Pendelen tijdens de ochtendspits.
Volledig scherm
PREMIUM
Pendelen tijdens de ochtendspits. © Ellen Vandevijvere

Pendelen is pijn. Mentaal én fysiek. “Ik had als enige hobby: klagen over de NMBS”

Pendelen: het maakt ons gestrester, ongelukkiger en eenzamer. En toch blijven we het dag na dag maar doen. Is er een manier om toch winst te halen uit deze schijnbaar verloren tijd? Bestaat er, kortom, zoiets als de perfecte pendel?

22 reacties

  • bob jansens

    2 jaar geleden
    Vlaanderen heeft totaal andere mobiliteitsbehoeften als Wallonië, en toch is het een federale organisatie die het treinverkeer beheert en bepaalt waar er treinen rijden en waar niet. Daarnaast is er ook een probleem met de Vlaamse regering die bepaalde steden (die eigenlijk reeds alles hebben) zwaar blijft subsidiëren, denk maar aan Antwerpen, Mechelen en Turnhout, terwijl gemeenten als Heist-op-den-Berg (+42000 inw) quasi niets krijgen (geen autosnelwegen, geen deftig snel openbaar vervoer,...)
  • Walter Van Criekinge

    3 jaar geleden
    Zalig zen in de file... Word dat de toekomst? Ieder zijn ding natuurlijk maar naar glijden we af?
  • ben eykenbos

    3 jaar geleden
    Als het niet moet zal ik in geen trein, tram of bus meer kruipen. Hoeveel reclame ze nog gaan maken voor dat vervoermiddel.
  • piet devlieger

    3 jaar geleden
    @Hans De Smet : ik ben net dezelfde mening toegedaan. Een uurtje of meer file kan heel zen zijn - voor mij is het toch zo, maar dan wel zonder passagier(s) in de auto. Zelfs de radio zet ik niet aan. MeTime tot en met. In het openbaar vervoer krijg je me met geen 10 paarden. Ik heb totaal geen behoefte aan het 'gezelschap' van mijn medemens. Ik juich trouwens het openbaar vervoer voor anderen toe en kan het alleen maar aanbevelen voor hen - meer plaats voor mij op de weg.
  • Luc Brouckaert

    3 jaar geleden
    Is deze foto in België genomen?