‘Dit heb ik hier nog nooit meegemaakt’: Leuven is helemaal in de ban van de WK-gekte

De helikopter zoemt boven het Ladeuzeplein, hartje Leuven. Het teken voor de aanwezige fans om het grote scherm te verlaten en plaats te nemen aan de bocht tegen het Herbert Hooverplein, waar een peloton belofterenners zich zo door een smalle bocht moet wurmen. De Egyptische ingenieursstudent Mustafa (21) bekijkt het met enige verwondering. “Tot vorige week had ik eerlijk gezegd geen idee dat wielrennen zo'n grote sport is. Maar hier kun je er niet aan ontsnappen. Mij prima hoor, mijn lessen beginnen pas een week later door dit WK.” 

Een hele week lang is Leuven ondergedompeld in koersgekte. Uitgerekend voor de honderdste editie van het WK wielrennen keert de koers terug naar zijn bakermat: Vlaanderen. “Ik woon hier al heel mijn leven, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt”, zegt Kevin Vanderauwera van Horeca Leuven. Wie in deze periode nog een hotelkamer in het Leuvense wil zoeken, is eraan voor de moeite. “Dat is een hele boost voor de hotelsector, die het langst te lijden heeft gehad in de coronacrisis. Maar nu ook niet dat deze ene week alles kan goedmaken.” 

Bij de cafés en restaurants varieert het WK-effect. Bij brasserie L’Etoile d’Or, tegen het station, is het deze week net rustiger dan normaal. “De echte Leuvenaars zien we deze week niet. En de toeristen blijven voorlopig hier niet plakken. We hopen dat het zondag alsnog losbarst”, zegt de barman. Een ander beeld bij café Lapaz in het centrum. “Het is al hectisch geweest”, zegt uitbater Santos. “Ik heb last minute nog wat jobstudenten moeten opbellen, want elk café in Leuven zocht personeel.” 

Een WK in je stad betekent ook dat de toegangswegen voor auto’s afgesloten zijn. Heel wat Leuvense werkgevers gingen noodgedwongen terug naar telewerk, op delen van de Leuvense ring is het sinds de lockdown in maart 2020 niet meer zo rustig geweest. De WK-lockdown zorgt bij menig horeca-uitbater wel voor een flinke dosis improvisatie. “Mijn buitentap heeft het begeven”, zegt Santos. “Maar overdag geraakt geen auto in de buurt van het café. Ik heb met de leverancier afgesproken om vannacht een nieuwe te laten leveren, laten we hopen dat dat lukt.” 

Op het Ladeuzeplein staat een dame, gedrapeerd met een Amerikaanse vlag en een USA-pet, heen en weer te wiegen. Haar man zit naast haar naar het grote scherm te turen. “Aan mij is zitten niet besteed, ik ben veel te nerveus vandaag”, lacht Christine (51). De reden is begrijpelijk: haar zoon, de 20-jarige Kevin Vermaerke, rijdt mee in de juniorenkoers voor het Amerikaanse team. “Welke plek hij haalt, maakt me niet eens uit. Ik hoop gewoon dat hij veilig aankomt.” Toch geniet ze van het spektakel. “Op het vorig WK in Imola werd er door de coronamaatregelen geen WK voor jongeren georganiseerd. En de beleving hier is sowieso uniek. In de VS komt wielrennen ook wel op, maar het is nog lang niet zo populair als hier.” 

Dat betekent niet dat iedereen in Leuven wakker ligt van het WK wielrennen. Op de trappen van het stadhuis zit de 73-jarige Jos Stroobants te doen wat hij het liefst doet: mensen kijken. “Het is een ander, internationaal publiek dat hier passeert. Dat vind ik wel interessant. Maar het fascineert me toch wat al die mensen ertoe beweegt om de wereld over te vliegen om godbetert naar koers te komen kijken. Mijn vrienden zie ik hier alleszins niet, dat pleit dan weer voor hen.” 

Het kost wel wat, zo’n WK organiseren. Meer dan 20 miljoen investeerden de Vlaamse overheid en de verschillende gaststeden. Leuven zelf droeg anderhalf miljoen euro bij. In ruil daarvoor krijgt de stad heel wat bezoekers die geld uitgeven – zondag worden een half miljoen mensen verwacht – en vooral heel wat citymarketing. Al kan dat Stroobants, die geregeld groepen in Leuven rondleidt, niet helemaal overtuigen. “We hebben hier zo'n mooie universiteit, zulke mooie gebouwen met een rijke geschiedenis. Ik vraag me af of zo’n WK wielrennen nu de beste publiciteit is die we deze stad kunnen geven.” 

Voor de vele wielerfans die ons land rijk is, is een WK in eigen land dan weer niets minder dan een volksfeest. De oprit van ijzerbedrijf Van Eyck langs de Kolonel Begaultlaan is deze week zowaar omgevormd tot een geïmproviseerde camping, waar een tiental trouwe WK-gangers heeft postgevat. “Wij gaan al zeven jaar de wereld rond voor kampioenschappen”, zegt Gunter. “Ik ben zelf wielrenner geweest, en de microbe heb ik nog steeds. Het WK bekijken met vrienden en er vakantie aan plakken is de ideale combinatie." 

Iets verderop, op een binnenkoertje, maken Italiaanse en Belgische supporters zich aan hun campers op voor de lunch. “De Italianen zorgen voor de pasta, wij voor het bier natuurlijk”, zegt Bram, die jarenlang de supportersclub runde van de voormalige Italiaanse wielrenner Stefano Zanini. Het is Zanini zelf die de laatste hand aan de pasta legt. “Ik heb altijd geweldige supporters gehad in België. Ook nu mijn carrière erop zit, trekken we nog samen op. Toen ik hoorde dat het WK naar Leuven kwam, hebben we meteen afgesproken om samen te kijken.” 

Wie zondag wint, is zelfs van minder belang. “Jullie wonnen al in het tijdrijden, laat Van Aert nu maar de wegrit winnen", zegt Bram. “Prima", vindt Zanini. “Maar eerst pasta en Karmeliet.”