Jolien D’hoore neemt afscheid in “moeilijke wedstrijd”: “Maar trots dat ik einde heb gehaald”

“Ik zou niet zeggen dat ik me vandaag geamuseerd heb”, sprak D’hoore na afloop. “Maar ik ben wel blij dat ik hier de piste heb gehaald. In de plaatselijke rondes liep het al fout en zat ik in een valpartij. Dat was geen goed begin en ik moest van schoenen wisselen.”

“Toen ik goed en wel terug in het peloton was, kwam daar al meteen die eerste kasseistrook”, gaat ze verder. “Ik zat nog vrij vooraan en kon nog wel mijn ding doen. Ik zat bij de eerste groep, het zag er nog goed uit, maar bij die vierde of vijfde strook lag het heel glad en vielen er een paar en ik lag er opnieuw bij. Toen wist ik dat dit de valpartij te veel was. Ik had ook echt veel pijn aan mijn knie, ik moest opnieuw van schoenen wisselen. Mijn koers was voorbij.”

“Mentaal was het daarna wel even moeilijk. Mijn knie deed pijn, mijn rug ook, maar ik wilde graag finishen en zette door. Ik wilde niet in mijn laatste koers in de bezemwagen stappen. Het maakte me niet uit hoeveel ik buiten tijd zou finishen. Ik heb de pijn verbeten, pas in de laatste 10 km was het een beetje ‘genieten’, al is dat wat raar om te zeggen.”

De koers werd meermaals ontsierd met valpartijen, bijna iedereen moest eraan geloven. “Het lag gewoon ontzettend glad, zodra je aan je remmen kwam op de kasseien lag je tegen de grond”, getuigt D’hoore. “Het was echt gevaarlijk, maar dat is Parijs-Roubaix, het hoort er bij. Als je te veel pech hebt, dan doe je gewoon niet mee voor de zege. Dat is een beetje jammer. Wanneer je bij de eerste 10, 15 rensters rijdt, dan lukt het nog redelijk, maar daarna is het echt gewoon een slagveld en moeilijk om overeind te blijven. Dit was echt de Hel van het Noorden.”

“Dit was een moeilijke wedstrijd om mijn carrière te eindigen”, sloot ze af. “Met twee valpartijen. Mentaal was mijn koers al vroeg gedaan. Maar ik ben trots dat ik het einde heb gehaald. Ik had liever een mooier resultaat behaald, maar ik had het geluk niet aan mijn zijde.” D’hoore hangt nu haar fiets aan de haak. “Mijn bronzen medaille in Rio de Janeiro op de Spelen en de winst in de ploegkoers met Lotte in Hongkong steken er als overwinningen bovenuit. Daar ben ik het meest trots op.”