Adriaan Van den Hoof bundelt 14 jaar humor in compilatieshow: “Zelfs op straat verwachten mensen dat ik grappig ben”

In ‘’t Zal schoon zijn als het af is’ grasduint Adriaan door zijn verzameld werk, op zoek naar nieuwe betekenis en heldere inzichten. Na veertien jaar op het podium heeft de presentator heel wat materiaal om op terug te blikken. “Ik ben al mijn voorstellingen opnieuw beginnen te beluisteren”, aldus Adriaan. “Dat was enorm confronterend. Ik besef dat ik echt oud geworden ben.”

‘’t Zal schoon zijn als het af is’ moest in première gaan in februari 2020, maar corona stak daar een stokje voor. “Nu ik bijna twee jaar op non-actief ben gezet, is het toch spannend om terug op te treden. Aan de ene kant ervaar je blijdschap, maar aan de andere kant ben je ook angstig: ‘Zal ik het nog kunnen?’, ‘Gaan mensen me nog grappig vinden?’.” Toch blijft Adriaan positief. Doordat hij anderhalf jaar moest wachten, is de titel van zijn show nog toepasselijker geworden. “‘’t Zal schoon zijn als het af is’ is een zinnetje dat we heel vaak gebruiken, bij een verbouwing of een tekening. Met het coronagebeuren heeft het nog een nieuwe lading gekregen. Op het einde pandemie zullen we ergens staan, maar waar, dat zullen we pas weten ‘als het af is’.”

_{(Lees verder onder de foto)}

Zo’n compilatievoorstelling komt er na veertien jaar als komiek. Hoewel Adriaan al dertig jaar op het podium staat, besefte hij pas in 2008 dat hij het ook solo kon maken in de komedie toen hij plots moest improviseren tijdens een show in de Vooruit. “Ik moest een comedy-avond presenteren en een van de showmasters was niet komen opdagen, waardoor ik heel veel uit mijn duim moest zuigen. De mensen moesten heel hard mee lachen met de verhalen die ik vertelde. Ik was verbaasd dat het zo aansloeg, dus ik kwam op het idee om zelf voorstellingen te maken.”

Een van die verhalen die toen heel goed werkte, komt ook in deze theatershow terug. Adriaan sluit zijn show af met een anekdote over een bezoekje aan de Hunkemöller met zijn toenmalige vriendin. “Ik heb daar een hilarisch gesprek opgevangen van twee vrouwen die lingerie aan het passen waren. Daardoor besefte ik dat alles wat je meemaakt een aanleiding is tot humor. Vanaf dan ben ik over alles wat ik tegenkwam en wat me intrigeerde beginnen nadenken.”

_{(Lees verder onder de video)}

Dat alles een aanleiding tot humor is, moeten we nu met een korrel zout nemen. Doorheen de vijftien jaar is niet alleen het leven van Adriaan veranderd, ook hoe de maatschappij naar de wereld kijkt, kende een drastische bocht. Zeker voor een komiek zorgt dat voor grote beperkingen in vrijheid. “Soms heb ik het gevoel dat ik me voor alles moet verantwoorden. Tijdens mijn try-out deed ik een sketch over vrouwen op een huwelijk. Een vriend van me had me verteld dat een trouwfeest de beste plaats is om vrouwen te versieren, omdat er daar veel singles zijn die ook dromen van een sprookjeshuwelijk. Een vrouw uit het publiek zei me achteraf dat ze het verhaal aanstootgevend vond en dat het zelf naar #MeToo neigde, terwijl ik gewoon aan het lachen was met de acties van die vriend.”

Dat is ook niet het enige verhaal dat gevoelig ligt en dat Adriaan vertelt. Op een bepaald moment doet hij een Pakistaan na die achter de hoek in zijn straat een krantenwinkel heeft, iets wat in het verkeerde keelgat schoot bij enkele toeschouwers. “Ik snap echt niet waarom dat zo vernederend zou zijn. Ik lach die man niet uit, ik spreek gewoon zoals hij spreekt. Dat is hetzelfde met de zanger Arno, die ik ook eens nadeed. Hij stottert een beetje en achteraf kreeg ik kritiek dat ik lach met mensen met een spraakgebrek. Het is zo moeilijk dat je met zoveel dingen rekening moet houden. Er is nog altijd iets als ‘the freedom of speech’ en ik vind dat je met alles kan lachen, zolang je geen mensen beledigt.”

_{(Lees verder onder de foto)}

Maar niet alleen je gespreksonderwerpen kunnen wegen, ook het werkleven op zich in de komedie is soms zwaar. “Als komiek wordt er ook van je verwacht dat je continu mensen entertaint. Als mensen me op straat tegenkomen, verwachten ze dat ik grappig ben. Maar als ik een loodgieter tegenkom, dan zeg ik ook niet tegen die mens ‘Maak eens een kraan’.” Toch is de presentator heel blij met zijn carrière in de komedie, al beseft hij dat hij soms de clown met de traan is. “Het gebeurt dat ik ga optreden met lood in de schoenen. Eens ik op het podium sta, doe ik het weer heel graag en met heel veel plezier, maar uiteindelijk rij ik alleen naar huis en heb ik ook mijn shit en mijn problemen.”

Naast een compilatie van de beste stukken uit vorige shows, vertelt Adriaan ook een paar nieuwe verhalen. Zo gaat hij onder meer op zoek naar de humor achter het socialemediaplatform TikTok. “Dat is nu eens iets wat ik echt niet begrijp. Mijn eigen kinderen zijn daar verslaafd aan, maar tot nu weiger ik om mee te dansen. Door zo’n zaken voel ik wel dat ik vijftig jaar ga worden.”

Maar nog voor zijn vijftigste mag Adriaan een nieuwe functie op zijn CV toevoegen. Naast presentator, acteur en komiek is nu ook schrijver. Zijn eerste boek, dat dezelfde titel kreeg als z’n voorstelling, is een bundeling van de grappigste uitgeschreven sketches. “Mensen zullen denken: ‘Amai, da’s weer zo’n BV die een boek schrijft’, maar dat is niet zo. Ik schrijf geen boek over macramé of over vegetarisch koken, ik schrijf een boek met de teksten die ik zelf bedacht heb.” Adriaan draagt zijn bundel op aan Tom Hautekiet, een grafisch ontwerper en een van de beste vrienden van de presentator. Hij overleed vorig jaar onverwacht in zijn slaap. “Hij maakte onder meer affiches voor Werchter en hij had me altijd gezegd dat ik een boek moest maken. Op de eerste pagina staat er in grote letters ‘VOOR KIET’. Ik hoop dat hij het ooit ergens mag lezen.”

De vele facetten van Adriaan Van den Hoof: “Hij voelt alles dubbel zo sterk aan: z’n vreugde maar ook z’n verdriet” (+)

Adriaan Van Den Hoof trapt ‘Switch’ opnieuw op gang: “Erik Van Looy vraagt me al jaren voor ‘De Slimste Mens’, maar ik durf niet” (+)

Adriaan Van den Hoof blikt terug op zijn ‘creatieve’ jeugd: “Ik heb meer bijles gehad dan gewoon les. Gewoon vernederend”