familie in mijn vrije tijd te kunnen zien. Maar dat was dus hélemaal niet hoe het er in werkelijkheid aan toe is gegaan. (lacht) Ze hebben me zes maanden nadat ze mij hadden ingehuurd verteld dat ik vijf maanden naar Bulgarije moest. Ik had er al eens een film ingeblikt, dus ik was gelukkig wel al een beetje vertrouwd met het land.” 

Landon zegt dat ze achteraf gezien blij is dat de opnames in Bulgarije zijn doorgegaan, al heeft ze er ook veel voor moeten opofferen: “We hebben meer en grootsere dingen kunnen draaien, al was het (door Covid-19) ook veel moeilijker om de film in te blikken. De voltallige cast en crew werd op één verdieping van een hotel ondergebracht. Fijn hotel, daar niet van, maar het voelde wel heel eenzaam aan om maandenlang op zo’n kamertje opgesloten te zitten. We mochten op geen enkel moment ons hotel verlaten, zelfs niet tijdens de weekends wanneer we vrij hadden. Als we dan toch eens naar buiten mochten, dan moest een supervisor met ons meekomen om ons voortdurend in de gaten te houden. Tja, dan heb je nog maar weinig zin om iets te gaan doen. Hoewel ik het op psychologisch vlak soms moeilijk had om zo lang in isolatie te zitten, heb ik door ons verblijf in dat hotel ook heel veel mooie vriendschappen opgebouwd.”

‘After We Fell’ draait nu in de Belgische bioscoopzalen.

Hier is de langverwachte en zéér sensuele trailer van ‘After We Fell’