Lieven Van Gils over de balans tussen werk en privé: “Mocht ik weten wat ik nu weet, dan had ik meer tijd met mijn zonen doorgebracht”

“Ik heb last van een zekere gejaagdheid.” Nachtraaf of vroege vogel? Presentator en journalist Lieven Van Gils (57) is het allebei. Hij bezit een onweerstaanbare drive om áltijd iets te willen ondernemen. Zowel in zijn carrière als in zijn privéleven. Maar heel af en toe beseft Lieven ook het belang van er gewoon te ‘zijn’. Als echtgenoot en als vader. “Ik kan niet wachten om er opnieuw met mijn gezin op uit te trekken.” 

“Op zich ben ik een ochtend- en avondmens. ’s Avonds raak ik niet op tijd in bed en ’s morgens kan ik er niet in blijven liggen. Zelfs na een lange nacht lukt het me niet om uit te slapen. Ik zou wel graag lang kunnen slapen, zoals mijn vrouw dat kan. Het is gezonder voor je lichaam en beter voor je gemoedsrust. Maar ik denk dat het iets genetisch is. Ik heb die onweerstaanbare drive om altijd iets te willen doen, iets nuttig, iets leuk, iets interessant. Misschien heb ik wel FOMO, the fear of missing out. Al zou ik liever JOMO hebben, the joy of missing out. Als je bijvoorbeeld op een feestje vroeg weggaat, weet je niet wat je allemaal mist. Negen op de tien keren is dat niet veel meer, maar één keer op de tien is dat wel iets, en dat zijn altijd de allertofste momenten. Daarvoor doe ik het.”

“Zoals afgelopen weekend. Mijn vrouw en ik waren uitgenodigd op een trouwfeest in Gent, samen met mijn oude vriendenkliek van Studio Brussel. Inge en ik wilden vertrekken rond 1 uur, tot iemand me toefluisterde dat er nog een geheime afterparty was in de kelder. Dat klonk héél interessant. Ik ben beginnen dansen en ben niet meer gestopt. Het was de eerste keer sinds corona dat we elkaar weer mochten knuffelen en kussen en dat heb ik dan ook overtuigend gedaan. En dansen, ik bleef maar gaan. Een goede vriendin kwam me op de dansvloer een glas water brengen omdat ze dacht dat ik over mijn toeren was, maar ik was totaal oké. Het mocht gewoon eindelijk nog eens. Sorry daarvoor! Op zondagavond dwing ik mezelf wel eens om rond 22 uur in bed te kruipen om te compenseren voor het weekend en de werkweek. Maar graag doe ik het niet. Als je slaapt, is alles gedaan, hè.”

“Ik woon dicht bij de Dijle maar zelfs hier kan ik niet alleen wat neerzitten en rondkijken. Zoals in dat liedje van de geweldige Otis Redding: Sitting on the dock of the bay, watching the tide roll away, I’m just sittin’ on the dock of the bay, wastin’ time. Ik wou zo graag dat ik dat kon maar het lukt me niet. Ik heb last van een zekere gejaagdheid. En dus ga ik meteen joggen als ik hier aan de Dijle ben. Ik zou ook graag wat creatiever zijn. Ik kan een beetje pianospelen, dat wel, maar ik kan geen lied componeren. Ik zal niets achterlaten zoals een muziekstuk of een schilderij. Degenen die dat wel doen, daar ben ik soms jaloers op.” 

“Interviewen vind ik dan wel weer een geschenk. Op die manier kan ik praten met creatieve mensen. De jaren dat ik Van Gils & Gasten presenteerde, had ik maar 12 minuten om een gast te interviewen, terwijl ik tijdens het maken van de docureeks Het Scheldepeloton ineens wel urenlang met mensen kon spreken, aan de reeks kon puzzelen en helpen monteren. Op die manier heeft de coronacrisis me gedwongen om te vertragen en dat heeft me veel deugd gedaan. Traagheid is mooi, je komt op die manier veel meer schoonheid tegen.”

“Nu ga ik opnieuw moeten versnellen. Ik heb gehoord dat ik sommige acteurs op het filmfestival van Venetië maar vier vragen mag stellen. Ik ben al mijn hele leven geïnteresseerd in film – ik droomde er ooit zelfs van om regisseur worden – dus mijn nieuwe opdracht als filmverslaggever voor het journaal klopt. Al had ik de job liever niet gekregen gezien de omstandigheden. De dood van onze lieve collega, filmjournalist Ward Verrijcken, kwam aan als een bom (Ward overleed plots in oktober 2020, red.). Hij is hier vorige zomer nog een paar keer geweest, in onze tuin, samen met zijn goede vriendin Fatma (Taspinar, red.). Mijn zonen hingen aan zijn lippen toen hij vertelde over de bekende mensen die hij had gesproken.”

“Opnieuw op pad kunnen gaan voor de job, daar kijk ik enorm naar uit. Dat ik tijdens Van Gils elke dag opgesloten zat in een studio begon door te wegen. Ik kijk er ook naar uit om er opnieuw met mijn gezin op uit te kunnen trekken. Onze familiereis naar Namibië hebben we door de coronacrisis intussen twee keer moeten uitstellen, maar intussen zie ik mijn zonen razendsnel opgroeien. Straks willen ze niet meer mee, denk ik soms. Ik ben er trots op dat ik voor de jongens altijd genoeg tijd heb gemaakt, ook in het weekend. En toch zou ik, mocht ik weten wat ik nu weet, nog meer tijd met hen doorgebracht hebben. Zoveel mogelijk. Je weet nooit wanneer het plots niet meer kan.”

“Wie vroeger opstaat om te sporten, krijgt een succesvoller leven”: expert legt uit hoe je een ochtendmens wordt (+)

Er zijn steeds meer slaaptrackers op de markt. Zijn die toestellen de sleutel tot een betere nachtrust? Slaapexpert Annelies Smolders legt uit (+)

Moeite met inslapen? Wie zich houdt aan de poepsimpele 10-3-2-1-0-formule slaapt als een roosje