© Olivier Matthys
De 16 vrouwen die hem aanklagen wilden het niet, Bart De Pauw wilde het niet, maar toch volgt er een proces: hoe kon het zo ver komen?
Het jarenlange goudhaantje van de zondagavond is een jarenlange stalker van meerdere vrouwen. Althans, dat is de conclusie van het gerecht, na tachtig verhoren à charge en à decharge. Woensdag en donderdag buigt de rechtbank zich over schuld of onschuld. Bart De Pauw versus (minstens) dertien vrouwen, in een rechtszaak die schijnbaar niemand wilde.
LEES OOK:
DE GEFAALDE HERSTELBEMIDDELING
Een cruciaal moment volgt in de zomer van 2018. De onderzoeksrechter heeft intussen de twee simkaarten van De Pauw geanalyseerd en is daarbij op meerdere, veelal jonge vrouwen gestoten. Onder wie de anonieme stagiaire ten tijde van Loft, Helena De Craemer en Jenka Van de Voorde worden op die manier uitgenodigd voor verhoor. Ze zijn dus niet actief geronseld, zoals het kamp-De Pauw beweert. De vrouwen belanden allemaal bij de Gentse advocates Christine Mussche en An-Sofie Raes.
Christine Mussche, samen met An-Sofie Raes, de advocate van alle vrouwen die zich slachtoffer voelen van De Pauw.
De twee vrouwen rijden in augustus 2018 voor een verkennend gesprek naar Leuven, waar ze De Pauws advocaat Michael Verhaëghe ontmoeten. Op tafel: een deal om een pijnlijk proces te vermijden. Een deal is niet zonder voorwaarden. Zo moet De Pauw erkennen dat hij juridisch een stalker is, publiekelijk zijn fout gedrag vanuit een machtspositie toegeven én zijn slachtoffers vergoeden. Velen volgen intussen psychologische begeleiding. Als De Pauw toehapt, kan dat voor hem gunstig uitdraaien en kan de procureur dat mee in overweging nemen in zijn eindafweging. De Mechelse raadkamer, het orgaan dat beslist of er een openbaar strafproces komt, kan dan vervolgens “de opschorting van de uitspraak van veroordeling” uitspreken.
Het voordeel voor De Pauw: wel schuldig, geen proces, geen smeuïg sms-verkeer op tafel voor heel Vlaanderen en nog steeds een blanco attest van goed gedrag en zeden. Het nadeel voor De Pauw: schuldig pleiten als stalker van negen vrouwen en in de databanken van justitie staan als stalker. En, verre van onbelangrijk: allicht ook een dikke streep door de schadevergoeding van twaalf miljoen euro die hij intussen officieel eist van de VRT. “Voor geleden en toekomstige schade.”
De Pauw met één van zijn twee advocaten, Michaël Verhaeghe. Ook John Maes neemt de verdediging van De Pauw op zich. — © BELGA
2 en 3 september 2018 worden aangekruist in de agenda’s van de betrokken advocaten om knopen door te hakken. Finaal geven Mussche en co. verstek als ze in het strafdossier merken dat De Pauw schijnbaar weinig schuldbesef heeft. Tijdens zijn verhoren geeft hij weinig tot geen dingen toe. Voor alles heeft hij schijnbaar een uitleg. De herstelbemiddeling strandt nog voor ze goed en wel begonnen is. Wat niemand initieel wil, wordt stilaan onafwendbaar.
HET PROCES
Op 8 september 2020 wordt De Pauw doorverwezen naar de strafrechter op beschuldiging van belaging (stalking dus) en elektronische overlast. Hij riskeert twee jaar cel. De zaak verdeelt Vlaanderen in believers en non-believers. De negen vrouwen die met naam en toenaam naar buiten treden, krijgen het online zwaar te verduren. Het zijn “leugenachtige aandachtshoeren” en “hysterische wijven”.
“Deze prijs komt op een woelig moment in mijn leven”, zegt Cafmeyer wanneer ze eind januari 2021 de Ensor voor beste tv-actrice wint voor haar rol in De twaalf. De 47-jarige actrice staat tijdens haar dankwoord te trillen op haar benen.
Opmerkelijke actie de voorbije jaren: collega’s die de betrokken vrouwen massaal een hart onder de riem steken.
Begin 2021 krijgen de betrokken vrouwen een hart onder de riem van tientallen acteurs en actrices. Een open brief en de hashtag #streepinhetzand duikt plots massaal op op sociale media. “We zijn verontwaardigd en diep geraakt. Na de bagger die over onze collega’s is uitgekieperd, willen we ook onze stem laten horen.”
De actie raakt het kamp-De Pauw zwaar, valt te horen in zijn naaste omgeving. Het besef dat hij nog moeilijk aan de bak zal komen, wars van de uitkomst van het proces. Hij reageert op Instagram: “Bedankt aan iedereen die ons steunt. Bedankt aan iedereen die mij het voordeel van de twijfel geeft en aan iedereen die mijn veroordeling overlaat aan de rechters op het proces.”
Wat volgende week volgt, is een proces dat eigenlijk niemand wilde, maar er nu toch komt. Woensdag en donderdag wacht De Pauw de confrontatie met een procureur die na 2,5 jaar onderzoek in hem een stalker ziet. Alsook de confrontatie met de vrouwen zelf, tenminste voor zover die aanwezig zullen zijn.
De Pauw gaat vol voor de vrijspraak, maar vreest “de kracht van het getal”. In zijn entourage weerklinkt de theorie van de zebra’s: je verzamelt op de steppe zoveel zebra’s als mogelijk, waarna je onderling geen onderscheid meer kan maken. Anders gesteld: is de ene case juridisch niet sterk genoeg, dan verzamel je maar zoveel verhalen als mogelijk, waardoor het wel waar móét zijn.
Het is nog niet zeker wie van de negen vrouwen die zich met naam en toenaam burgerlijke partij stelden, aanwezig zullen zijn op het proces. In totaal zijn ze met zestien: vier vrouwen ziet het gerecht ook als slachtoffers, maar ze willen zelf om diverse redenen niet uit de schaduw treden. De anonieme stagiaire van Loft is een van hen. Daarbovenop meldden zich nog drie vrouwen met gelijkaardige verhalen bij advocate Christine Mussche. Omdat zij te laat kwamen voor de rechtsgang, worden ze gezien als ondersteunende getuigen. Allemaal zijn het vrouwen die initieel enkel wilden dat De Pauws gedrag stopte.
